search
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29.03.2024 04:13
MENU CLOSE

Νίκος Κοεμτζής: Η ματωμένη «παραγγελιά» για το «μακρύ ζεϊμπέκικο» (photos/video)

25.02.2022 11:57
koemtzis_new

Ξημερώματα 25 Φεβρουαρίου το 1973.

Ο Νίκος Κοεμτζής μαζί με τον αδελφό του Δημοσθένη κι άλλα τρία άτομα διασκεδάζουν στο νυχτερινό κέντρο «Νεράιδα».

Ο Κοεμτζής είχε αποφυλακιστεί λίγες ημέρες πριν, μετά από καταδίκη για κλοπή.

Λίγο αργότερα ένα ζεϊμπέκικο, που έμεινε στη μέση θα βαφτεί με αίμα και θα γίνει τραγούδι και ταινία…

Το μακελειό

Ο Νίκος Κοεμτζής περίπου στις 2 τα ξημερώματα θα ζητήσει παραγγελιά από την ορχήστρα το τραγουδι «Οι Βεργούλες» για χάρη του αδελφού του.

Ο άγραφος νόμος της νύχτας απαιτούσε όπως σε κάθε παραγγελιά, όσοι χόρευαν να επιστρέψουν στο τραπέζι τους.

Τρία άτομα από την παρέα κάποιων αστυνομικών, θα αγνοήσουν τον κανόνα και θα πληρώσουν με αίμα την «προσβολή».

Ο Δημοσθένης θα φωνάξει από το μικρόφωνο: «Παραγγελία είναι το τραγούδι. Δεν ακούσατε;». Οι αστυνομικοί σύμφωνα με μαρτυρίες θα ειρωνευτούν και θα σπρώξουν τον αδελφό του Νίκου Κοεμτζή.

Ο τελευταίος σε έξαλλη κατάσταση, θα επιτεθεί με στιλέτο ουρλιάζοντας «Παραγγελιά ρε!» και θα μαχαιρώσει όποιον έβρισκε μπροστά του, γεμίζοντας την πίστα με νεκρούς και τραυματίες.

«Την ώρα που σκορπούσα το θάνατο χωρίς να δουλεύει το μυαλό μου και κινιόμουν σαν ένα ρομπότ, με είχε κυριέψει ο δαίμονας ή το κτήνος που φωλιάζει μέσα μου…» θα γράψει ο ίδιος αργότερα στην αυτοβιογραφία του.

Από το δολοφονικό αμόκ του Κοεμτζή θα χάσουν τη ζωή τους τρία άτομα:

– ο υπενωμοτάρχης της τότε Χωροφυλακής, Μανόλης Χριστοδουλάκης, 28 χρονών,

– ο αστυφύλακας της Γενικής Ασφάλειας Αθηνών, Δημήτρης Πεγιάς, 31 χρονών

– ο Γιάννης Κούρτης, 34 χρονών, μηχανικός και βαφέας αυτοκινήτων.

Παράλληλα θα τραυματιστούν επτά άτομα, θαμώνες και εργαζόμενοι του νυχτερινού κέντρου.

«Κτήνος»

Το έγκλημα έγινε την ταραγμένη περίοδο της Χούντας. Οι ένστολοι που χόρευαν αγνοώντας την παραγγελιά, ξύπνησαν στον Κοεμτζή μνήμες από όσα είχε περάσει στα χέρια των αρχών καθώς ο ίδιος είχε βρεθεί πολλές φορές στο στόχαστρο τους, λόγω του αριστερού παρελθόντος του πατέρα του.

Ο πατέρας του είχε χαρακτηριστεί κομμουνιστής γιατί είχε βγει στο βουνό με το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Το 1945 οι «χωροφύλακες» κυριολεκτικά «σπάνε στο ξύλο» τον πατέρα του μικρού Νίκου μπροστά στα παιδιά του. Από τότε ο Νίκος Κοεμτζής σιχαινόταν όποιον φορά στολή, όπως ο ίδιος είχε πει. Ο πατέρας του μπαίνει φυλακή ως πολιτικός κρατούμενος κατά τη διάρκεια του εμφυλίου και μετά την αποφυλάκισή του η πολυμελής οικογένειά του μετακομίζει κυνηγημένη «από χωρίου εις χωρίον».

