Ομήρου Οδύσσεια
Μιχάλης Γκανάς 
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Σελ.: 270

 

Δεν υπάρχει πολυτιμότερη προσφορά ζωής από το να εισαγάγεις έστω και ένα παιδί, έναν νεαρό αναγνώστη, στον εμπνευσμένο ορίζοντα της πιο υπέροχης ιστορίας του κόσμου: της Ομηρικής Οδύσσειας. Με το γλωσσικό αισθητήριο του ποιητή, ο Μιχάλης Γκανάς καταπιάστηκε με τις πιο βαθιές ρίζες της γλώσσας μας, των παραδόσεών μας, της ιστορίας μας, του τρόπου μας να τραγουδάμε τη ζωή και τον κόσμο.

 

Τα δυο γνωστά – και εν τέλει άγνωστα εν πολλοίς στη χώρα μας – ομηρικά ποιήματα αποτελούν τις απαρχές της δυτικής λογοτεχνίας και κατά ένα συναρπαστικό τρόπο δεν σηματοδοτούν το ξεκίνημα, αλλά την κορύφωση της καλλιτεχνικής διαδικασίας. Στη χώρα μας, η σχέση με την αρχαιότητα είναι περίπλοκη και ενέχει πολλές παρεξηγήσεις. Όπως επιμένει και στο επιλογικό του σημείωμα ο Γκανάς, δεν είναι συχνό φαινόμενο να βρίσκεις Έλληνα που να έχει διαβάσει από την αρχή ώς το τέλος τα δυο αυτά έργα. Αλλά ας περιοριστούμε στη διασκευή της Οδύσσειας, μια διασκευή που προορίζεται κυρίως για τους νεαρούς αναγνώστες. 

 

Έχοντας δώσει έναν προσωπικό τόνο στην πεζή απόδοση του ποιήματος, με ζωντανή την προφορικότητα που κάνει τον μύθο να φαίνεται πιο ζωντανός, πιο αληθινός και οικείος, εξιστορεί συνοπτικά την Οδύσσεια, υποθέτω με την κρυφή ελπίδα ο ενήλικας πλέον αναγνώστης του να ανακαλύψει «εκείνη την απροσμάχητη φλόγα και γοητεία που είναι τόσο πιεστική στον Όμηρο, έτσι ώστε ούτε ένας άνθρωπος με αληθινά ποιητικό πνεύμα να παραμείνει κύριος του εαυτού του ενόσω τα αναγιγνώσκει», όπως γράφει ο Pope. Το βιβλίο συμπληρώνεται κοσμούμενο με την πολύ ενδιαφέρουσα εικονογράφηση του Βασίλη Γρίβα. 

 

Λώρη Κέζα
10 μέρες στην τρελογιαγιά
Εκδόσεις: Μεταίχμιο 
Σελ.: 138 

 

 

Μια οικογένεια σύγχρονη με όλη τη σημασία της λέξης, δηλαδή δίχως αρκετό ελεύθερο χρόνο στην καθημερινότητά της, αντιμετωπίζει τις κατά καιρούς ανάγκες φύλαξης των παιδιών επιστρατεύοντας μέλη του ευρύτερου οικογενειακού περιβάλλοντος. Μια θεία ανύπαντρη, μια γιαγιά καλοστεκούμενη και πάει λέγοντας… 

 

Όπως ακριβώς συμβαίνει στην ιστορία της Λώρης Κέζα. Οι δουλειές των γονιών είναι μοντέρνες και απαιτούν ταξίδια και μερικές φορές οι ημερομηνίες αυτών των ταξιδιών συμπίπτουν. 

Τότε υπάρχει πρόβλημα κι όταν τελειώσουν οι εναλλακτικές λύσεις, αναγκάζεται κανείς να ρισκάρει και να καταφύγει σε εκείνες, στις οποίες θα ευχόταν να μην είχε προστρέξει ποτέ…

 

Όπως το να αφήσουν τα δυο κορίτσια τους, ηλικίας οκτώ και δέκα ετών, στη χίπισσα γιαγιά, που διαθέτει μοτοποδήλατο, καπνίζει σα φουγάρο, δεν ανέχεται τις απαγορεύσεις και κυρίως έχει ιδιαίτερα βεβαρημένο παρελθόν! Η γιαγιά επιστρατεύεται ως έσχατη λύση και τα κορίτσια θα μείνουν κοντά της 10 ολόκληρες μέρες, αρκετές για να κάνουν κι αυτές με τη σειρά τους το δικό τους ταξίδι – ένα πιο ουσιαστικό και πιο αποδοτικό ταξίδι απ’ αυτό των γονιών τους. 

 

Στο νέο της βιβλίο για παιδιά, η Κέζα καταπιάνεται με την αποικιοκρατία, τις εθνικές προκαταλήψεις και την ξενοφοβία εν γένει, με ό,τι δηλαδή απασχολεί σήμερα τον σύγχρονο κόσμο με το τεράστιο μεταναστευτικό πρόβλημα – στο οποίο οφείλουν να απαντήσουν οι σύγχρονες κοινωνίες μας…