search
ΤΡΙΤΗ 19.03.2024 10:12
MENU CLOSE

Σημάδια αυτοαπαξίωσης του Δ.Ν.Τ.

31.01.2018 12:55
Σημάδια αυτοαπαξίωσης του Δ.Ν.Τ. - Media

 

Των Σάββα Γ. Ρομπόλη Ομ.Καθηγητή Παντείου Πανεπιστημίου & Βασίλειου Γ. Μπέτση Υποψ.Διδάκτορα Παντείου Πανεπιστημίου

Η   παρουσία  της   Γενικής  Διευθύντριας  του  Διεθνούς  Νομισματικού Ταμείου  (Δ.Ν.Τ.)  κ. Λαγκάρντ  στο  Παγκόσμιο  Οικονομικό  Φόρουμ  στο  Νταβός  της  Ελβετίας, κινήθηκε  σε  συναινετικά πλαίσια, αποφεύγοντας διατυπώσεις απεμπλοκής του Διεθνούς Οργανισμού  από την Ευρώπη και την Ελλάδα και μετωπικής αντιπαράθεσης με τους ευρωπαίους  αξιωματούχους. Όμως, δεν παρέλειψε  να  επαναλάβει  λανθασμένα  για μία ακόμη φορά  ότι το επίπεδο των συντάξεων στην Ελλάδα «απείχε υπερβολικά από το αντίστοιχο επίπεδο  των  εταίρων  της  και  αυτό  ίσχυε  για  όλες, μεσαίες, μεγάλες και μικρές… και έπρεπε  οι  έλληνες  να το  ρυθμίσουν», αναγνωρίζοντας ότι «η περικοπή των υφιστάμενων συντάξεων  είναι ένα δύσκολο πολιτικό δίλημμα».

Με  άλλα λόγια,  με αυτές  τις  δηλώσεις  της  καθώς  και  με άλλες  αντίστοιχες  στο  παρελθόν, η κ. Λαγκάρντ  υποστηρίζει, λανθασμένα κατά την άποψη  μας,  ότι  το  κοινωνικο-ασφαλιστικό  σύστημα  στην  Ελλάδα  είναι  παραγωγός   χρέους και οι συνταξιοδοτικές δαπάνες αποτελούν, λανθασμένα, τροχοπέδη της  ανάπτυξης, της αύξησης της απασχόλησης  και  της αναδιάρθρωσης  του  χρέους. Αντίθετα,  κατά την επιστημονική έρευνα και γνώση, οι κοινωνικές δαπάνες και ειδικότερα η  συνταξιοδοτική  δαπάνη αποτελούν, στον  βαθμό  που  τις  αφορά,  βασική προϋπόθεση, μεταξύ  των  άλλων,  για  την  έξοδο  της  ελληνικής  οικονομίας  από  την  οικονομική  κρίση  και ύφεση. Η παρατήρηση αυτή σημαίνει ότι η κ. Λαγκάρντ με τις δηλώσεις της  παραγνωρίζει ότι οι συνταξιοδοτικές δαπάνες αποτελούν, μεταξύ των άλλων,  αναπαραγωγική  και  επεκτατική  συνιστώσα  του  ευρύτερου  οικονομικού  συστήματος, με ό,τι  αυτό θετικά συνεπάγεται, ιδιαίτερα  κατά τη  σημερινή  περίοδο  εξόδου  από  την  παρατεταμένη  οκταετή  οικονομική  κρίση  και ύφεση,  στις  επενδύσεις,  το  εισόδημα, την απασχόληση, την ζήτηση, την κοινωνική ασφάλιση, κ.λ.π. Επίσης, στο πλαίσιο του  νεοφιλελεύθερου  μακρο-οικονομικού  και μακρο-κοινωνικού πλαισίου, η κ. Λαγκάρντ σε προγενέστερες δηλώσεις της (Φεβρουάριος 2016) υποστήριξε, λανθασμένα, ότι στην Ελλάδα ο Κρατικός  Προϋπολογισμός  χρηματοδοτεί  το  σύστημα  κοινωνικής  ασφάλισης  με  πόρους  που  αντιστοιχούν  στο  10%  του ΑΕΠ, ενώ  στις  χώρες  της  βόρειας  Ευρώπης  το  ποσοστό  αυτό  αντιστοιχεί  κατά μέσο  όρο στο 2% του ΑΕΠ. Όμως, ο μεθοδολογικός αυτός υπολογισμός από το Δ,Ν.Τ. που  διογκώνει  το έλλειμμα της κοινωνικής  ασφάλισης στην Ελλάδα σε σύγκριση  με  αυτό  των  άλλων  χωρών  της  Ευρωπαϊκής  Ένωσης, αποτελεί  σοβαρό τεχνικό και επιστημονικό λάθος με δυσμενείς συνέπειες στο επίπεδο των  συνταξιοδοτικών παροχών. Και τούτο γιατί η κοινωνική ασφάλιση στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης λειτουργεί, κατά κύριο λόγο, με το διανεμητικό σύστημα προκαθορισμένων παροχών και χρηματοδοτείται με το σύστημα της τριμερούς χρηματοδότησης (εργαζόμενοι, εργοδότες, κράτος). Αυτό σημαίνει ότι το έλλειμμα της κοινωνικής ασφάλισης στην Ελλάδα και τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι η διαφορά εσόδων (εισφορές εργαζομένων, εργοδοτών, συμμετοχή του Κρατικού Προϋπολογισμού (τριμερής χρηματοδότηση) και δαπανών, το οποίο καλύπτει ο Κρατικός Προϋπολογισμός (κρατική επιχορήγηση).

