Σε προηγούμενα ρεπορτάζ για το καυτό ζήτημα της παράνο­μης μετανάστευσης και τα όσα προβλήματα συνεπάγεται αυτή, γρά­φαμε ότι το πρόβλημα που μαστίζει και ταλανίζει τις γκετοποιημένες -για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας και ανεξαρτήτως υπαιτι­ότητας – γειτονιές της Αθήνας δεν εί­ναι αυτοφυές. Έχει παραφυάδες που ριζώνουν στον Έβρο.

Σε προηγούμενα ρεπορτάζ για το καυτό ζήτημα της παράνο­μης μετανάστευσης και τα όσα προβλήματα συνεπάγεται αυτή, γρά­φαμε ότι το πρόβλημα που μαστίζει και ταλανίζει τις γκετοποιημένες -για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας και ανεξαρτήτως υπαιτι­ότητας – γειτονιές της Αθήνας δεν εί­ναι αυτοφυές. Έχει παραφυάδες που ριζώνουν στον Έβρο.

Και παρά τις όποιες «πομφόλυγες» ακούμε το τελευταίο διάστημα περί αποτροπής των εισόδων εξαιτίας των κομάντο του Frontex ή εξαιτίας της διαφαινόμενης ανύψωσης… φράχτη στα 12,5 χιλιομέτρων χερσαία σύνο­ρα με την Τουρκία που εκτείνονται στον άξονα μεταξύ Νέας Βύσσας και Καστανιών, η… αλήθεια διατηρείται πίσω από διαυγείς αριθμούς.

Το 2009 από τα σύνορα του Έβρου μπήκαν στην Ελλάδα 8.787 άτομα. Την επόμενη χρονιά, είτε επειδή έγι­ναν μεγάλες επενδύσεις τουριστικού χαρακτήρα στα μικρασιατικά παρά­λια και δεν ήθελαν τους κολασμένους κουρελήδες στα πόδια τους είτε επει­δή το κόστος ήταν μικρότερο από τη χρησιμοποίηση βαρκών και η αποτί­μηση των κερδών ήταν πολλαπλάσια προσαυξημένη για τα δουλεμπορικά κυκλώματα, άλλαξε άρδην προς τα πάνω ο προσανατολισμός και η διοχέ­τευση των ροών.

Απόρροια αυτής της εναλλαγής ήταν να εκτοξευτεί ο αριθμός των εισερχομένων από τον Έβρο στην Ελλά­δα το 2010 στον ιλιγγιώδη αριθμό των 47.088 ατόμων, που συνελήφθησαν και τους δόθηκε το κουρελόχαρτο της προειδοποίησης για «αναγκαστική» εγκατάλειψη της χώρας μέσα σε 30 μέρες, με δικά τους μάλιστα έξοδα! Αυτό είναι το ένα από τα κρατούμενα.

Το δεύτερο κρατούμενο σχετίζεται με τη διαπίστωση ότι το 2010 συνελήφθησαν από Αστυνομία και Λιμε­νικό για παράνομη είσοδο στη χώρα συνολικά 132.524 άτομα. Από αυτά τα άτομα όμως 50.175 είναι αλβανι­κής υπηκοότητας, 1.456 Γεωργιανοί και κάποιοι ακόμη εκατοντάδες υπή­κοοι χωρών της πρώην ανατολικής Ευ­ρώπης, που σημαίνει ότι μπήκαν από σημεία που βρίσκονται στην υπόλοιπη – πλην του Έβρου – βόρεια συνορια­κή γραμμή.

Συνεπώς η μεγάλη πλειονότητα των προσφύγων που κατέληξε στην Ομό­νοια και τον Άγιο Παντελεήμονα μπή­κε από τον Έβρο και, κυρίως, από τα 12,5 χιλιόμετρα της χερσαίας συνορι­ακής ζώνης με την Τουρκία.

