Τα ρέστα τους για την παρα­μονή στην κυβέρνηση δίνουν Παπανδρέου και Βενιζέλος, αφού η κόντρα με την τρόικα αποδείχτηκε μια μπλόφα στην οποία «έπεσαν» μέσα.

Τα ρέστα τους για την παρα­μονή στην κυβέρνηση δίνουν Παπανδρέου και Βενιζέλος, αφού η κόντρα με την τρόικα αποδείχτηκε μια μπλόφα στην οποία «έπεσαν» μέσα.

Κάτω από την πίεση της δημοσκοπικής κατάρρευσης και για επικοινω­νιακούς λόγους οι φωστήρες της κυ­βέρνησης σκέφτηκαν την ιδέα της πο­λιτικής διαπραγμάτευσης με την τρόι­κα προκειμένου να συνυπολογιστεί η ύφεση για τα ελλείμματα.

Είναι πλέον φανερό ότι οι συνερ­γάτες του πρωθυπουργού και ο πολυπράγμων Βενιζέλος επιζητούσαν μια «επικοινωνιακή αιχμή» εν όψει της ΔΕΘ, στη λογική ότι αναζητείται πολι­τική φόρμουλα για την αναθεώρηση του στόχου για το έλλειμμα του 2011. Και ενδεχομένως η μπλόφα να είχε πιάσει αν:

♦ Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας δεν έβλε­παν ότι η κυβέρνηση άλλα ψηφίζει και άλλα κάνει.

♦ Δεν διαπίστωναν «ιδίοις όμμασι» πως δεν υπάρχει ουσιαστική κυβερ­νητική διεύθυνση και κάθε υπουργός επιχειρεί να «κλείσει» το μάτι σε κοι­νωνικές δυνάμεις προκειμένου να δια­σωθεί πολιτικά.

Οι «κουτόφραγκοι» λοιπόν ξύπνη­σαν και έκοψαν τον βήχα στον Βενιζέ­λο, που μοιάζει πιανα είναι η μοναδική ψυχολογική και πολιτική εφεδρεία του πρωθυπουργού. Ενός πρωθυπουργού, ο οποίος ξέπνοος και αποδυναμωμένος αρκείται στις διαρροές παραινέσε­ων προς τους υπουργούς του για φυγή προς τα εμπρός.

Έτσι το δραματικό και μαραθώνιο προχτεσινό Υπουργικό Συμβούλιο αποφάσισε κάτω από την πίεση της οριστι­κής κατάρρευσης να δώσει το φιλί της ζωής στην ημιθανή κυβέρνηση, προω­θώντας ένα «βαρύ» μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα που αλλάζει τη ζωή όλων, χωρίς μεταβατικά διαστήματα και τις αναγκαίες προσαρμογές.

Ό,τι δεν τολμούσε η κυβέρνηση επί δύο χρόνια και γυρόφερνε με εξαγ­γελίες που ουδέποτε προχωρούσαν, ανακοίνωσε ότι θα επιχειρήσει να το φέρει εις πέρας τις ερχόμενες δύο εβδομάδες.

Πολλά είναι λοιπόν τα σενάρια της αντίδρασης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ απέναντι στο ένα και μόνο νομοσχέδιο που θα έρθει στη Βουλή και θα περιλαμβάνει το ενιαίο μισθολόγιο με σοβαρές περικοπές μισθών, την εργασιακή εφε­δρεία που ανοίγει τον δρόμο σε απο­λύσεις, αλλά και τις επιχειρησιακές συμβάσεις που ουσιαστικά καταρ­γούν συλλογικές διαπραγματεύσεις και κλαδικές συμβάσεις δημιουργώ­ντας συνθήκες πλήρους ζούγκλας στην αγορά εργασίας.

Με δεδομένο ότι πέντε τουλάχιστον υπουργοί (Μ. Παπαϊωάννου, Χ. Καστανίδης, Π. Οικονόμου, Μ. Ξενογιαννακοπούλου και Φ. Γεννηματά) διατύπωσαν επιφυλάξεις για τις απολύσεις στον ευρύτερο τομέα, αποτελεί ένα μεγάλο αίνιγμα το πώς θα αντιμετωπί­σει τη νέα μεταρρυθμιστική λαίλαπα η Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμμα­τος.

Οι βουλευτές βρίσκονται εδώ και πολλούς μήνες σε προφανή πολιτι­κή δυσανεξία, αφού, από τη μια, νιώ­θουν ότι ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να ελέγξει την κυβέρνηση, η οποία ξεμένει από ηγετικά αποθέματα και το κυβερνητικό καράβι (μαζί και η χώρα) οδεύει προς τα βράχια και, από την άλλη, καλούνται – όπως συνέβη και με το Μεσοπρόθεσμα Πρόγραμμα – να βγά­λουν τα κάστανα από τη φωτιά.

