Αντιμέτωπος με τη σκληρή πραγματικότητα, ο πρωθυπουργός καλείται μέσα στο επόμενο διάστημα να προχωρήσει σε δύσκολες επιλογές από τις οποίες θα εξαρτηθεί τόσο η πορεία της χώρας όσο και η νέα ισορροπία στο πολιτικό σκηνικό.

 

Οι αποφάσεις του πρωθυπουργού έχουν να κάνουν πρώτα και κύρια με τη διαπραγμάτευση με τους δανειστές για το νέο δανειακό πρόγραμμα της χώρας και το μνημόνιο που θα το συνοδεύσει. Κατά δεύτερο, αλλά ουσιαστικό, και συνδεδεμένο με το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης είναι και το επιβαλλόμενο ξεκαθάρισμα στο εσωκομματικό τοπίο του ΣΥΡΙΖΑ.

 

Η προφανής δυσλειτουργία, όπως αποτυπώθηκε στις ψηφοφορίες για τα προαπαιτούμενα στη Βουλή, μιας κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας διαμορφωμένης από τις ψήφους της αντιπολίτευσης οι οποίες υπερκάλυψαν τις απώλειες των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ που καταψήφισαν, εκτός από ένα «κοινοβουλευτικό» παράδοξο, δημιουργεί ουσιαστικό πολιτικό πρόβλημα στην κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα. Με αυτόν τον τρόπο, προφανώς, ο πρωθυπουργός εμφανίζεται αποδυναμωμένος και εξαρτημένος από τις δυνάμεις του «παλαιού» πολιτικού συστήματος προς το οποίο μάλιστα εξακολουθεί να εξαπολύει (δικαίως) μύδρους.

 

Για να απαλλαγεί απ’ αυτήν την άβολη κατάσταση ο πρωθυπουργός είναι υποχρεωμένος να μπει στον πειρασμό μιας νέας εκλογικής αναμέτρησης. Για να δημιουργήσει, ωστόσο, αυτήν την επιλογή υπάρχουν δύο προϋποθέσεις:

 

♦ Να ολοκληρώσει μια βιώσιμη συμφωνία με τους δανειστές, η οποία θα προσφέρει χρηματοδοτική ασφάλεια στη χώρα και αρκετό χρόνο (μια τριετία) για να καταγραφούν τα αποτελέσματά της, συμπεριλαμβανομένου και της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους

♦ Να επιβεβαιώσει την κυριαρχία του και πάνω απ’ όλα τον έλεγχο στο κόμμα, έτσι ώστε αυτό να μπορεί να υποστηρίξει δίχως τριγμούς τις δύσκολες κυβερνητικές αποφάσεις και επιλογές.

 

Πέρα, ωστόσο, απ’ όλα αυτά, ο Αλέξης Τσίπρας έχει μια ακόμη δυσκολία στην προσπάθειά του να αποκτήσει τον απόλυτο έλεγχο των πολιτικών εξελίξεων. Η δυσκολία αυτή προκύπτει από τις διαθέσεις και τις επιλογές των δανειστών, οι οποίοι το τελευταίο διάστημα νιώθουν απόλυτη ικανοποίηση παρακολουθώντας τη διαμόρφωση των πρωτοφανών κοινοβουλευτικών πλειοψηφιών. Για τους δανειστές, μια τέτοια κατάσταση είναι προφανώς χρυσή ευκαιρία, όσο άβολη πολιτικά κι αν είναι για τον Αλέξη Τσίπρα αλλά και για τα κόμματα της αντιπολίτευσης που χάνουν τον ρόλο τους υποχρεωμένα να λειτουργούν ως δεκανίκια του. 

 

Η προσπάθεια απεγκλωβισμού απ’ αυτήν την κατάσταση περιγράφει το πεδίο των μαχών που ο πρωθυπουργός είναι υποχρεωμένος να δώσει τις επόμενες εβδομάδες. Από το αποτέλεσμα δε αυτής της μάχης θα κριθεί και ο τρόπος με τον οποίο θα αρχίσει να διαμορφώνεται το νέο πολιτικό τοπίο και σκηνικό στη χώρα.

Η επίτευξη της συμφωνίας έως τα μέσα Αυγούστου είναι η απόλυτη προτεραιότητα του πρωθυπουργού, υπό τον όρο ότι θα ομαλοποιήσει την εσωτερική οικονομική και πολιτική κατάσταση και θα ανοίξει τον δρόμο για την ελάφρυνση του χρέους. 

