Το στοιχείο της ιδεολογικής και πολιτικής πόλωσης με τη Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσο­τάκη αξιοποιεί η κυβέρνηση, όπως έχει διαφανεί τις τελευταίες μέρες, τόσο στο πλαί­σιο της προ ημερησίας συζήτησης στη Βουλή για το ασφαλιστικό όσο και στην ομιλία Τσίπρα στο Τάε Κβον Ντο για τον έναν χρόνο διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ.

 

Το στοιχείο της ιδεολογικής και πολιτικής πόλωσης με τη Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσο­τάκη αξιοποιεί η κυβέρνηση, όπως έχει διαφανεί τις τελευταίες μέρες, τόσο στο πλαί­σιο της προ ημερησίας συζήτησης στη Βουλή για το ασφαλιστικό όσο και στην ομιλία Τσίπρα στο Τάε Κβον Ντο για τον έναν χρόνο διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο ιδεολογικός προσανα­τολισμός και οι όποιες συστημικές δεσμεύσεις του νέου προέδρου της Ν.Δ. αντιμετωπίζονται από την κυ­βέρνηση ως ευκαιρία προκειμένου να υπάρξει ένα ξεκαθάρισμα στο πο­λιτικό τοπίο και η αποκρυστάλλωση ενός νέου διπόλου, όπου οι ενδιάμε­σοι δορυφόροι, καθώς θα συμπιέζο­νται, θα αναγκαστούν να διαλέξουν πλευρά προκειμένου να μην εξαφα­νιστούν διά παντός από το πολιτικό στερέωμα.

Ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του καλωσόρισαν με μεγάλη έκπλη­ξη την ομιλία Μητσοτάκη στη Βουλή, δεδομένου ότι χωρίς διπλωματίες και υπεκφυγές τοποθετήθηκε ξεκάθαρα από ιδεολογικής σκοπιάς, επιβεβαιώ­νοντας και τον πρωθυπουργό, ο οποί­ος από το στάδιο του Παλαιού Φαλή­ρου την Κυριακή σημείωνε πως «οριοθετούνται με σαφήνεια οι δύο πόλοι της αντιπαράθεσης».

Στον έναν πόλο ενέταξε «τη Ν.Δ. του νεοφιλελεύθερου Μητσοτάκη» με τα ακροδεξιά στηρίγματα και στον άλλο πόλο έβαλε τον ΣΥΡΙΖΑ (τοπο­θετώντας τον πάντα στην Αριστερά και όχι στην Κεντροαριστερά) και μά­λιστα ως εκφραστή της κοινωνικής πλειοψηφίας, παρά το γεγονός ότι η υλοποίηση του μνημονίου απειλεί την όποια σχέση με την κοινωνία.

Ακάλυπτοι

Ακόμα κι έτσι στην κυβέρνηση θεωρούν ότι έχουν περισσότερες πιθανότητες να εκφράσουν την κοι­νωνία και ιδιαίτερα τα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα, στα οποία άλ­λωστε έχουν εστιάσει και στην περί­πτωση του ασφαλιστικού, σε αντίθε­ση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που, όπως παρατηρούν συνεργάτες του πρωθυπουργού, στην ομιλία του για το ασφαλιστικό άφησε τελείως ακά­λυπτους τους αγρότες (πέρα από το ότι υπέδειξε ουσιαστικά περικοπές μισθών στο Δημόσιο και υψηλών συντάξεων).

Με άλλα λόγια, στο Μαξίμου φαί­νεται να πιστεύουν πως μπορει ορι­σμένες πτυχές της ρητορικής Μητσοτάκη να στοχεύουν πολιτικά στο Κέντρο, ωστόσο στην πράξη θα έχει δυσκολίες στη συγκρότηση κοινω­νικών συμμαχιών σε αυτή την περιο­χή, κάτι που αφήνει αρκετά ελεύθε­ρο ακόμη το πεδίο στον ΣΥΡΙΖΑ. Σε κάθε περίπτωση τόσο η κυβέρνηση όσο και το κόμμα θα φροντίσουν να αναδεικνύουν το νεοφιλελεύθερο πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη ώστε η απεύθυνσή του στο Κέντρο να καταστεί ακόμη δυσκολότερη. Το γεγονός ότι στην προ ημερησίας εμ­φανίστηκε ουσιαστικά με ατζέντα ΔΝΤ θεωρούν ότι το κάνει πιο εύκο­λο απ’ ό,τι περίμεναν.

Από την άλλη, παραμένει και για τον ΣΥΡΙΖΑ το πρόβλημα να πείσει ότι είναι με την κοινωνία τη στιγμή που εφαρμόζει μνημόνιο – και κατ’ επέκταση υλοποιεί πράγματα που βρίσκονται κοντά στις θέσεις Μητσοτάκη – και, παρά τις διακηρύξεις περί αποφασιστικής διαπραγμάτευ­σης, βρίσκεται συνεχώς υπό πίεση που δεν αφήνει κανέναν χώρο για παράλληλα προγράμματα και προσ δοκίες ανάπτυξης στο εγγύς μέλ­λον.