Αργότερα, όταν ρωτήθηκε γιατί είχε τόσο μένος εναντίον των αστυνομικών, είπε:

«Γιατί κάθε τόσο με τραβάγανε στην Ασφάλεια. Με ρίχνανε σε ένα δωμάτιο, πετούσανε νερό μέσα και με είχανε τρεις – τέσσερις ημέρες νηστικό, χωρίς να έχω κάνει τίποτα. Τώρα σκοτώνουμε και δεν δίνουμε λογαριασμό σε κανέναν, μου έλεγαν».

Ο Τύπος της εποχής θα τον χαρακτηρίσει «κτήνος».

«Όταν το αδερφάκι μου τους ζήτησε να κατέβουν κάτω για να χορέψει εκείνοι του απάντησαν: τι είπες ρε Κοεμτζάκι; Θες και ειδική παραγγελιά; Ετοιμάσου και εσύ και μάγκας ο αδερφός σου να φάτε την ξεφτίλα της ζωής σας» θα πει χρόνια αργότερα ο Νίκος Κοεμτζής σε τηλεοπτική του συνέντευξη.

Η σύλληψη

Λίγα 24ωρα μετά το μακελειό ο Κοεμτζής συλλαμβάνεται στη Δάφνη ενώ προσπαθούσε να διαφύγει στο εξωτερικό. Όταν τον περικύκλωσαν οι αστυνομικοί μετά από «καρφωτή», ο Κοεμτζής θα βγάλει μαχαίρι και θα τους απειλήσει πως αν δεν τον σκοτώσουν, θα τους σκοτώσει. Ο αστυνομικός Κίμων Σωτηρόπουλος τον πυροβόλησε στο πόδι και ο Κοεμτζής συνελήφθη.

Στον ανακριτή Σταύρο Κουτελιδάκη τόνισε: «Ζητάω συγγνώμη. Ξέρω ότι δεν αλλάζει κάτι αλλά ζητάω συγγνώμη. Επισπεύστε τις διαδικασίες για να εκτελεστώ»

«Έψαχνα να βρω μια λύση, να διορθώσω το κακό που σκόρπισα», γράφει στο βιβλίο του. «Υπέφερα τρομερά και προσπαθούσα απεγνωσμένα να ξεχωρίσω μια εικόνα από τη σφαγή, και δεν μπορούσα. Κι ούτε τώρα μπορώ, αν και αγωνίζομαι ακόμα…».

Το ημερολόγιο

Τον Νοέμβριο του 1973, ο δικηγόρος του Κοεμτζή παραδίδει στο περιοδικό «ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ» αποσπάσματα από το ημερολόγιο του κρατούμενου:

«Η ζωή μας, τα κλάματα της μητέρας, η πείνα που μας θέριζε, έχουνε ριζώσει μέσα μου και υποφέρω περισσότερο τώρα που τα σκέπτομαι από όταν τα ζούσαμε. Δεν χορτάσαμε ποτέ, περπατάγαμε ξυπόλητοι.

»Θάθελα πολύ να με άφηναν να χορτάσω. Σε όλη μου την παιδική ηλικία η πείνα με κυνηγούσε σαν σκιά. Όταν γεννήθηκε ο Δημοσθένης εγώ ήμουνα η νταντά του.

»Ο πατέρας μου, έμπορος επίπλων, πήγε αντάρτης στην Αλβανία και άφησε τα παιδιά του ξυπόλητα και ξελιγωμένα. Εμάς δεν μας έδιναν σταφιδόψωμα. Κάποτε θυμάμαι είπα τον δάσκαλό μου φασίστα κι εκείνος έσπασε την βέργα του στα αυτιά μου και έβαλε τα παιδιά να με φτύνουν».

»Δεν θα ξεχάσω την αδικία που μούκανε ο γιός του Δημάρχου, το πλουσιόπαιδο ο Φανίδης.

»Ζητούσα βιβλία και ο πατέρας μου έλεγε: Τα βιβλία θα κοιτάμε ή πώς θα ζήσουμε;

»Είχα συνηθίσει. Ό,τι και νάκανα δίκιο ή άδικο έπρεπε να με δειρούν στο σπίτι.

»Μια φορά με έγδυσαν, με κρέμασε (ίσως εννοεί τον πατέρα) όπως τα αρνιά και άρχισε να με κτυπά με το καμτσίκι, όπου χτυπούσε σηκωνότανε το κρέας. Λιποθύμησα και έμεινα μια εβδομάδα στο κρεβάτι.

