search
ΤΡΙΤΗ 19.03.2024 11:57
MENU CLOSE

Όσλο, 31 Αυγούστου

02.03.2012 13:51
Όσλο, 31 Αυγούστου - Media

Του Δημήτρη Κανέλλη

Βαθμολογία ***

Υπαρξιακό δράμα για την κοινωνική αλλοτρίωση και τον αποκλεισμό. Δραματικός τόνος, προσεγμένοι χαρακτήρες και μια έξοχη ερμηνεία από τον βασικό πρωταγωνιστή. Μελαγχολική ταινία, που δεν επιφυλάσσει ελπιδοφόρο φινάλε για τους ψυχικά και συνειδησιακά πάσχοντες, οι οποίοι βρίσκουν παρηγοριά στα ναρκωτικά.

Του Δημήτρη Κανέλλη

Βαθμολογία ***

Υπαρξιακό δράμα για την κοινωνική αλλοτρίωση και τον αποκλεισμό. Δραματικός τόνος, προσεγμένοι χαρακτήρες και μια έξοχη ερμηνεία από τον βασικό πρωταγωνιστή. Μελαγχολική ταινία, που δεν επιφυλάσσει ελπιδοφόρο φινάλε για τους ψυχικά και συνειδησιακά πάσχοντες, οι οποίοι βρίσκουν παρηγοριά στα ναρκωτικά.

Σκηνοθεσία: Γιόακιμ Τρίερ.

Πρωταγωνιστούν: Άντερς Ντάνιελσεν Λι, Χανς Όλαφ Μπρένερ, Ίνγκριντ Όλαβα, Εμίλ Λουντ.

