Καθώς διαλύουμε ασυντάκτως τη μεταπολίτευση – τη μακράν ευτυχέστερη περίοδο του νεότερου ελληνισμού –, αποδεικνύεται ότι απωλέσαμε όλες τις τεράστιες ευκαιρίες που μας δόθηκαν και δυστυχώς εδραιώσαμε την πλέον απεχθή και αποτρόπαια εκείνη νοοτροπία ότι όλα μάς ανήκουν επειδή απλώς… μας αξίζουν!

 

Καθώς διαλύουμε ασυντάκτως τη μεταπολίτευση – τη μακράν ευτυχέστερη περίοδο του νεότερου ελληνισμού –, αποδεικνύεται ότι απωλέσαμε όλες τις τεράστιες ευκαιρίες που μας δόθηκαν και δυστυχώς εδραιώσαμε την πλέον απεχθή και αποτρόπαια εκείνη νοοτροπία ότι όλα μάς ανήκουν επειδή απλώς… μας αξίζουν!

Στα χρόνια των μνημονίων, που το κάθε επόμενο μνημόνιο αποδεικνυόταν απεχθέστερο και χειρότερο από το πρώτο, βρεθήκαμε ως κοινωνία πρόσωπο με πρόσωπο με όλες τις εθνικές μας κακοδαιμονίες, εντελώς απροετοίμαστοι, εντελώς εκτεθειμένοι. Μας έπιασαν τραγικά αδιάβαστους και απελπιστικά μόνους με την εθνική μας επαρχιώτικη κουτοπονηριά στα χέρια. Το μόνο που μας έμενε ήταν να παραστήσουμε τους αγανακτισμένους και να πλακώσουμε στις μούντζες τη Δημοκρατία, το Κοινοβούλιο και τις καλύτερες μέρες του ελληνισμού (κυρίως με την έννοια των άπειρων ευκαιριών που μας δόθηκαν και αποποιηθήκαμε μετά προοδευτικής βδελυγμίας).

Οι διαμαρτυρίες έγιναν μούντζες, οι μούντζες έγιναν γροθιές, οι γροθιές έπεφταν βροχή και όποιος έδερνε τους ΠΑΣΟΚους ανακηρυσσόταν εθνικός ήρωας του πενταλέπτου. Το «αντάρτικο» αυτών των δημόσιων ξυλοδαρμών εναντίον παντός υπευθύνου, όπως το αντιλαμβανόταν το εκάστοτε ανόητο και απόλυτα ελεγχόμενο πλήθος, επεκτάθηκε στις εθνικές παρελάσεις, στους δρόμους, στους δημόσιους χώρους… Τα δε ΜΜΕ, ούτε λίγο ούτε πολύ, όπως και όλη η προοδευτική αρθρογραφία, θεωρητικοποίησαν τους ξυλοδαρμούς και τους χάρισαν το περιεχόμενο που τους βόλευε. Όταν οι σφαλιάρες ήταν φασιστικές, ξεσπάθωναν, όταν ήταν προοδευτικές, καταγίνονταν σε βαθυστόχαστες κοινωνιολογικοπολιτικές αναλύσεις… Τελικά, έπειτα από διάφορα διαλυτικά για τον κοινωνικό ιστό ρεσάλτα στην εξουσία, αποδείχτηκε ότι η δημοκρατία, ο διάλογος, όλα τα κεκτημένα του ευρωπαϊκού πνεύματος και πολιτισμού περιττεύουν, αρκεί να ξέρεις να ασκείς την τέχνη των τραμπουκισμών. Το αποτέλεσμα αυτής της νέας επαναστατικής μεθόδου ήταν να γεμίσει η Βουλή από τραμπούκους όλων των αποχρώσεων: τραμπούκους που κάνουν δηλώσεις και τραμπούκους που δέρνουν…