Τα στοιχεία

Το τρίτο κρατούμενο, που έρχεται να καταδείξει τη φενάκη στην επιχειρηματολογία που αναπτύσσουν οι κρατούντες, σχετίζεται με αυτές καθαυτές τις διαπιστώσεις που προκύ­πτουν μέσα από απλές αναγωγές των συγκριτικών δεδομένων στα στοιχεία του πρώτου τετραμήνου του 2010, σε αντιστοιχία με αυτό του 2009, σε ό,τι αφορά τις συλλήψεις μεταναστών.

Στο τετράμηνο του 2010 είχαν πι­αστεί συνολικά 6.292 άτομα, ενώ σε αυτό που μόλις διανύθηκε 8.738. Συ­νεπώς ούτε ο Frontex ούτε ο φράχτης – «φάντασμα» τρομοκρατεί τους κο­λασμένους. Και τι άραγε θα μπορού­σαν να φοβηθούν όταν προέρχονται μέσα από τη φωτιά εμπόλεμων κρα­τών ή από χώρες σπαρασσόμενες από εμφυλιοπολεμικές συρράξεις;

Σημειώνουμε επίσης πως, σύμφωνα με πληροφορίες των αρμόδιων υπηρεσιών, αυτήν την περίοδο στα τουρκικά κελιά κρατούνται τουλάχιστον 6.000 (!) πρόσφυγες από χώρες της κεντρι­κής Ασίας, έτοιμοι ν’ αφεθούν για το μεγάλο άλμα προς τον… «φράχτη»! Άλλες πάλι Κασσάνδρες ανεβάζουν τον αριθμό των προσωρινά κρατούμενων σε άνω των 10.000 και φυσικά, ανεξαρτήτως αριθμητικού εύρους, όλοι περιμένουν το άνοιγμα των κελι­ών για την έφοδο προς την Ελλάδα και την ελπίδα του μεγαλύτερου ηπειρω­τικού άλματος.

Ο… φράχτης

Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, εί­δαμε εμβρόντητοι τον υπουργό Προ­στασίας του Πολίτη να κραδαίνει το… «μακέτο» του φράχτη, έτοιμος να το εξαπολύσει και να το… εκσφενδονί­σει κατά όποιου ιδιαίτερης απρονοη­σίας μετανάστη αποτολμήσει να πε­ράσει τα σύνορα μετά το πέρας των απαιτούμενων εργασιών για την κατα­σκευή του.

♦  Πρώτον, ο Παπουτσής θυμάται και μας ξεφουρνίζει το παραμύθι του φράχτη κάθε φορά που η επικαιρότη­τα αναδεικνύει σε μέγιστο θέμα το μεταναστευτικό και απαιτείται η δική του τοποθέτηση. Έτσι, μπροστά στην ένδεια στέρεων επιχειρημάτων και πολι­τικής, επιστρατεύθηκε το «μακέτο»!

♦   Δεύτερον, γνωρίζει και ο ίδιος πολύ καλά, για τους λόγους που θα εξηγήσουμε, ότι φράχτης γιοκ. Δεν πρόκειται να γίνει το τείχος – κατ’ άλ­λους του αίσχους και κατ’ άλλους μια πρόσκαιρη «λύση» σ’ ένα διαχρονικό ζήτημα.

Οι μόνοι τους οποίους,   απ’ ό,τι    φαίνε­ται,   εξυπη­ρέτησε η δι­αφαινόμενη -στο βάθος του… απροσμέτρητου  ορί­ζοντα – προοπτική δημι­ουργίας ενός υψηλού ανα­χώματος στα χερσαία σύνο­ρα, όσο παράδοξο κι απίστευτο κι αν ακούγεται, ήταν οι κεφα­λές των δουλεμπορικών κυ­κλωμάτων!

Η αλλαγή κατεύθυνσης επέφερε   και   αλλαγή… ναύλου, με αποτέλεσμα τα τουρκικά δουλεμπορικά κυκλώματα να χρεώνουν κατιτίς παραπάνω τη μίνι «κρουαζιέρα» στα ήρε­μα, αυτή την περίο­δο, νερά του ποταμού.

Όπως είπαμε, ο Παπουτσής, σε κά­θε επικοινωνιακή ευκαιρία, σπεύδει να υπερθεματίσει περί της αναγκαίας δημιουργίας του φράχτη και των προπαρασκευών που γίνονται για την κα­τασκευή του, πλην όμως το πιο πιθα­νό είναι να αποδειχτούν επικοινωνιακό τέχνασμα ευκαιρίας.