»Με τον τρόπο που με έδερναν και πιο πολύ άδικα με είχανε αγριέψει και ζούσα σαν μικρό αγρίμι.

»Αναγκάστηκα να δουλέψω στην αρχή πουλούσα καραμέλες. Ύστερα δούλεψα σε περιβόλι. Με σήκωνε ο δάσκαλος, δεν ήξερα, έτρωγα ξύλο. Ντρεπόμουνα δεν φοβόμουνα.

»…Κάποτε θυμάμαι πήγα στην Θεσσαλονίκη μόνος μου. Αγόρασα ένα καπέλλο με κουκουβάγια. Δεν χόρταινα που έβλεπα τα παιδιά με τα σοσόνια και εγώ χαιρόμουνα το καπέλλο με την κουκουβάγια.

»Ο πατέρας μου έγινε μεθύστακας με έδερνε συνεχώς. Καιγόμουνα ολόκληρος και έτσουζε το κορμί μου.

»Χτίσαμε θυμάμαι μια αποθήκη και σπιτάκι και τρώγαμε μια φέτα φωμί με πράσσο.Τον χειμώνα δούλευα στο νταμάρι. Κινδύνευσα πολλές φορές μαζί με τον Στέργιο.

»Κάποτε άκουσα μια συζήτηση ότι ήθελαν να με δώσουν σ’ ένα αντρόγυνο. Με πήρε το παράπονο, έφυγα και ξενύχτησα σε μία καλύβα.

»Ο πατέρας μου κάποτε μου είπε νευριασμένος. “Αλήτη δεν θα μου κάνεις κουμάντο. Φύγε και μη σε ξαναδώ”. Έφυγα, πήγα στην Ν. Αλεξάνδρεια και έγινα λαντζέρης. Έκανα διάφορες δουλειές.

»Γύρισα μια μέρα στο χωριό. Θυμήθηκα το παρελθόν όταν ο Χρήστος μου είπε ότι ο πατέρας κρέμασε τον Δημοσθένη. Έτρεξα αμέσως, πήρα το καμτσίκι από το χέρι του πατέρα, τον χτύπησα. Ξανάφυγα.

»Ξεκίνησα με την τιμιότητα και την αγνότητα. Με τόσα βάσανα θαμμένα μέσα μου δίχως νάχη περάσει ίχνος χαμόγελο από τα χείλη μου μέχρι που βρέθηκα στην φυλακή με 4 χρόνια καταδίκη στην πλάτη μου για απόπειρα ληστείας…

»Τέσσερα χρόνια στην φυλακή δεν με επισκέφθηκαν καθόλου. Είχανε κλονιστεί τα νεύρα μου τα χάπια τα ηρεμιστικά τάπαιρνα με την χούφτα…

»Ορκίστηκα να μην ξαναμπώ στην φυλακή είχα αηδιάσει από το ξεφτίλισμα που παθαίνει ο άνθρωπος. Πήγα να μείνω στο σπίτι του Δημοσθένη. Η Ασφάλεια ερχόντανε και με ενοχλούσε.

»Στον ύπνο μου έβλεπα εφιάλτες. Όταν έβλεπα να κτυπούν παιδάκι με έπιανε τέτοια αναστάτωση ώστε έφευγα γιατί φοβόμουνα μήπως δεν κρατηθώ. Άρχισα να σκέφτομαι την παντρειά…

»Έγινε προξενιό…πήρα τον Θωμά τον Καραμάνη. Όταν συνερχόμουνα από τους εφιάλτες έβλεπα το φέρετρο μου που έκανε αλλόκοτο. Κατάλαβα το μεγάλο κακό που έκανα και σκόρπισα τον θάνατο σε αθώους ανθρώπους… πήρα απόφαση να απαλλάξω τον κόσμο από μένα»

Η δίκη, η αποφυλάκιση και το τέλος

Η δίκη του θα ολοκληρωθεί τον Νοέμβριο του 1973, τρεις ημέρες πριν την εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Αν και ο συνήγορος υπεράσπισής του υποστήριξε ότι ο Νίκος έπασχε από ψυχολογικά προβλήματα, οι δικαστές απέρριψαν το αίτημα να εξεταστεί από γιατρό. 