Αντίθετα, το ΔΝΤ θεωρεί ως έλλειμμα της κοινωνικής ασφάλισης τη διαφορά εσόδων (εισφορές εργαζομένων και εργοδοτών χωρίς την τριμερή χρηματοδότηση την οποία αθροίζει με την κρατική επιχορήγηση) και δαπανών. Έτσι, η μετάβαση στην Ελλάδα ενός διανεμητικού συστήματος προκαθορισμένων παροχών τριμερούς χρηματοδότησης, σε ένα κεφαλαιοποιητικό σύστημα προκαθορισμένων εισφορών διμερούς χρηματοδότησης (εργαζόμενοι, εργοδότες), που επιδιώκει το ΔΝΤ, σημαίνει, όπως έχει αποδειχθεί σε χώρες της Λατινικής Αμερικής, γενικευμένη φτωχοποίηση του συνταξιοδοτικού πληθυσμού, δεδομένου ότι, σε σημερινούς όρους το επίπεδο της σύνταξης μετά από 35 έτη εργασίας και ασφάλισης δεν θα ξεπερνά τα 450€ τον μήνα. Πράγματι, το 2015 στην Ελλάδα ο Κρατικός Προϋπολογισμός χρηματοδότησε την κοινωνική ασφάλιση με πόρους που αντιστοιχούν συνολικά στο 10% του ΑΕΠ (4,5% του ΑΕΠ-8,1 δις ευρώ- ως τριμερή χρηματοδότηση και 5,5% του ΑΕΠ-9,9 δις ευρώ- για την κάλυψη των ελλειμμάτων του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης). Αλλά και στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και πιο συγκεκριμένα στην Γερμανία ο Κρατικός Προϋπολογισμός χρηματοδοτεί την κοινωνική ασφάλιση με συνολικούς πόρους που αντιστοιχούν στο 6,9% του ΑΕΠ (3% του ΑΕΠ για κάλυψη ελλειμμάτων και 3,9% του ΑΕΠ ως τριμερή χρηματοδότηση) σε συνθήκες σταθερότητας της γερμανικής οικονομίας και όχι σε συνθήκες παρατεταμένης ύφεσης, υψηλής ανεργίας,  απώλειας του 26% του παραγόμενου πλούτου, απώλειας εισοδημάτων, κλπ της ελληνικής οικονομίας. Επομένως, η διαφορά για παράδειγμα, Ελλάδας-Γερμανίας αναφορικά με τη συνολική κρατική χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης δεν είναι 8 αλλά 3,1 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ, δεδομένου ότι η Ελλάδα διαθέτει 10% του ΑΕΠ και η Γερμανία 6,9% του ΑΕΠ. Το ίδιο ισχύει σε επίπεδο κάλυψης των ελλειμμάτων (κρατική επιχορήγηση), η διαφορά είναι 2,5 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ και όχι 7,5 ποσοστιαίες μονάδες, όπως ισχυρίζεται το ΔΝΤ (κ. Ντ. Βελκουλέσκου), δεδομένου ότι η Ελλάδα διαθέτει 5,5% του ΑΕΠ και η Γερμανία διαθέτει 3% του ΑΕΠ. Όμως, αξίζει να σημειωθεί ότι παρά το γεγονός ότι οι απόψεις αυτές του ΔΝΤ είναι απολύτως λανθασμένες και δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, εντούτοις από καιρό σε καιρό επαναλαμβάνονται από στελέχη του συγκεκριμένου διεθνούς οργανισμού καθώς και των δανειστών, προκειμένου να αποδειχθεί ανεπιτυχώς ότι το συνταξιοδοτικό σύστημα στην Ελλάδα είναι γενναιόδωρο, με την έννοια ότι η πραγματική ηλικία συνταξιοδότησης είναι χαμηλή, οι συνταξιούχοι λαμβάνουν υψηλότερη σύνταξη και για μεγαλύτερο, από τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, χρονικό διάστημα και η κατώτερη σύνταξη προσεγγίζει τον κατώτερο μισθό. Άμεσος στόχος αυτών των λανθασμένων και ανακριβών απόψεων του ΔΝΤ είναι η πραγματοποίηση των νέων προβλεπόμενων περικοπών των κύριων και των  επικουρικών  συντάξεων  μέχρι  18%  της  προσωπικής  διαφοράς  από  1/1/2019. 