 

Πληροφορίες ή φήμες για νέα, τρίτη, δέσμη προαπαιτούμενων διαψεύδονται από την κυβέρνηση, η οποία αφενός επισημαίνει ότι δεν έχει τεθεί τέτοιο θέμα επισήμως αφετέρου αποδίδει την πηγή τους στο εσωτερικό της χώρας – «οι διαρροές δεν έρχονται απ’ έξω αλλά από το εσωτερικό της χώρας» ανέφερε χθες ο πρωθυπουργός στον ραδιοφωνικό σταθμό «Στο Κόκκινο». Ο Αλέξης Τσίπρας θεωρεί κρίσιμο το διάστημα μέχρι την ολοκλήρωση της συζήτησης για το χρέος, καθώς εκτιμά ότι όσο μένει ανοιχτή η ρύθμισή του παραμένει στο τραπέζι και το Grexit.

 

Στο μεταξύ, μέσα στο κλίμα που έχει διαμορφωθεί τις τελευταίες μέρες λόγω της επίθεσης κυρίαρχων συστημικών κύκλων στον πρώην υπουργό οικονομικών για το plan B, ο Αλέξης Τσίπρας επέλεξε να ξεκαθαρίσει τη θέση του τοποθετούμενος επί του στρατηγικού προσανατολισμού της χώρας: «Δεν υπάρχει λύση εκτός» ευρωζώνης, η χώρα είναι αναγκασμένη να κινηθεί στο υπάρχον πλαίσιο, όπου, διαβεβαίωσε, υπάρχουν περιθώρια για αριστερή πολιτική.

 

Υπό το πρίσμα αυτό, ο Αλέξης Τσίπρας διαμορφώνει το αφήγημα με το οποίο θα απευθυνθεί και θα επιχειρήσει να πείσει τόσο το εσωκομματικό ακροατήριο ενόψει της κρίσιμης εσωκομματικής μάχης όσο και ευρύτερα την κοινωνία, η οποία καλείται να σηκώσει στις πλάτες της το τρίτο πακέτο.

 

Σύμφωνα με τα «νομιμοποιητικά» επιχειρήματα, στη βάση των οποίων ο πρωθυπουργός ζητεί τη στήριξη εντός κι εκτός κόμματος, το τρίτο μνημόνιο επιβλήθηκε και κανείς δεν μπορεί να αξιώνει να αναλάβει την «ιδιοκτησία» του ο Τσίπρας και η κυβέρνηση. 

 

Σε αντίθεση με τους προηγούμενους, που ουσιαστικά υπερασπίστηκαν τα μνημόνια από θέσεις αρχής, λέγοντας ότι αν δεν υπήρχαν θα πρέπει να τα εφεύρουμε», ο Τσίπρας προτείνει την εξής ανάγνωση: 

 

♦ Η Αριστερά έδωσε μια πολύ σημαντική μάχη, οδηγήθηκε σε έναν επώδυνο συμβιβασμό, αλλά την ίδια ώρα κατάφερε μια ηθική νίκη στα μάτια της διεθνούς κοινής γνώμης, ενώ οι δανειστές πέτυχαν μια «πύρρειο» νίκη, αφού στο στρατόπεδό τους άνοιξαν ρήγματα. 

♦ Στο εξής, το στοίχημα για την αριστερή κυβέρνηση είναι το χτύπημα της ολιγαρχίας και η διαμόρφωση μιας αντισταθμιστικής πολιτικής που θα επιτρέψει να προστατευτούν οι πιο αδύναμοι μέσα στις συνθήκες που διαμορφώνονται. 

♦ Ο ίδιος, απέναντι σε απόψεις ότι η παραμονή της Αριστεράς στην εξουσία δεν έχει νόημα σε συνθήκες μνημονίων, αντέτεινε ότι θα ήταν καταστροφικό η κυβέρνηση να παραιτηθεί από τις ευθύνες της και να παραδώσει την εξουσία πίσω στο χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα του παρελθόντος. Επιπλέον, έτσι θα έστελνε το μήνυμα ότι παραιτείται από κάθε δυνατότητα διακυβέρνησης και δεν θα έπειθε ούτε ως αξιωματική αντιπολίτευση. 

 

Απομένει να φανεί αν αυτό το αφήγημα θα επιβεβαιωθεί στην πράξη…