Η 8η Μαΐου είναι η ημέρα του “ποτέ δεν ξεχνώ” και του “ποτέ μια”, τόνισε ο ομοσπονδιακός καγκελάριος της Αυστρίας Βέρνερ Φάιμαν, στο χαιρετισμό του στη σημερινή επίσημη κεντρική τελετή της αυστριακής κυβέρνησης για την 71 η επέτειο από τη συντριβή της ναζιστικής Γερμανίας και το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

 

Η 8η Μαΐου είναι η ημέρα του “ποτέ δεν ξεχνώ” και του “ποτέ μια”, τόνισε ο ομοσπονδιακός καγκελάριος της Αυστρίας Βέρνερ Φάιμαν, στο χαιρετισμό του στη σημερινή επίσημη κεντρική τελετή της αυστριακής κυβέρνησης για την 71 η επέτειο από τη συντριβή της ναζιστικής Γερμανίας και το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Τιμούμε τη μνήμη σημαίνει ότι λέμε τα πράγματα με το όνομά τους και πρέπει να ειπωθεί τί έσπρωξε την Ευρώπη στην τρομερότερη κρίση της ιστορίας της, στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και στο Ολοκαύτωμα με τα έξι εκατομμύρια δολοφονημένους ανθρώπους, πρόσθεσε ο καγκελάριος, υπενθυμίζοντας πως δεκάδες χιλιάδες Αυστριακοί είχαν περάσει στην αντίσταση εναντίον του ναζισμού και πολλές χιλιάδες είχαν χάσει εκεί τη ζωή τους.

Σύμφωνα με τον Αυστριακό καγκελάριο και αρχηγό των Σοσιαλδημοκρατών, η ιστορία διδάσκει πως η κοινωνική ειρήνη δεν είναι μία κατάσταση διάρκειας της οποίας δεν μπορεί να διαταραχθεί η ισορροπία, αλλά η ιστορία “και πολλές φορές και το παρόν” διδάσκουν το αντίθετο, καθώς η ιστορία διδάσκει πως χρειάζεται πολύς χρόνος για την οικοδόμηση της δημοκρατίας και της ευημερίας, ενώ η καταστροφή τους γίνεται μονοκονδυλιάς.

Από την πλευρά του, ο αντικαγκελάριος και αρχηγός του συγκυβερνώντος – με τους Σοσιαλδημοκράτες – συντηρητικού Λαικού Κόμματος, Ράινχολντ Μιτερλένερ, τόνισε επίσης την σημασία εξαγωγής διδαγμάτων από την ιστορία και των σωστών συμπερασμάτων για το παρόν και το μέλλον, ενώ παραπέμποντας στην επίκαιρη προσφυγική κρίση προειδοποίησε για τον κίνδυνο πόλωσης της κοινωνίας που στο παρελθόν είχε οδηγήσει στις μεγαλύτερες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην ιστορία.

Ο κεντρικός ομιλητής στην τελετή, ο επιζών του Ολοκαυτώματος, Ρούντολφ Γκέλμπαρτν, υπενθύμισε, μεταξύ άλλων, τα κύματα μαζικών συλλήψεων και δολοφονιών από τους ναζιστές από την αρχή της αναρρίχησης τους στην εξουσία στην Αυστρία, ενώ, επισημαίνοντας επίσης την ανάγκη για διδάγματα από την ιστορία, τόνισε πως οι επιζώντες έχουν καθήκον όχι μόνον απέναντι στους νεκρούς αλλά και απέναντι στις επόμενες γενιές για τις οποίες θα πρέπει να δρουν ως “σεισμογράφοι”, οσφραινόμενοι νωρίτερα τον κίνδυνο, αναγνωρίζοντας τις διαστάσεις του και καταδεικνύοντας τον.

Και αυτό, γιατί, όπως σημείωσε, αυτοί οι επιζώντες δεν έχουν το δικαίωμα να κάνουν λάθος για μία δεύτερη φορά και να θεωρούν “αθώα” όσα μπορούν να καταλήξουν σε μία καταστροφή.

Οι εκδηλώσεις κορυφώνονται απόψε με τη “Γιορτή της χαράς”, μια μεγάλη υπαίθρια δωρεάν συναυλία της ξακουστής “Συμφωνικής Ορχήστρας της Βιέννης” στην Πλατεία των Ηρώων στο κέντρο της Βιέννης, που συνδιοργανώνουν, μεταξύ άλλων, η αυστριακή ομοσπονδιακή κυβέρνηση, η πόλη της Βιέννης και η Αυστριακή Επιτροπή Μαουτχάουζεν (του πρώην ναζιστικού στρατοπέδου συγκέντρωσης Μαουτχάουζεν).

Στη “Γιορτή της χαράς”, που είναι η τέταρτη στη σειρά μετά την καθιέρωσή της το 2013 και στην οποία αναμένονται πολλές χιλιάδες επισκέπτες, τη Συμφωνική της Βιέννης στο επίκεντρο της οποίας θα βρεθεί η Συμφωνία αριθμός 3 του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν, θα διευθύνει ο αρχιμουσικός Κρίστοφ φον Ντονάνι, ενώ θα συμμετέχει η διάσημη Χορωδία Ανδρών Βιέννης, με σολίστ, μεταξύ άλλων, τον βαρύτονο Τόμας Χάμπσον.

Στην εκδήλωση ομιλίες θα εκφωνήσουν μέλη της κυβέρνησης, η ελληνικής καταγωγής αντιδήμαρχος Βιέννης, Μαρία Βασιλάκου, όπως επίσης ο επιζών ναζιστικών στρατοπέδων Ντανιέλ Σανόχ, ενώ το πρόγραμμα θα παρουσιάσει η διάσημη Αυστριακή ηθοποιός Καταρίνα Στέμπεργκερ, γνωστή ως συνιδρυτής της αυστριακής πρωτοβουλίας “Η Ελλάδα ανθίζει”, που έχει στόχο την προβολή της πραγματικής εικόνας της Ελλάδας στο εξωτερικό και όχι εκείνης των αρνητικών στερεοτύπων.

Στις 8 Μαίου του 1945 τελείωσε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος στην Ευρώπη με την παράδοση της γερμανικής ναζιστικής Βέρμαχτ και η ημέρα αυτή αποτελεί για την Αυστρία ένα τέλος και μια αρχή, ήταν το τέλος των διώξεων, της καταπίεσης και της ταπείνωσης, αλλά ταυτόχρονα η χώρα μπόρεσε να αναστηθεί ως δημοκρατική πολιτεία, που σήμερα παραδέχεται ότι στο παρελθόν καθυστέρησε πολύ η αντιπαράθεση με την ιστορία και με τη διαχείριση του παρελθόντος.