Στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές φαίνεται να μπαίνει –και μάλιστα αρκετά δυνατά αυτή τη φορά – ένα μέτρο που πηγαινοέρχεται στο προσκήνιο από το 2011.

Στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές φαίνεται να μπαίνει –και μάλιστα αρκετά δυνατά αυτή τη φορά – ένα μέτρο που πηγαινοέρχεται στο προσκήνιο από το 2011.

Δεν είναι άλλο από την επιβολή του ενιαίου συντελεστή ΦΠΑ για όλα τα προϊόντα και τις υπηρεσίας. Είναι ένα μέτρο στην εφαρμογή του οποίου επιμένει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θεωρώντας ότι είναι το μοναδικό μέτρο που μπορεί να ληφθεί ως «ισοδύναμο» για να μην καταργηθούν οι μειωμένοι συντελεστές του ΦΠΑ στις νησιωτικές περιοχές της χώρας.

Ο ενιαίος συντελεστής έχει ένα μεγάλο «μειονέκτημα», γι’ αυτό και οι κυβερνήσεις – τόσο η προηγούμενη όσο και η σημερινή – είναι ιδιαίτερα διστακτικές στο να προχωρήσουν στην εφαρμογή του. Το μειονέκτημα αυτό δεν είναι άλλο από την υποχρέωση αύξησης της φορολογικής επιβάρυνσης σε είδη πρώτης ανάγκης, όπως είναι τα φάρμακα και τα τρόφιμα. Δηλαδή στις δύο κατηγορίες που αγγίζουν κατά κύριο λόγο τα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα.

Το μέτρο υποτίθεται ότι μπαίνει στο τραπέζι με τη λογική ότι κάποια από τα ήδη πρώτης ανάγκης θα εξαιρεθούν από τον ενιαίο συντελεστή και θα παραμείνουν στο ποσοστό που ισχύει σήμερα (π.χ. 6,5% για τα φάρμακα και 13% για τα τρόφιμα).

Όταν, όμως φτάνει η συζήτηση στο σημείο του να υπολογιστεί το δημοσιονομικό κόστος, αυτομάτως προκύπτει ότι για να βγει η «εξίσωση» ο ενιαίος συντελεστής θα πρέπει να διαμορφωθεί στο 18% – 19%, ενδεχομένως και υψηλότερα.

Οι οριστικές αποφάσεις αναμένεται να ληφθούν μέσα στις επόμενες ημέρες.