Ωστόσο, σε όλους ήταν φανερό ότι οι δυνάμεις του τον εγκατέλειπαν, πράγμα που επιβεβαίωσαν και οι γιατροί του όταν τον Δεκέμβριο, ύστερα από σύστασή τους, ο Λένιν αποσύρθηκε στο διαμέρισμά του στο Κρεμλίνο. Στις 16 Δεκεμβρίου ένα δεύτερο εγκεφαλικό έρχεται να επιδεινώσει την ήδη δύσκολη κατάσταση της υγείας του. Αυτή τη φορά παρέλυσε όλη η δεξιά πλευρά του. Παρά τη μεγάλη δυσκολία στις κινήσεις του, όμως, το δεύτερο εγκεφαλικό δεν έθιξε την πνευματική του διαύγεια. Ωστόσο, διακόπηκαν πλέον οι επαφές του με τα ηγετικά στελέχη του κόμματος και περιορίστηκε στο να υπαγορεύει άρθρα για κομματικά και άλλα ζητήματα.

 

Ένα από αυτά τα κείμενα ήταν και η περιώνυμη διαθήκη του, που υπαγορεύτηκε στις 25 Δεκεμβρίου του 1922 και στις 4 Ιανουαρίου του 1923. Τον Μάρτιο του ίδιου έτους, έπειτα από το τρίτο του εγκεφαλικό, ο Λένιν δεν έχει ουσιαστικά καμιά δυνατότητα να ασκήσει έστω και υποτυπωδώς τα καθήκοντά του. Η αμετάκλητη κατάσταση της υγείας του θέτει θέμα ηγεσίας και οι διαδικασίες της διαδοχής του γίνονται αφετηρία μιας αδυσώπητης διαμάχης στην οποία θα… πέσουν κορμιά, ακόμα και μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον διάδοχό του – ιδίως μετά. Αλλά αυτή είναι μια άλλη αιματοβαμμένη ιστορία τρόμου απ’ την οποία αναδύθηκε η στοργική φιγούρα του πατερούλη Στάλιν… 

 

 

Το θρίλερ που ακολούθησε με το πτώμα του Λένιν επανέφερε στο προσκήνιο της ιστορίας, με πρωτοβουλία του Στάλιν, μια ξεχασμένη, μακάβρια όσο και πρωτόγονη τελετουργική συνήθεια που παραπέμπει στις πιο αποτρόπαιες διαδικασίες λατρείας. Τι κι αν ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης της μπολσεβίκικης επανάστασης ήταν απόλυτος ως προς την επιθυμία του για τη μετά θάνατον διάθεση και διαχείρισή του; «Μην χτίσετε κτήρια και μνημεία στο όνομά μου». Ο Λένιν λογάριαζε δίχως το Πολιτμπιρό που είχε μεγάλα σχέδια για τη σορό! Ο Στάλιν κρατούσε στα χέρια του μια νέα θρησκεία και ένα πτώμα – σύμβολο, τη μεταφυσική επαναστατική διάστασή του δίχως πνεύμα και επιθυμία, αρετή που εκτιμούσε απεριόριστα ο Στάλιν, αλλά με σάρκα – σχεδόν ολοζώντανο. 

Έτσι, η επιστήμη μπήκε αμέσως στην υπηρεσία της επανάστασης. 

 

Αν οι φαραώ είχαν τις μούμιες τους κι οι χριστιανοί τα άγια σκηνώματα, θα αποκτούσε και η επανάσταση έναν δικό της φαραώ, έναν δικό της αψεγάδιαστο άγιο, μια ολοδική της μούμια την οποία θα προσκυνούσαν ανά τους αιώνες στο όνομα της επανάστασης. 

 

 

Στο μεταξύ, η δυστυχής χήρα του Λένιν, Ναντέζντα Κρούπσκαγια, ωρυόταν και εκλιπαρούσε ικετεύοντας να ταφεί ο σύζυγός της δίπλα στον τάφο της πολυαγαπημένης του μάνας, σύμφωνα με την τελευταία του επιθυμία. Το Πολιτικό Γραφείο όχι μόνο δεν άκουγε τις ικεσίες της και τους εν πολλοίς «αντεπαναστατικούς» λυγμούς της αλλά, εκτός από τον προβληματισμό για το αν η επιστήμη μπορεί να μουμιοποιήσει εις τον αιώνα τη σορό του Λένιν, μια ομάδα επιστημόνων είχε ανοίξει ήδη το κεφάλι του Λένιν αφαιρώντας τον εγκέφαλό του προκειμένου να τον εξετάσουν μικροσκοπικά, προσβλέποντας στο μέλλον σε έναν επαναστατικό εγκεφαλικό τύπο που θα βασιζόταν στις πτυχώσεις του εγκεφάλου του Λένιν, ώστε να εξασφαλισθεί το παγκόσμιο μέλλον της αέναης επανάστασης… 