Η εικόνα στις δημοσκοπήσεις έχει σκορπίσει απογοήτευση σ’ όλους τους βουλευτές, που έζησαν ένα δύσκολο καλοκαίρι, με προβληματικές μετακι­νήσεις και επαφές με τους πολίτες. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι οψέποτε γί­νουν οι εκλογές μόνο το 1/3 απ’ όλους θα διασωθεί τελικά.

Έτσι κάποιοι εκτιμούν ότι ο «μπα­μπούλας των εκλογών» μπορεί να λειτουργήσει συγκολλητικά και συσπειρωτικά και το νομοσχέδιο να περάσει από την Κ.Ο. χωρίς προβλήματα.

Άλλοι όμως αναμένουν θρίλερ αντί­στοιχο με αυτό του καλοκαιριού, όπου όλο το ΠΑΣΟΚ με κομμένη την ανάσα κρεμόταν από τα χείλη του Αλέξαν­δρου Αθανασιάδη.

Αντιδράσεις…

Οι πρώτες αντιδράσεις προχτές ήρθαν από την εκσυγχρονιστική πτέρυγα του κόμματος, όπου οι «αντάρτες» Σαλλαγιάννης και Λιντζέρης, αλλά και ο παπανδρεϊκός Θ. Οικονόμου εξήραν τον μεταρρυθμιστικό οίστρο της κυβέρνη­σης.

Ανοιχτό παραμένει το αν η ομόφωνη στήριξη του Υπουργικού Συμβουλίου στο θέμα των ταξιτζήδων και η ανταλ­λαγή φιλοφρονήσεων μεταξύ Ρέππα και Ραγκούση, που έθεσε επίσημο τέλος στην τρίμηνη διένεξη τους, θα υπάρξουν και στην ψήφιση του σχετι­κού νόμου.

Πριν από τη δραματική ανακοίνωση Βενιζέλου για την άμεση προώθηση όλων των μεταρρυθμίσεων εντός δε­καπενθημέρου, η Τόνια Αντωνίου είχε πει ορθά κοφτά ότι δεν πρόκειται να ψηφίσει πλήρη απελευθέρωση.

Το ζήτημα όμως είναι ότι και άλλοι συνάδελφοί της, όπως η Σοφία Γιαννακά, έχουν εμπλακεί στην αντιπαρά­θεση και επιχείρησαν να προωθήσουν τις θέσεις των ιδιοκτητών ταξί, ενώ ανοιχτό είναι το θέμα της στάσης των βουλευτών απέναντι στην πλήρη απε­λευθέρωση μιας σειράς επαγγελμάτων όπως οι φαρμακοποιοί, οι συμβολαιο­γράφοι κ.ά.

Ένα ακόμα «δύσκολο» κεφάλαιο εί­ναι το πώς θα αντιμετωπιστούν οι μα­ζικές και άρον – άρον ιδιωτικοποιήσεις, θέμα που προκαλεί και κυβερνητική δυσανεξία. Η αριστερή πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ έτσι κι αλλιώς επιχείρησε να θέσει «κόκκινη γραμμή» στο θέμα αυτό, αλλά οι ανακοινώσεις Βενιζέλου βάζουν τέλος στις όποιες ψευδαισθήσεις.

Η προχτεσινή προειδοποίηση Καρατζαφέρη ότι η βιαστική ιδιωτικοποίη­ση «σηκώνει ειδικό δικαστήριο» έχει προκαλέσει αναστάτωση μέσα στην κυβέρνηση, αφού όλοι γνωρίζουν ότι αναγκάζονται να πουλήσουν πολύ φτηνά, με δεδομένη την κατάρρευση του Χρηματιστηρίου.

Παρ’ όλα αυτά οι κυβερνητικοί επι­μένουν ότι θα τηρηθούν όλες οι νόμι­μες διαδικασίες, ενώ δεν είναι απαραί­τητο οι τιμές στις οποίες θα γίνουν οι πωλήσεις να κινηθούν στις πολύ χαμη­λές λόγω διεθνούς κρίσης χρηματιστηριακές αξίες.

Τέλος, ένα ακόμα «τεράστιο» ερώ­τημα είναι η αντίδραση που θα υπάρ­ξει από συγκεκριμένους βουλευτές στην επικράτηση της απαίτησης της τρόικας να υπερισχύσουν οι επιχειρη­σιακές συμβάσεις έναντι των κλαδικών χωρίς καμία επιφύλαξη, με δεδομένες ας πούμε τις διαπραγματεύσεις που έκανε η Λούκα Κατσέλη, ως υπουργός Εργασίας, προκειμένου να αποτρέψει την ολοσχερή επικράτησή τους.

Έτσι κι αλλιώς αποτελεί ένα θέμα το πώς θα κινηθούν διάφοροι βουλευτές του κόμματος που δεν έχουν εγκατα­λείψει την αριστερόστροφη ρητορική.