♦ Πρώτον, οι οικονομικές υπηρεσί­ες δεν έχουν προϋπολογίσει ούτε δι­αθέσει μέχρι σήμερα ούτε ένα ευρώ! Κατά τον Χ. Παπουτσή, όταν πλειοδο­τούσε υπό το βάρος της συγκυρίας και πριν από τις αναφορές, άμεσες και έμ­μεσες, για πλωτά «ξενοδοχεία» ή για το οικιστικό Χόλιγουντ με υπερπολυ­τελή μπανγκαλόου, ο φράχτης θα είχε ανορθωθεί μέχρι τον Ιούνιο. Λίγο πριν από την προγραμματισμένη ολοκλή­ρωση των έργων, ο Παπουτσής, αντί του φράχτη, παρουσίασε το… «μακέτο». Κάτι είναι κι αυτό, θα πείτε.

♦ Δεύτερον, ακόμα και ως προοπτική, στην κατα­σκευή του φράχτη έχει αντιταχθεί, επικαλούμενη λόγους πο­λιτικού πολιτισμού, και μάλιστα κατ’ επανάληψη, η αρμόδια επίτροπος Σεσίλια Μάλστρομ.

♦ Τρίτον, δεν υπάρχουν εξασφα­λισμένοι πόροι. Την ώρα που ανασήκωσε από την έδρα το «μα­κέτο», ο Παπουτσής δήλωνε ότι θα τεθεί τις επόμενες ημέρες το αίτημα της ένταξης του έργου στα προγράμ­ματα του ευρωπαϊκού τα­μείου εξωτερικών  συνόρων.

Αφενός το αίτημα αναμένεται ν’ απορριφθεί εξαιτίας της αντίθεσης της Ευρωπαίας επιτρόπου, αφετέρου δεν πρόκειται να εγκριθούν εθνικοί πόροι για ένα τόσο πολυδάπανο έργο.

Το παραμύθι

Ο αρχικός προϋπολογισμός του φράχτη ήταν 1,5 εκατ. ευρώ και στη διαδρομή που διανύθηκε μέχρι την κατάρτιση της μελέτης έφτασε κά­ποια στιγμή στο μέσο του χρόνου στα 5 εκατ. και τώρα, σύμφωνα με πλη­ροφορίες, υπολογίζεται κοντά στα 7 εκατ. ευρώ. Πού θα βρεθούν;

Κρατάμε και το δεδομένο της απο­στροφής με την οποία αντιμετωπίζει το ζήτημα, κάθε φορά που της το θέ­τουν, η Μάλστρομ, η οποία επ’ ουδενί θα ήθελε να δει ταμπέλα στον «φρά­χτη» που να δηλώνει πως το έργο χρηματοδοτήθηκε από το ταμείο εξωτε­ρικών συνόρων.

Η μοναδική περίπτωση ανάδειξης της χρησιμότητας του έργου – «φά­ντασμα» που μπορεί να επικαλεστεί κάποιος είναι μία και μοναδική: ότι με τον φράχτη, και μόνο για το συ­γκεκριμένο περιβάλλον που θα καλύ­ψει, δεν θα υπάρχει η δυνατότητα έκ­φρασης της αμφισβήτησης από τουρ­κικής πλευράς από… ποια πλευρά των συνόρων πέρασε ο παράνομος μετανάστης.

Διότι, μέχρι σήμερα, κάθε φορά που πιάνεται ένας ή περισσότεροι μετανάστες εντός των ελληνικών συ­νόρων και επιχειρείται η άμεση επαναπροώθηση, οι Τούρκοι αστυνομικοί δηλώνουν πως οι συλληφθέντες δεν έχουν περάσει από τον δικό τους το­μέα τα σύνορα και με το τέχνασμα αυ­τό αποφεύγουν να φανούν συνεπείς στην υπογεγραμμένη διακρατική συμ­φωνία. Πέραν τούτου, ουδέν…