Πρόκειται για ριμέικ της παλιάς ταινίας του Λουί Μαλ «Η φλόγα που τρεμοσβήνει» (1963), η οποία καταγράφει τα υπαρξιακά αδιέξοδα ενός αλκοολικού ήρωα. Επειδή, όμως, βρισκόμαστε στο σύγχρονο Όσλο, τo αλκοόλ έχει αντικατασταθεί από τη μάστιγα των ναρκωτικών. Ας πιάσουμε, λοιπόν, τα πράγματα από την αρχή. Ο 35χρονος Άντερς ολοκληρώνει το πρόγραμμα απεξάρτησής του από τα ναρκωτικά και απελευθερωμένος αρχίζει την περιπλάνησή του στις γειτονιές του Όσλο, συναντώντας παλιούς φίλους, γνωστούς και συγγενείς. Ο Άντερς έχει πάρει ένα καλό μάθημα από την καταστροφική μανία του και σαν έξυπνος, καλλιεργημένος και ευαίσθητος άνθρωπος αποφασίζει να ψάξει για δουλειά αντάξια των δυνατοτήτων του. Σε μια από τις συνεντεύξεις του με τον αρχισυντάκτη κάποιας εφημερίδας συνειδητοποιεί την προκατάληψη που υπάρχει για τους πρώην χρήστες και απογοητευμένος αποχωρεί. Οι παλιοί του φίλοι έχουν αλλάξει, άλλοι έχουν παντρευτεί και είναι κλεισμένοι στον εαυτό τους και στις οικογένειές τους, άλλοι έχουν αλλοτριωθεί πλήρως και έχουν ενσωματωθεί στο σύστημα, ενώ η παλιά του αγαπημένη τον αποφεύγει διακριτικά γιατί δεν θέλει να μπλέξει με τα φαντάσματα του παρελθόντος. Ο κοινωνικός κύκλος του Άντερς στενεύει επικίνδυνα και ο ίδιος καταβάλλει προσπάθειες να βρει τρόπους επικοινωνίας με τους ανθρώπους. Τα πράγματα, όμως, είναι δύσκολα και κάποια φλερτ που επιχειρεί να κάνει δυστυχώς δεν του βγαίνουν σε καλό. Στις στιγμές της περισυλλογής του προσπαθεί να αντισταθεί στις αρνητικές δυνάμεις που τον «περικυκλώνουν», ενώ ταυτόχρονα αναζητεί σανίδα σωτηρίας στους ανθρώπους εκείνους που θα τον εμπνεύσουν για έναν καινούργιο τρόπο ζωής. Ο Άντερς είναι αυθεντικός διανοούμενος και έχει απομυθοποιήσει σε μεγάλο βαθμό αρκετές από τις «θεσμοθετημένες» κοινωνικές αξίες. Μετά την κόλαση των ναρκωτικών, στην οποία είχε βυθιστεί, του είναι πλέον δύσκολο να συμβιβαστεί σε έναν επιφανειακό τρόπο ζωής. Προσωπικά, μου θύμισε τις εμπειρίες του Γουίλιαμ Μπάροουζ με τα ναρκωτικά, έτσι όπως τις έχει μεταφέρει στο περιβόητο βιβλίο του «Τζάνκι». Παρ’ όλα αυτά, ο Άντερς προσπαθεί να κρατηθεί στην επιφάνεια, αν και τίποτα δεν αναδύεται θετικά γι’ αυτόν. Όλα τον ξαναγυρίζουν στο μηδέν και σε έναν τρόπο ζωής που δεν επιφυλάσσει αυθεντικές συγκινήσεις και βαθύτερα συναισθήματα. Έτσι, ένα βράδυ, απογοητευμένος και ψυχικά απελπισμένος, ξαναγυρίζει στον «προμηθευτή» του. Είναι η αρχή της επιστροφής του στον προηγούμενο «καταραμένο» τρόπο ζωής, που τουλάχιστον του χάριζε ηρεμία και μια υποφερτή διάθεση για ζωή. Πρόκειται όμως περί ψευδαίσθησης, και ο Άντερς το γνωρίζει πολύ καλά. Μια μέρα επιστρέφει στο σπίτι του, δηλητηριάζει ξανά το αίμα του με την ηρωίνη, και με το βλέμμα απλανές βυθίζεται στο άπειρο, που μπορεί να είναι και ο θάνατος. Εδώ ο σκηνοθέτης αφήνει το φινάλε ανοιχτό σε κάθε ερμηνεία. Αξιόλογο κοινωνικό και υπαρξιακό δράμα, που καταγράφει σε βάθος τον ψυχισμό και την πορεία ενός αποκλεισμένου από το κοινωνικό γίγνεσθαι ανθρώπου, ο οποίος αρνείται να συμβιβαστεί έστω και στο ελάχιστο. Λιτή σκηνοθεσία, έξυπνη λειτουργική δραματουργία, που εναρμονίζει το εξωτερικό τοπίο με τον εσώτερο ψυχισμό του ήρωα, και προσεκτικά σκιτσαρισμένοι χαρακτήρες. Πολύ καλή η ερμηνεία του Άντερς Ντάνιελσεν Λι, ο οποίος δημιουργεί έναν τύπο ανθρώπου που, ενώ δείχνει οικείος και αναγνωρίσιμος, στην ουσία είναι διαρκώς «αλλού» και με το βλέμμα του διαπερνά την κενότητα και τη ματαιοδοξία που σφραγίζουν τον σύγχρονο, καθημερινό τρόπο ζωής. Ό Άντερς είναι ξένος και επισκέπτης στον κόσμο τούτο, γι’ αυτό και κάθε προσπάθειά του για πραγματική επικοινωνία καταλήγει στο κενό. Μαύρη, αδιέξοδη και μελαγχολική ταινία, που σφραγίζεται, όμως, από την αυθεντικότητα προσώπων και καταστάσεων και – όπως ξαναγράψαμε – από την υποδειγματικά εσωτερική ερμηνεία του βασικού πρωταγωνιστή.

 

 

google_news_icon

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Το topontiki.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά υβριστικά σχόλια και διαφημίσεις. Οι χρήστες που παραβιάζουν τους κανόνες συμπεριφοράς θα αποκλείονται. Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών.

ΤΡΙΤΗ 19.03.2024 11:56