Ένα νέο βιβλίο υποστηρίζει ότι η χρήση ναρκωτικών ουσιών ήταν η αιτία πολλών αποτρόπαιων αποφάσεων του Χίτλερ. Πολλοί ιστορικοί ωστόσο αντιδρούν σε μια τέτοια ερμηνεία της ναζιστικής Γερμανίας.

Ένα νέο βιβλίο υποστηρίζει ότι η χρήση ναρκωτικών ουσιών ήταν η αιτία πολλών αποτρόπαιων αποφάσεων του Χίτλερ. Πολλοί ιστορικοί ωστόσο αντιδρούν σε μια τέτοια ερμηνεία της ναζιστικής Γερμανίας.

«Ακραία έκσταση – Τα ναρκωτικά στο Tρίτο Ράιχ» είναι ο τίτλος του βιβλίου του Νόρμαν Όλερ, στο οποίο ο συγγραφέας παρουσιάζει τον Φύρερ ως βαριά εξαρτημένο άτομο. «Ένας ντοπαρισμένος πρωταθλητής, που δεν μπορούσε να σταματήσει. Χωρίς επιστροφή μέχρι την αναπόφευκτη κατάρρευση». Έτσι περιγράφει τον Χίτλερ ο συγγραφέας.

Είναι γνωστό ότι ειδικά τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο δικτάτορας λάμβανε από τον γιατρό του Τέο Μόρελ ένα πραγματικό κοκτέιλ ναρκωτικών. Ιδιαίτερα δημοφιλής εκείνη την εποχή ήταν η περβιτίνη, σήμερα γνωστή ως μεθαμφεταμίνη, η οποία ήταν διαδεδομένη στο στρατό της Βέρμαχτ. Εκείνη την εποχή ο καθένας μπορούσε να προμηθευτεί το εν λόγω ναρκωτικό από τα φαρμακεία.

Οι ιστορικοί αντιδρούν

Ο ιστορικός Βίνφριντ Ζις, που έχει ασχοληθεί εντατικά με την ιατρική κατά την εποχή του ναζιστικού καθεστώτος, χαρακτηρίζει αυτά τα στοιχεία «μια παλιά ιστορία, που έχει ειπωθεί πολλές φορές».

Ο συγγραφέας πάντως επισημαίνει ότι το 1941 ελάχιστες μέρες ο Χίτλερ ήταν νηφάλιος, αφού έκανε χρήση ορμονών, στεροειδών, κοκαΐνης και ενός οπιούχου ναρκωτικού. Τελικά όμως ο Νόρμαν Όλερ δεν καταλήγει σε ένα σαφές συμπέρασμα για το αν η χρήση ναρκωτικών ήταν καθοριστική για την εξέλιξη και την έκβαση του πολέμου. Σε ένα σημείο αναφέρει ότι ο Χίτλερ ήταν «υπεύθυνος για τις πράξεις του μέχρι το τέλος» ενώ σε κάποιο άλλο γράφει: «Η διαίσθηση του Χίτλερ που μέχρι το ξεκίνημα της επιχείρησης Μπαρμπαρόσα ήταν συχνά σωστή, τον εγκατέλειψε εκείνη ακριβώς τη στιγμή όταν οι ενέσεις, που του έκανε ο προσωπικός γιατρός του, αποσυντόνισαν τον οργανισμό του».

Την έντονη αντίδραση των ιστορικών προκαλεί η τελευταία διαπίστωση. «Η προσπάθεια να εξηγήσει κανείς την ιστορία της ναζιστικής Γερμανίας με βάση το ιατρικό ιστορικό του δικτάτορα και την απώλεια της φυσικής διαίσθησής του εξαιτίας των ναρκωτικών αποτελεί από μεθοδικής άποψης οπισθοδρόμηση (…) που απενοχοποιεί το πρόσωπο της δικτατορίας» σχολιάζει χαρακτηριστικά ο Βίνφριντ Ζις.

Στην ίδια λογική αλλά με πολύ πιο έντονο ύφος εκφράστηκε και ο πρώην διευθυντής του Κέντρου Έρευνας για τον Αντισημιτισμό, Βόλφγκανγκ Μπεντς, συγγραφέας του βιβλίου «Ιστορία του Τρίτου Ράιχ». «Το θεωρώ παντελώς αναξιόλογο αν ο Χίτλερ αυθυποβαλλόταν σε αυτό το παραλήρημα ή αν το πετύχαινε αυτό μέσω χημικών ουσιών. Προφανώς όμως η ανθρωπότητα χρειάζεται κάθε τόσο νέες εξηγήσεις, που φαίνονται πιο λογικές απ’ ό,τι ήταν η πραγματικότητα».

Πηγή: Deutsche Welle