Να λοιπόν που έχουν περάσει όχι δέκα, αλλά είκοσι και βάλε χρόνια και η υπόθεση της ονομασίας των Σκοπίων δεν ξεχάστηκε, όπως είχε προβλέψει ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Αντίθετα, αυτή η υπόθεση επα­νέρχεται και πάλι στο προσκήνιο με έναν ιδιαίτε­ρα επικίνδυνο τρόπο σε μια ιδιαίτερα επικίνδυ­νη συγκυρία.

Το πρόβλημα κατ’ αρχήν έχει να κάνει με το εσωτερικό αυτής της χώρας και ειδικότερα με τα άλυτα προβλήματα που προκύπτουν από τη «συγκατοίκηση» Σλάβων και Αλβανών που αποτελούν τη σύνθεση του πληθυσμού της.

Το δυναμικό από δημογραφική άποψη αλβανι­κό στοιχείο διεκδικεί το μερίδιο της πολιτικής εξουσίας που του αναλογεί. Ταυτόχρονα, η ιδέα της ολοκλήρωσης του αλβανικού έθνους που «μοιράζεται» εκτός Αλβανίας στο Κόσοβο και την ΠΓΔΜ πυροδοτεί εντάσεις που είναι εύκο­λο να τινάξουν για μια ακόμη φορά τα Βαλκάνια στον αέρα.

Η πολιτική κατευνασμού αυτών των εντάσεων είναι η ενσωμάτωση της περιοχής στους αποκαλούμενους ευρωατλαντικούς θεσμούς, δηλαδή στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ. Σ’ αυτό ακριβώς το σημείο επανεμφανίζεται το πρόβλη­μα για την Ελλάδα…

Για να ενταχθεί λοιπόν η χώρα αυτή στο ΝΑΤΟ – όπου απαιτείται ομοφωνία – θα πρέπει να έχει ένα όνομα με το οποίο να μην έχει κανείς δια­φωνία. Στην προκειμένη περίπτωση η ελληνική κυβέρνηση είναι δεσμευμένη από την πάγια θέση (αποτέλεσμα συσκέψεων των πολιτικών αρχηγών στο παρελθόν) ότι η Ελλάδα δεν πρό­κειται να αναγνωρίσει χώρα με το όνομα Μακε­δονία ή παράγωγα του όρου. Άρα, υπό αυτήν την έννοια η ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί να συναινέσει στην ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ καθώς ακόμη δεν έχει υπάρξει συμφωνία για μια κοινά αποδεκτή λύση.

Επιστροφή στο μέλλον

Το «τυράκι» που σερβίρουν στην ελληνική κυ­βέρνηση οι ευρωατλαντικοί θεσμοί είναι να συμφωνήσει στην ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑ­ΤΟ με την προσωρινή τους ονομασία δηλαδή Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μα­κεδονίας. Κάτι τέτοιο, ωστόσο, είναι εξαιρετικά δύσκολο και συνεπάγεται υψηλό πολιτικό κό­στος για την ελληνική κυβέρνηση για δύο λόγους. Πρώτον, ουδέν μονιμότερον του προσω­ρινού καθώς τα Σκόπια έχουν γίνει δεκτά στον ΟΗΕ ως ΠΓΔΜ και όλοι γνωρίζουμε ότι τελικά οι πάντες (σχεδόν) τα αποκαλούν στις διμερείς τους σχέσεις ως Δημοκρατία της Μακεδονίας. Κάτι ανάλογο, βάσιμα εκτιμά κάποιος ότι θα συμβεί και στην περίπτωση που η ελληνική κυ­βέρνηση επιτρέψει την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ με την προσωρινή τους ονομασία. Δεύτε­ρον, πολλοί είναι αυτοί που θα θυμηθούν και θα συγκρίνουν τη στάση της κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή που είπε «όχι» στον Αμερικανό πρό­εδρο Μπους (τον νεότερο) όταν πιεστικά ζήτη­σε το 2008 την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ.

Τι θα πει άραγε ο Αλέξης Τσίπρας ως πρωθυ­πουργός της χρεοκοπημένης Ελλάδας στον πλανητάρχη Τραμπ;