Πρόκειται για έναν πολυσέλιδο τόμο, που φιλοξενεί τις μοναδικά πολύτιμες προσωπικές αφηγήσεις ζωής απλών ανδρών του μόχθου, ανθρώπων της Ηπείρου, ενός τόπου όπου η φτώχεια αποτελούσε το συνεκτικό υλικό της κοινωνίας.

Γεωργία Σ. Σκοπούλη
Εκδόσεις: Ροδακιό
Σελ.: 368

Πρόκειται για έναν πολυσέλιδο τόμο, που φιλοξενεί τις μοναδικά πολύτιμες προσωπικές αφηγήσεις ζωής απλών ανδρών του μόχθου, ανθρώπων της Ηπείρου, ενός τόπου όπου η φτώχεια αποτελούσε το συνεκτικό υλικό της κοινωνίας.

Ο τόμος αυτός έρχεται σαν συμπληρωματικός σ’ εκείνον που περιλάμβανε τις αφηγήσεις των γυναικών, ολοκληρώνοντας το πορτρέτο μιας ξεχωριστής κοινωνίας ανθρώπων που τα έβγαλαν πέρα με τη βιωτή… ψυχή τε και σώματι! Η κυρία Σκοπούλη συνέλεξε και μας παρουσιάζει εξήντα τρεις αυτοβιογραφίες αγροτών, κτηνοτρόφων και χτιστών, που αναβιώνουν τα γεγονότα του εικοστού αιώνα μέσα από τη θέρμη της βιωματικής αφήγησης που εντάσσει το ιδιωτικό στο συλλογικό, τον προσωπικό βίο στην εθνική ιστορία. Πρόκειται για ανθρώπους καλλιεργημένους από την ίδια τη ζωή με την αμεσότητα της σοφίας που αποκτιέται από το βίωμα.

Οι αφηγήσεις όλες είναι παλιωμένες, πολυκαιρισμένες, μεστές, αποστάγματα που παραδίδονται στον αναγνώστη σαν σπάνιες γεύσεις που δεν έχουν υποστεί τη διαβρωτική ακαδημαϊκή επεξεργασία. Άνθρωποι που έζησαν πόλεμους, παγκόσμιους και εθνικούς, δικτατορίες κι εθνικές καταστροφές, παράλληλα με τα ιδιωτικά βάσανα – μόχθο, φτώχεια, έρωτα και θάνατο – μας διηγούνται τις απλές αλήθειες, όπως δεν επιτρέπεται να το κάνει η ιστορική αφήγηση: αλήθειες γεμάτες αντιθέσεις, αντινομίες, αντιφάσεις και πισωγυρίσματα. Έτσι, με την ψυχική τους τεκμηρίωση, οι διηγήσεις αυτές ξαναζωντανεύουν μέσα από τα προσωπικά, τα δημόσια και εθνικά δράματα που έζησε η χώρα στη διάρκεια του περασμένου αιώνα κατά μείζονα λόγο.