Ο Κοεμτζής καταδικάζεται τρεις φορές σε θάνατο και επτά φορές σε ισόβια.

Επί σχεδόν τρία χρόνια, ο Κοεμτζής ζούσε ως θανατοποινίτης. Γλίτωσε τη ζωή του με την κατάργηση της θανατικής ποινής στην Ελλάδα, όταν η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια. Ο αδερφός του, Δήμος, καταδικάστηκε σε τρία χρόνια φυλακή ενώ ο τρίτος της παρέας, Θωμάς Καραμάνης, αθωώθηκε.

Στις 31 Μαρτίου 1996 το δικαστικό συμβούλιο Πάτρας αποφυλακίζει τον Νίκο Κοεμτζή υπό όρους.

Λίγα χρόνια αργότερα θα του δοθεί άδεια μικροπωλητή και θα ζει πουλώντας την αυτοβιογραφία του σε διάφορα σημεία στο κέντρο της Αθήνας.

Στις 23 Σεπτεμβρίου 2011 ο Νίκος Κοεμτζής θα καταρρεύσει στο Μοναστηράκι, σε ηλικία 73 ετών.

Ο θάνατός του προήλθε από έμφραγμα, που έπαθε την ώρα που πουλούσε βιβλία στο τραπεζάκι του: οι διασώστες του ΕΚΑΒ, που έφτασαν με μοτοσικλέτες, ειδοποίησαν ασθενοφόρο για να τον μεταφέρει στην Πολυκλινική.

Οι γιατροί προσπάθησαν να τον κρατήσουν στη ζωή, αλλά δεν τα κατάφεραν…

Η ταινία, το «λάθος» τραγούδι και ο Αντωνίου

Ο σκηνοθέτης Παύλος Τάσιος το 1980 θα γυρίσει την ταινία “Παραγγελιά” εμπνευσμένη από το μακελειό στη Νεράιδα. Στην ταινία η Κατερίνα Γώγου θα διαβάζει ποιήματα της ενώ η σκηνοθετική ματιά του Τάσιου θα «αθωώνει» τον Κοεμτζή.

Αξίζει να σημειωθεί ότ στην ταινία αντί για τις «Βεργούλες» που στάθηκαν η αφορμή του άγριου φονικού, ο Γιώργος Καμπουρίδης ερμηνεύει κατά παραγγελία των κινηματογραφικών Κοεμτζήδων το «Αντιλαλούν οι Φυλακές».

Η ταινία θα αποσπάσει πέντε βραβεία στο φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Β’ καλύτερης ταινίας, ά ανδρικής ερμηνείας (Α. Αντωνίου), μουικής (Κυριάκος Σφέτσας), μοντάζ (Γιάννης Τσιτσόπουλος) και ηχοληψίας (Ηλίας Ιονέσκο).

42 χρόνια μετά την πρώτη της προβολή στους κινηματογράφους ο Αντώνης Αντωνίου που θα υποδυθεί τον Κοεμτζή θα αποκαλύψει ότι ο ρόλος προοριζόταν αρχικά για τον Νίκο Κούρκουλο.

«Διεκδίκησα το ρόλο του Νίκου Κοεμτζή στην Παραγγελιά. Όταν ο Παύλος Τάσσιος μού έδωσε το σενάριο ξετρελάθηκα. Μου λέει “σου έχω ένα πολύ καλό ρόλο, τον φίλο του Κοεμτζή”. Του λέω… στοπ! Εγώ θα τον κάνω! Μου λέει “δεν γίνεται, δεν μπορείς”. Ήθελε έναν πρωταγωνιστή φίρμα και προόριζε τον ρόλο για τον Νίκο Κούρκουλο. Και για καλή μου τύχη ο Κούρκουλος αρνήθηκε, λέγοντας “εγώ δεν παίζω αυτόν τον εγκληματία”. Μετά πρότεινε το ρόλο και στον Νίκο Ξανθόπουλο, αλλά δεν τα βρήκανε».

Και απλώς μια μέρα με πήρε και μου είπε “ετοιμάσου να κάνουμε δοκιμαστικό”. Και κάνουμε τη σκηνή που τον πυροβολούν οι αστυνομικοί και τον πιάνουν. Είδε τη σκηνή, του άρεσε και έτσι πήρα το ρόλο στην ταινία» θα πει ο Αντωνίου στην εκπομπή «Πάμε Δανάη».