Παπανδρέου – ΔΕΘ

Με εντελώς άδειο καλάθι και απέ­ναντι σ’ ένα ορισμένο πλήθος απεργών θα βρεθεί την Παρασκευή ο πρωθυπουργός στην επίσκεψή του στη Θεσσαλονίκη.

Με ασαφές ακόμα το πλήρες πρό­γραμμά του, προφανώς για λόγους ασφαλείας, ο Γ. Παπανδρέου θα εμφα­νιστεί με κατεβασμένα φτερά, αφού η εικόνα του σκληρού διαπραγματευτή με τους δανειστές δεν ισχύει εδώ και δυο μέρες, μετά την άτακτη και ολο­σχερή υποχώρηση στις απαιτήσεις της τρόικας.

Έτσι, όπως λένε οι συνεργάτες του, θα επιχειρήσει να δώσει την εικόνα του αποφασισμένου μεταρρυθμιστή, που δεν υπολογίζει πολιτικό κόστος, ενώ αναμένεται να έχει έστω και έμ­μεσα κινδυνολογική χροιά η ομιλία του αναφορικά με το τι μπορεί να συμβεί αν η χώρα δεν αλλάξει κατεύθυνση.

Ευθυγραμμισμένος πλήρως με τη λογική της τρόικας ότι η ύφεση βαθαί­νει γιατί δεν έχει μεταρρυθμιστεί πλή­ρως το κράτος και η αγορά στη χώρα μας, ο Παπανδρέου θα επιχειρήσει να τονώσει το ηθικό του κόμματός του, να δώσει αέρα κυβερνητικής σταθερότη­τας και να πείσει την κοινωνία ότι έχει σχέδιο εξόδου από την κρίση.

Πού προσβλέπει στο ταξίδι αυτό; Αφενός να απευθυνθεί στο κοινό που απαντά στις δημοσκοπήσεις υπέρ των σαρωτικών αλλαγών σε μια σειρά παραγόντων, όπως είναι το Δημόσιο και η απελευθέρωση επαγγελμάτων, και αφετέρου να πείσει τους οικονομικά ισχυρούς ότι ύστερα από διστακτικό­τητα και παλινωδίες δύο χρόνων είναι αποφασισμένος να κάνει πράξη όσα έχει εξαγγείλει και να αλλάξει την ει­κόνα της χώρας.

Η ομιλία του αναμένεται να είναι «η χαρά του ΣΕΒ», όπως λένε οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι.

Στο πλαίσιο αυτό αναμένεται να κό­ψει κάθε συζήτηση για εκλογές, επιμένοντας ότι θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας, αλλά και κάθε σενάριο συγκυβέρνησης.

Πιστός στις «κατευθύνσεις» που έδωσε στο τελευταίο Υπουργικό Συμβούλιο, όπου έψεξε τους υπουργούς που παρεμβαίνουν στο θέμα των εκλο­γών και των κυβερνήσεων συνεργασί­ας, θα επιτεθεί κατά της αντιπολίτευ­σης, λέγοντας ότι ψαρεύουν στα θολά νερά της αποτυχίας της κυβέρνησης.

Και θα ανεβάσει τη μόνιμη κινδυνο­λογική επωδό ότι, αν αποτύχει η κυβέρνηση και σ’ αυτήν την προσπάθεια, θα αποτύχει η χώρα.

Γενικά ο Παπανδρέου ανοίγοντας όλα τα μέτωπα επιχειρεί ουσιαστικά δύο πράγματα:

♦  Να ανακτήσει στα μάτια της κοι­νής γνώμης ένα έστω τμήμα της χαμέ­νης του ηγετικότητας.

♦  Να προωθήσει στην πολιτική ατζέντα τα θέματα των μεταρρυθμίσε­ων απομακρύνοντας την εκλογολογία που υπονομεύει σοβαρά την παραμονή του στην κυβέρνηση.

Έτσι κι αλλιώς, οι εκλογές μόνο ως ατύχημα αντιμετωπίζονται από την ηγετική ομάδα Παπανδρέου, παρ’ ότι οι πιο ψύχραιμοι επισημαίνουν ότι ένα τέτοιο ατύχημα μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή.

Το βέβαιο είναι ότι, αν η χώρα οδη­γηθεί σε εκλογές εξαιτίας της πολιτι­κής αδυναμίας της ηγετικής ομάδας της κυβέρνησης να ελέγξει τις πολιτι­κές εξελίξεις και την Κοινοβουλευτική Ομάδα, έχει βρει την προεκλογική της ατζέντα μέσα από το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα.

Βέβαια το ερώτημα της ενότητας του ΠΑΣΟΚ την επόμενη μέρα της κυβερνητικής πτώσης μόνο αν και όταν συμβεί το (σοβαρό) αυτό ενδεχόμενο μπορεί να απαντηθεί…