Ο Τσίπρας θεωρεί πως παραμένει ανοιχτό το στοίχημά του να ξεπεράσει τον σκόπελο της εφαρμογής του μνημονίου όσο πιο γρήγορα γίνεται, ώστε να αρχίσει η άνοδος προκειμέ- νου να την κεφαλαιοποιήσει πολιτι­κά. Στο πλαίσιο αυτής της επιδίωξης (μένει να αποδειχτεί αν είναι βάσιμη ή αν τα μνημόνια συνεχίζουν να κατα­πίνουν κυβερνήσεις) ο πρωθυπουρ­γός επιχειρεί να θέσει με ηγεμονικό τρόπο το δίλημμα Αριστερά – Δεξιά με στόχο το «προοδευτικό Κέντρο» και όσες δυνάμεις θεωρούν ότι αναφέρονται σε αυτό.

Με τον τρόπο αυτόν, που στην ουσία θέτει στις άλλες πολιτικές δυ­νάμεις το θέμα των συμμαχιών (λέ­ει ουσιαστικά «διαλέξτε με ποιον εί­στε») καλλιεργείται το έδαφος και για την εν ευθέτω χρόνω προσέγγιση με το ΠΑΣΟΚ της Φώφης Γεννηματά, αν και φαίνεται να υπάρχει δρό­μος ακόμη, και η συζήτηση αυτή δεν αντιμετωπίζεται ως επείγουσα στο εσωτερικό της κυβέρνησης.

Προσέγγιση μέσω Ευρώπης

Οι επιτελείς του Μαξίμου, οι οποίοι δεν επιθυμούν να εκπέμψουν το αγω­νιώδες μήνυμα ότι συντρέχουν λόγοι διεύρυνσης της κυβερνητικής πλειο ψηφίας, υπογραμμίζουν με κάθε ευ­καιρία ότι η κυβέρνηση είναι σταθε­ρή. Ωστόσο δεν κρύβουν ότι παρακο­λουθούν με ενδιαφέρον τους άλλους χώρους, τόσο τις «διπολικές» τάσεις που αναπτύσσονται στο Ποτάμι από την τάση προσέγγισης με τον Μητσο­τάκη όσο και τα αντίστοιχα φαινόμενα στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ.

Μπορεί, επισημαίνουν, η πρότα­ση της Φώφης Γεννηματά για Εξε­ταστική για τα μνημόνια να περι­λαμβάνει και την περίοδο Τσίπρα, ωστόσο φέρνει σε δύσκολη θέση τον Βενιζέλο και εκεί εντοπίζουν μια προσπάθεια της προέδρου του ΠΑΣΟΚ να ξεφορτωθεί τα λεγόμενα «βαρίδια».

Επίσης επισημαίνουν τις διαφορές στρατηγικού προσανατολισμού στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ όταν ο Βενιζέλος ζητά το τείχος της Κεντρο­αριστεράς να είναι απέναντι στην Αριστερά και η Φώφη ζητά το αντί­θετο, διακρίνοντας προοπτική επι­βίωσης στη σύγκλιση με τον ΣΥΡΙΖΑ και την κοινωνική πλειοψηφία, όπου παραμένει το μεγαλύτερο μέρος της απολεσθείσας βάσης του ΠΑΣΟΚ.

Το γεύμα Βενιζέλου με Σαμαρά και Όλγα Κεφαλογιάννη την περα­σμένη εβδομάδα δείχνει να σημα­τοδοτεί επιτάχυνση των διεργασι­ών στο ΠΑΣΟΚ, αλλά προς το παρόν στο Μαξίμου παρακολουθούν από σχετική απόσταση μέχρι νεωτέρας και στον ορίζοντα δεν φαίνεται να υπάρχει κάποιο ραντεβού του πρω­θυπουργού με την πρόεδρο του ΠΑ­ΣΟΚ. Άλλωστε πιστεύουν ότι η όποια προσέγγιση θα έρθει αργά ή γρήγο­ρα ως αντανάκλαση της αντίστοιχης προσέγγισης του ΣΥΡΙΖΑ με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία.

Στο μεταξύ, στο παρασκήνιο είναι σε εξέλιξη διεργασίες και για επανα­προσέγγιση και με τον Φώτη Κουβέλη, ο οποίος εμφανίζεται έτοιμος να επιστρέψει στο κόμμα (ΣΥΡΙΖΑ) από το οποίο αποχώρησε στη διάσπαση του 2010. Η συνέντευξή του στην κυριακάτικη «Αυγή» αποτυπώνει αυ­τές τις διεργασίες, οι οποίες, ωστόσο, σύμφωνα με επιτελείς του κόμμα­τος, δύσκολα θα πάρουν πιο επίση­μη μορφή πριν προχωρήσει το θέμα της αξιολόγησης και αποσαφηνιστεί το τοπίο.