Από τα πρώτα χρόνια της κυκλοφορίας του στα τέλη των 60s τo Charlie Hebdo ήταν στην πρώτη γραμμή της σάτιρας. Υπό την καθοδήγηση του εμπνευσμένου Φρανσουά Καβανά – ο οποίος έφυγε από τη ζωή μόλις πριν από λίγους μήνες – τα πρωτοσέλιδά του άφηναν άφωνη τη συντηρητική κοινή γνώμη της Γαλλίας.

 
Από τα πρώτα χρόνια της κυκλοφορίας του στα τέλη των 60s τo Charlie Hebdo ήταν στην πρώτη γραμμή της σάτιρας. Υπό την καθοδήγηση του εμπνευσμένου Φρανσουά Καβανά – ο οποίος έφυγε από τη ζωή μόλις πριν από λίγους μήνες – τα πρωτοσέλιδά του άφηναν άφωνη τη συντηρητική κοινή γνώμη της Γαλλίας.
 
Ίσως πιο χαρακτηριστικό το χλευαστικό εξώφυλλό του είχε τίτλο Hara-Kiri Hebdo και κυκλοφόρησε για τον θάνατο του Σαρλ ντε Γκολ τον Νοέμβριο του 1970. Με αυτόν τον τρόπο χλεύαζε τα δάκρυα του συμβατικού γαλλικού Τύπου για μια πρόσφατη τραγωδία σε ένα νυχτερινό κλαμπ με τα συγκινητικά γραφόμενα για την απώλεια του Ντε Γκολ. Το έντυπο απαγορεύτηκε από το υπ. Εσωτερικών. Έτσι οι εκδότες του το μετονόμασαν σε Charlie Hebdo για να παρακάμψουν τον νόμο.

 

«Η αληθινή ιστορία του μικρού Χριστού»

«Λεπέν, η υποψηφιότητα που σας ταιριάζει», γράφει το έντυπο στο εξώφυλλο και έχει σκίτσο ανθρώπινα περιττώματα.

Ο Μοχάμεντ απελάθηκε από του φονταμενταλιστές. Στο σκίτσο λέει «είναι δύσκολο να είσαι αγαπητός από ηλίθιους»

Στο πρώτο εξώφυλλο ο πάπας κρατά προφυλακτικό και λέει «εδώ είναι το σώμα μου». Στο δεύτερο εξώφυλλο ο Μάικλ Τζάκσον εμφανίζεται μετά θάνατον ως σκελετός με τίτλο «επιτέλους λευκός»

Tο προφητικό σκίτσο του Charb με τον τίτλο « Δεν έχουν γίνει ακόμα τρομοκρατικές επιθέσεις στην Γαλλία» που απεικονίζει ένα τζιχαντιστή να λέει: «Περιμένετε, έχουμε ακόμα μέχρι το τέλος της χρονιάς για να σας ευχηθούμε.