Μετά το πέρας της ψηφοφορίας στις εκλογές της Κυριακής 20 Δεκεμβρίου στην Ισπανία, όλα δείχνουν ότι όχι μόνον η χώρα αποτινάσσει πλέον το σύστημα του δικομματισμού, που επί 35 από τα 38 χρόνια της μεταπολίτευσης, δέσποζε στην πολιτική πραγματικότητα της χώρας, αλλά και εισέρχεται στην εποχή της ρευστότητας και των κυβερνήσεων συνεργασίας, καθώς με βάση το 63% των καταμετρημένων ψηφοδελτίων κανένα κόμμα, ούτε και το πρώτο—το δεξιό Λαϊκό Κόμμα (ΡΡ) κατορθώνει να συγκεντρώσει την απαραίτητη αυτοδυναμία.

Μετά το πέρας της ψηφοφορίας στις εκλογές της Κυριακής 20 Δεκεμβρίου στην Ισπανία, όλα δείχνουν ότι όχι μόνον η χώρα αποτινάσσει πλέον το σύστημα του δικομματισμού, που επί 35 από τα 38 χρόνια της μεταπολίτευσης, δέσποζε στην πολιτική πραγματικότητα της χώρας, αλλά και εισέρχεται στην εποχή της ρευστότητας και των κυβερνήσεων συνεργασίας, καθώς με βάση το 63% των καταμετρημένων ψηφοδελτίων κανένα κόμμα, ούτε και το πρώτο—το δεξιό Λαϊκό Κόμμα (ΡΡ) κατορθώνει να συγκεντρώσει την απαραίτητη αυτοδυναμία.

Σύμφωνα με τα προσωρινά αποτελέσματα της εκλογικής αναμέτρησης, στην οποία η προσέλευση των ψηφοφόρων στις κάλπες κυμάνθηκε στο 72% (3% περισσότερο από το 2011), το ΡΡ συγκεντρώνει 125 έδρες, οι Σοσιαλιστές (PSOE) 94, οι Podemos 41 και με τις 29 των τοπικών συνεργαζόμενων συνδυασμών στις Αυτονομίες φθάνουν τις 70, ενώ οι Θιουδαδάνος (Πολίτες) καρπούνται 34. Η Ενωμένη Αριστερά φαίνεται πως αντέχει εκλογικά, με απώλειες όμως, και θα έχει εκπροσώπηση στη Βουλή με 3-4 έδρες.

Το αποτέλεσμα καθιστά αδύνατα τα σενάρια, που προεκλογικά διατυπώνονταν για εύκολες και προφανείς συμμαχίες μεταξύ συγγενών ιδεολογικά χώρων (ΡΡ +Θιουδαδάνος, η PSOE+Podemos) σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας του πρώτου.

Σύμφωνα με τους νέους συσχετισμούς κι εάν αυτοί δεν αλλάξουν δραστικά έως το τέλος της καταμέτρησης, η κατάσταση φαντάζει περίπλοκη, απαιτώντας είτε τη συνεργασία τριών κομμάτων για να σχηματισθεί κυβέρνηση, είτε μία ‘Μεγάλη Συμμαχία’ PP και PSOE, που κύκλοι από τα δύο κόμματα, με τους οποίους επικοινώνησε το ΑΠΕ-ΜΠΕ και πριν τα αποτελέσματα και μετά, τουλάχιστον σε πρώτη φάση το αποκλείουν —τηρώντας όμως στάση αναμονής έως ότου ολοκληρωθεί η καταμέτρηση και φυσικά συνεδριάσουν τα σχετικά όργανα των κομμάτων.

Σημαντική πάντως κρίνεται η απόδοση του συνεργαζόμενου με το Podemos σχηματισμού Comu’ Podem στην Καταλονία, που το ζήτημα της ανεξαρτησίας της, ή μη, κι η σχέση της με το Ισπανικό κράτος απετέλεσε ένα από τα κύρια διακυβεύματα των εκλογών. Η παράταξη, που επικεφαλής της είναι η δημοφιλέστατη σε όλη την Ισπανία για την δράση της κατά των εξώσεων νυν δήμαρχος της Βαρκελώνης Άντα Κολάου, κατόρθωσε να επιβληθεί ως δύναμη, αφαιρώντας μεγάλα ποσοστά από το συντηρητικό κι υπέρ της ανεξαρτησίας της Καταλονίας Covergencia I Unio’ του Αρτούρ Μας, αποδεικνύοντας ότι η πρόταση των Podemos για δημοψήφισμα υπέρ της ανεξαρτησίας εάν γίνει κυβέρνηση, απηχεί στη συνείδηση των τοπικών ψηφοφόρων. Η Καταλωνία μαζί με την Βαλένθια είναι οι μόνες περιοχές, στις οποίες επικράτησαν οι Podemos με τους συνεργαζόμενους συνδυασμούς τους. Στον εκλογικό χάρτη της υπόλοιπης χώρας επικρατεί το ΡΡ, εξόν από τον Νότο όπου το PSOE διατηρεί, ιδίως στην Ανδαλουσία, το πολιτικό φέουδό του.