Όμως,  αξίζει  να  σημειωθεί  ότι  από  το  2010  μέχρι  σήμερα  το  επίπεδο  των  συντάξεων  μειώθηκε  μεσοσταθμικά  κατά  43% (συνολικά κατά 55 δις ευρώ) και εάν πραγματοποιηθούν  οι  μειώσεις  των  συντάξεων  από  1/1/2019, τότε η μεσοσταθμική μείωση σε σχέση με το επίπεδο των συντάξεων του 2009 θα προσεγγίζει το  60%. Με τα δεδομένα αυτά, σύμφωνα με  τον  Κρατικό  Προϋπολογισμό, η συνταξιοδοτική  δαπάνη  το  2018  θα  διαμορφωθεί  στα  29 δις ευρώ (15,7% του ΑΕΠ) και το 2021, μετά τις προβλεπόμενες  μειώσεις  από 1/1/2019, η  συνταξιοδοτική δαπάνη θα διαμορφωθεί στο 12,5% του ΑΕΠ,  ποσοστό πολύ μικρότερο από το ανώτερο όριο του 16% του ΑΕΠ που έχουν ορίσει οι δανειστές και το Δ.Ν.Τ. Αξίζει  να  σημειωθεί  ότι η επιβολή  από  τους  δανειστές  και το Δ.Ν.Τ. μίας τόσο σημαντικής πτώσης των συνταξιοδοτικών δαπανών (12,5% του ΑΕΠ) εμπεριέχει, λανθασμένα  κατά την άποψη μας, την προοπτική χρηματοδότησης των ελλειμμάτων της γήρανσης του πληθυσμού( baby booming) της επόμενης δεκαετίας από τις περικοπές των συντάξεων και όχι από πόρους που θα προέλθουν, μεταξύ των άλλων,  από την υλοποίηση μίας ολοκληρωμένης και μακροχρόνιας δημογραφικής πολιτικής. Επιπλέον, το Δ.Ν.Τ. σε Έκθεση του (Φεβρουάριος 2017), αναφέρει ότι το σύστημα  κοινωνικής ασφάλισης καθίσταται  μακροχρόνια βιώσιμο και ως εκ τούτου, όπως προκύπτει και από την ανάλυση των σχετικών στατιστικών στοιχείων, δεν υπάρχει λόγος, κατά την άποψη μας, πραγματοποίησης των προβλεπόμενων μειώσεων του επιπέδου των κύριων και των επικουρικών συντάξεων  από την 1/1/2019. Κατά συνέπεια,  οι δανειστές και το Δ.Ν.Τ. θα πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη ότι οι κοινωνικο-ασφαλιστικές  επιλογές  των  διαδοχικών  περικοπών  των  συντάξεων, στο  πλαίσιο  της υλοποίησης των τριών Μνημονίων ύφεσης, λιτότητας και ανεργίας καθώς και των αλλαγών  που  σημειώθηκαν  στον  χαρακτήρα  και  την  διάρθρωση  του  συστήματος  κοινωνικής  ασφάλισης (ΣΚΑ) στην Ελλάδα, από το 2010 μέχρι σήμερα, έχουν οδηγήσει στην  φτωχοποίηση  μεγάλου  τμήματος  του  συνταξιοδοτικού  πληθυσμού  καθώς και στην ανατροπή της διάρθρωσης του ΣΚΑ, με την έννοια ότι το διανεμητικό σύστημα (κοινωνικό) αντιστοιχεί  στο  30%  και  το  κεφαλαιοποιητικό σύστημα (εξατομικευμένο) αντιστοιχεί  στο  70%, κατανομή εντελώς αντίθετη από αυτή που παρατηρείται στις βόρειες χώρες της  Ευρωπαϊκής Ένωσης.            

            

google_news_icon

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Το topontiki.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά υβριστικά σχόλια και διαφημίσεις. Οι χρήστες που παραβιάζουν τους κανόνες συμπεριφοράς θα αποκλείονται. Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών.

ΤΡΙΤΗ 19.03.2024 10:11