Ο πολιτικός χρόνος , όπως και οι πολιτικές εξελίξεις το καλοκαίρι λαμβάνουν άλλες διαστάσεις στη χώρα μας . Μια χώρα νησιωτική, ηλιόλουστη με παιγνιώδεις δαντελωτές ακτές. Έτσι το τραγικό λαμβάνει κι αυτό διαστάσεις ευτράπελου. 

Ο πολιτικός χρόνος , όπως και οι πολιτικές εξελίξεις το καλοκαίρι λαμβάνουν άλλες διαστάσεις στη χώρα μας . Μια χώρα νησιωτική, ηλιόλουστη με παιγνιώδεις δαντελωτές ακτές. Έτσι το τραγικό λαμβάνει κι αυτό διαστάσεις ευτράπελου.

Με την παραδοσιακή παιγνιώδη διάστασή του ο νεοέλληνας όταν φορέσει το μπανιερό του δεν σκοτίζεται ιδιαίτερα ούτε για την ανεργία, ούτε για την πλήρη κατάρρευση της επιχειρηματικότητας, την απαξίωση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, τις συντριπτικές συνέπειες των καπιταλ κοντρολς, τον ευτελισμό των δημοκρατικών διαδικασιών με τις συνεχείς εκλογές. Κυρίως δεν σκοτίζεται ιδιαίτερα για τις πολιτικές εξελίξεις ακόμα κι όταν αυτές υπονομεύουν βάσιμα το παρόν και το μέλλον του. Το καλοκαίρι δεν είναι θυμωμένος, ούτε φίλος των διαδηλώσεων . Είναι εραστής των ακτών, αρέσετε να βουτάει, να καταδύεται στα « βάθη» της ύπαρξής του και να ξεχνιέται αγναντεύοντας τα περιλάλητα ελληνικά ηλιοβασιλέματα, τα οποία με πνεύμα ρομαντικού πατριωτισμού αναδεικνύει ως μοχλό ανάπτυξης από την ξαπλώστρα του.

Και επειδή όπως όλοι υποστηρίζουν με την υψηλών προδιαγραφών θεωρητική διάθεση που τους διακρίνει ότι « στην δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα» άρα η συνεχής προσφυγή σε εκλογές αποτελεί την θεμελιώδη ουσία του πολιτεύματος, προκηρύξαμε εκ νέου εκλογές προ δόξαν της δημοκρατίας.

Η Αριστερή διακυβέρνηση ωστόσο όχι μόνο δεν έσκισε τα μνημόνια, όχι μόνο δεν κατήργησε τον ΕΝΦΙΑ όχι μόνο δεν τήρησε ούτε μισή από την υπερπληθώρα των προεκλογικών της εξαγγελιών, αλλά αντίθετα ψήφισε και ετοιμάζεται διχοτομημένη κατά τα ήθη της να εφαρμόσει το τρίτο και επαχθέστερο των μνημονίων παρουσιάζοντας τον απόλυτο εξευτελισμό, την συντριβή και την κατάρρευση, ως «αριστερές» επιτυχίες και προοδευτικά επιτεύγματα.

Η νεοπαγής εκλογομανής κυβέρνηση εξευτέλισε με τον χυδαιότερο τρόπο τους πολιτικούς της αντιπάλους παρουσιάζοντας τους ως προδότες για πολιτικές που άσκησαν, εμφανώς ηπιότερες από αυτές που καλείται να εφαρμόσει η ίδια τα δε μέλη της έφτασαν στο σημείο να στρέφονται ο ένας εναντίον του άλλου με αποτέλεσμα το κόμμα να διασπαστεί –με το γνωστό ήθος που διακρίνει την Αριστερά.

Οι μέχρι πρότινος αγαπητοί σύντροφοι της επαναστατικής κυβέρνησης είναι πλέον μισητοί αντίπαλοι και εκτοξεύουν απείρου κάλλους κολακείες ο ένας για τον άλλο.

Έτσι οδηγούμαστε σε μια ακόμα εκλογική αναμέτρηση δίχως καμιά ουσιαστική αναγκαιότητα και κυρίως δίχως ελπίδα διεξόδου στο επικίνδυνο αδιέξοδο που έχουμε μπλέξει μόνο και μόνο για να διευθετηθούν για άλλη μια φορά τα εσωκομματικά αδιέξοδα του ΣΥΡΙΖΑ.