Η επιστολή που έστειλαν στο ΔΝΤ και τους υπόλοιπους εκπροσώπους των δανειστών ο Αντώνης Σαμαράς, ο Γιάννης Στουρνάρας και ο Γιώργος Προβόπουλος, στις 14 Μαΐου, είναι μια ακόμη ένδειξη του τρόπου με τον οποίο πολιτεύεται η συγκυβέρνηση.

Η επιστολή που έστειλαν στο ΔΝΤ και τους υπόλοιπους εκπροσώπους των δανειστών ο Αντώνης Σαμαράς, ο Γιάννης Στουρνάρας και ο Γιώργος Προβόπουλος, στις 14 Μαΐου, τέσσερις μόλις ημέρες πριν από τον πρώτο γύρο των εκλογών για την Αυτοδιοίκηση, είναι μια ακόμη ένδειξη του τρόπου με τον οποίο πολιτεύεται η συγκυβέρνηση.

Βλέποντας ότι το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών θα ήταν εξαιρετικά δυσμενές για την κυβέρνησή του, ο πρωθυπουργός, ο αντιπρόεδρός του και ο υπουργός Οικονομικών προσπαθούσαν να πείσουν τους πολίτες αυτής της χώρας ότι δεν υπάρχουν στον ορίζοντα νέα μέτρα. Το ίδιο αναφερόταν και στην επιστολή προς τους δανειστές, την οποία το ΔΝΤ περιέλαβε στην έκθεσή του και την έκανε την Τετάρτη πρώτο θέμα η «Αυγή».

Έγραφαν στην επιστολή: «Οι πολιτικές που ορίζονται από το συνημμένο MEFP (Μνημόνιο) είναι επαρκείς για την επίτευξη των στόχων του προγράμματος». Λίγο παρακάτω όμως συμπλήρωναν: «Είμαστε έτοιμοι να λάβουμε οποιαδήποτε μέτρα που μπορεί να αποδειχθούν αναγκαία για τον σκοπό αυτό, καθώς οι συνθήκες αλλάζουν».

Ο βομβαρδισμός επί μήνες για την υποτιθέμενη κυβερνητική επιτυχία, για το τέλος μέτρων και μνημονίων ήταν εξ αρχής ψευδής και τον είχαμε αμέτρητες φορές ξεγυμνώσει. Όμως στην προκειμένη περίπτωση αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι η παραδοχή της κυβέρνησης ότι είναι έτοιμη για «οποιαδήποτε μέτρα που μπορεί να αποδειχθούν αναγκαία» επειδή… «οι συνθήκες αλλάζουν».

Τις ημέρες που αποστελλόταν η επιστολή, συντασσόταν – ή επρόκειτο να συνταχθεί – η έκθεση του ΔΝΤ. Ο πρωθυπουργός, απελπισμένος από τη δεινή πολιτική θέση στην οποία ήταν βέβαιο ότι σύντομα θα περιέλθει, φαίνεται να λέει στους δανειστές: «Αφήστε με λίγες μέρες να λέω ό,τι μου κατέβει μπας και ψήσω τα κορόιδα να με ψηφίσουν. Ύστερα είμαι εδώ πανέτοιμος για να πάρουμε τις επόμενες αποφάσεις».

Η εξαπάτηση της κοινωνίας είναι μια τακτική πλήρως ενσωματωμένη στην πολιτική διαδικασία. Όμως είναι χαώδης η απόσταση από το «δεν υπάρχουν νέα μέτρα» μέχρι τα 7,3 δισ. που ζήτησε το ΔΝΤ με την έκθεσή του μέχρι το 2017. Ακόμη χειρότερα, είναι χαώδης η διαφορά που θα προκύψει στα εισοδήματα μισθωτών και συνταξιούχων ύστερα από τις νέες περικοπές, αλλά και την περαιτέρω κατεδάφιση του ασφαλιστικού.

Όσο απελπισμένοι κι αν είναι, η απάτη τους καταντά εμπαιγμός και χυδαιότητα.