Μακρύ ζεϊμπέκικο για τον Νίκο

Η ιστορία του Κοεμτζή θα εμπνεύσει και τον Διονύση Σαββόπουλο που θα γράψει για αυτόν το τραγούδι «Μακρύ ζεϊμπέικικο για τον Νίκο».

Πρόκειται για ένα στιχουργικό αριστούργημα γεμάτο εικόνες που περιγράφει τους βασανισμούς και τις διώξεις που υπέστη ο Κοεμτζής πριν το μακελειό, το φονικό και τη δίκη του.

Για τη νύχτα του φονικού ο Δονύσης Σαββόπουλος γράφει:

«Κι ωστόσο ζούσε τελείως σοβαρός, υπνοβατώντας σ΄ ένα κράτος

που θριαμβεύει με μιαν ατέλειωτη στριγκλιά -διαφυγή καμιά-

κρατώντας μόνο μια κρυφήν αναπνοή, των μπουζουξίδικων το γκέτο,

βαθιά εικόνα, που η έκσταση εκεί ακόμα λειτουργεί.

“Ν΄ ακούω,” έλεγε, “τα λόγια, την φωνή, και τ΄ αδελφάκι μου υψωμένο

να το κοιτάω στον χορό του μοναχό, και κάτι να παθαίνω”

Νίκο, σκυλάδικο Σαββάτο Νίκο, σπασίματα γεμάτο

«Παραγγελιά», και περιμέναν καθισμένοι, και τα ηχεία το αναγγείλαν

κι όλα τα όργανα συλλάβαν το σκοπό για το χορό του Δημοσθένη.

Καθώς ανέβαινε, η πίστα ήταν γεμάτη, ακούστηκε να ουρλιάζει:

«Παραγγελιά!» γιατί το είδε το κακό με δρασκελιές να πλησιάζει.

Η πίστα άδειασε, μονάχα δυο αστυνόμοι, χορεύαν, γυρνώντας του την πλάτη.

Τότε τους έσπρωξε ο μικρός με μια στριγκλιά, «Δικό μου το κομμάτι!»

Τον ρίξαν κάτω σε γυαλιά κομματιασμένα, ξεφώνιζε όπως τον εσέρναν.

Σαν ένα φιλμ ιλιγγιώδες η ζωή τους, του Νίκου έκαψε τα φρένα.

Έξω απ΄ την τρέλα δεν είχε κάτι να πιαστεί, γιατί του το ΄χαν διαλύσει.

Κατρακυλάει στον προβολέα των σκοταδιών του, στην φρικαλέα ατραξιόν του

με τόση βία που είναι αδύνατον να πω, τι έγινε εκεί κάτου.

Το δράμα όλο συντελέστηκε θαρρώ, στον χώρο του αοράτου.

Στον εαυτό του είπε «Νίκο, συγκρατήσου» τραβώντας κιόλας το λεπίδι.

Τον πρώτο που την έφαγε τον είδαν με μια ταυτότητα να σκύβει.

Σφαχτήκαν τρεις, μαχαίρωσε άλλους έξι, φωνές: «Ανοίχτε, θα μας σφάξουν!»

Τραβώντας έξω τον μικρό παραμιλούσε: «Εσένα δεν θα σε πειράξουν…

Νίκο, σόι αλλοπαρμένο

Νίκο, τι έχεις καμωμένο;» .

Με πληροφορίες από wikipedia, mixanitouxronou, Τα Νέα, το Βήμα, in.gr, Νίκος Κοεμτζής: Το μακρύ ζεϊμπέκικο (Εκδόσεις Εξάντας)

Διαβάστε επίσης:

Νίκος Καββαδίας: Ο ποιητής που χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία (videos)

Αλέκος Αλεξανδράκης: Από το ΕΑΜ μέχρι τη Γένοβα – Η Συνοικία το Όνειρο, η λογοκρισία και ο Γλέζος (photos/videos)

Βασίλης Παλαιοκώστας, ο φυγάς που έγινε θρύλος: Η πρώτη απόδραση με ελικόπτερο από τον Κορυδαλλό (photos/video)

google_news_icon

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Το topontiki.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά υβριστικά σχόλια και διαφημίσεις. Οι χρήστες που παραβιάζουν τους κανόνες συμπεριφοράς θα αποκλείονται. Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29.03.2024 01:15