 

Σχετικά με τη μουμιοποίηση του Λένιν αναζητούσαν μια νέα τεχνική, προφανώς πιο εξελιγμένη από αυτή των αρχαίων Αιγυπτίων, τέτοια που να διατηρεί αναλλοίωτη τη φυσιογνωμία του νεκρού. Μεγάλος υπήρξε ο προβληματισμός των Σοβιετικών επιστημόνων εκείνη την εποχή. Για παράδειγμα, ο διαπρεπής Σοβιετικός παθολόγος Αλεξέι Αμπρικόσοφ, όταν ζητήθηκε η γνώμη του για το θέμα έδειξε ιδιαίτερα επιφυλακτικός: «Η επιστήμη σήμερα δεν διαθέτει τα απαιτούμενα μέσα», απάντησε. Στον αντίποδα αυτής της άποψης ο Βλαντιμίρ Βορόμπιεφ, καθηγητής της ανατομίας στο Πανεπιστήμιο του Χάρκοβο, ήταν της άποψης ότι «πολλές ανατομικές ενώσεις μπορούν να διατηρηθούν για δεκαετίες· αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να προσπαθήσουμε να τις εφαρμόσουμε σε ολόκληρο το σώμα». 

 

 

Το σημαντικότερο όργανο του ηγέτη της επανάστασης που έπρεπε να προστατευθεί και να διατηρηθεί πάση θυσία ήταν ο εγκέφαλός του. Ο εγκέφαλος αφαιρέθηκε και τοποθετήθηκε σε φορμαλδεΰδη. Δυο χρόνια έμεινε ανέγγιχτος, ώσπου τελικά το 1926 προσκλήθηκε ο διάσημος Γερμανός νευρολόγος Όσκαρ Φογκτ με στόχο να αναλάβει να ρίξει φως στη φυσιολογία του εγκεφάλου του Λένιν στην οποία, κατά τους Σοβιετικούς, βρισκόταν το μυστικό της υπέρμετρης ευφυΐας του. Ο Φογκτ υπέβαλε τον εγκέφαλο σε εξονυχιστικό έλεγχο στο μικροσκόπιο. Αναζητώντας τη χαμένη ευφυΐα στον νεκρό εγκέφαλο του Λένιν, ο καθηγητής, αφού έκοψε τον εγκέφαλο σε τέσσερα μέρη, τεμάχισε το κάθε ένα από αυτά σε 7.500 λεπτές φέτες για μικροσκοπική ανάλυση. Ο Φογκτ και η ομάδα Σοβιετικών επιστημόνων που είχε τεθεί στη διάθεσή του, αφιέρωσαν χρόνια μελετώντας τις «φέτες». Τα αποτελέσματα αυτών των ερευνών συγκεντρώθηκαν σε δεκατέσσερις τόμους, από τους οποίους δεν δημοσιεύτηκε ούτε λέξη. Το 1993, ο Δρ Όλεγκ Αντριάνοφ, ένας κορυφαίος του είδους, εξασφάλισε άδεια να δημοσιεύσει ένα επιστημονικό κείμενο για τον εγκέφαλο του Λένιν. Το… μεγάλο μυστικό που αποκαλύφτηκε έπειτα από δεκαετίες ερευνών ήταν ότι «ο ανθρώπινος εγκέφαλος μοιάζει με καρπούζι. Αποτελείται κατά 95% από υγρά». Όταν ρωτήθηκε για τις πτυχώσεις του εγκεφάλου του Λένιν, απάντησε εξίσου αποκαλυπτικά: «Ειλικρινά, δεν νομίζω πως ήταν ιδιοφυϊα»! 

 

Έκτοτε, ο εγκέφαλος του Λένιν φυλάσσεται σε μιαν αποθήκη στην άκρη της πόλης, τεμαχισμένος σε 30.000 φέτες, λίγα μόλις χιλιόμετρα μακριά από το ταριχευμένο σώμα του, που παραμένει βυθισμένο στο σκοτεινό του παρελθόν! 

 

Όλα αυτά τα χρόνια της δημόσιας έκθεσης του πτώματος, για πρώτη φορά μπήκε το ζήτημα να ταφεί η σορός του Λένιν από τον Μπόρις Γιέλτσιν. Ωστόσο, ούτε αυτός ούτε ο πανίσχυρος Πούτιν τολμούν να προχωρήσουν στον ενταφιασμό, διατηρώντας τον Λένιν σαν ένα από τα πλέον μακάβρια τουριστικά αξιοθέατα στον κόσμο!