Ο Γιώργος Κωνσταντίνου μιλώντας για την αυτοβιογραφία του, αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές της ζωής του. Μεταξύ άλλων, ο ηθοποιός που έζησε τον εμφύλιο περιγράφει πώς βίωσε αυτήν την περίοδο με τα παιδικά τότε μάτια του…

Η αυτοβιογραφία σας στα επαγγελματικά έχει μεγαλύτερη σπουδαιότητα από μία για τα προσωπικά σας;

«Είναι μοιρασμένα τα πράγματα στη ζωή μου και στο επάγγελμα μου. Η προσωπική μου ζωή δεν υπήρξε ήρεμη. Στο βιβλίο έχω γράψει πως υπήρξαν συγκλονιστικές στιγμές, ξεκινώντας από τους Γερμανούς που μπήκαν μέσα στο σπίτι μου, γιατί ο θείος μου ήταν αντάρτης του Ζέρβα και γλιτώσαμε την εκτέλεση, θυμάμαι τους Γερμανούς με τα πέταλα μπροστά τους, είχαν μπει με τα αυτόματα μέσα στο σπίτι και μετά μπήκαν οι Ελασίτες μέσα με τα όπλα.

Ξεκινώντας πάντα από το ότι ήμουν μπροστά στον τορπιλισμό της «Έλλης» κι αυτό είναι απίστευτο και απόλυτα αληθινό. Περνώντας μέσα στον εμφύλιο, όταν κάναμε μπουλούκια, γυρνάγαμε με θιάσους με τη μητέρα και τον πατέρα μου, κι έβλεπα τα καΐκια γεμάτα σκοτωμένους να τους φέρνουνε στο λιμάνι. Θυμάμαι όταν έπεσα σε έναν γκρεμό 25 μέτρων και σώθηκα…

Όλη μου η ζωή είχε τέτοια σημεία, που δεν ήταν καθόλου απλή. Η ζωή μου μοιράζεται σε διάφορα γεγονότα πολύ σοβαρά μαζί με το επάγγελμα μου, που είδα μεγάλες χαρές, απόλαυσα την αγάπη και το θαυμασμό του κόσμου. Ξεκινώντας από το… προφιτερόλ, που εκείνο με έκανε πρωταγωνιστή και μπήκα στην ταμπέλα τον επόμενο χρόνο. Υπήρξαν συγκλονιστικές θεατρικές στιγμές» είπε χαρακτηριστικά στο περιοδικό «Λοιπόν».