Είμαστε μια χώρα των άκρων. Από την προτεσταντική αυστηρότητα στον ανατολίτικο λαϊκισμό. Μια υπουργός πλούσια, με λεφτά που έβγαλε δουλεύοντας σκληρά στην αλλοδαπή έκανε το σοβαρό πολιτικό ολίσθημα να αποδεχτεί επίδομα ενοικίου, παρότι προσήλθε στη χώρα μας για λόγους πατριωτικούς, όπως δηλώνει, να βοηθήσει με τις γνώσεις της και τις δεξιότητες που απέκτησε. 

 

Το θέμα είναι σοβαρό, το λάθος της πρώην υπουργού Ράνιας Αντωνοπούλου και του συζύγου της πρώην υπουργού Ανάπτυξης Δημήτρη Παπαδημητρίου είναι βαθύτατο πολιτικό, αφού αποδεικνύει έναν πολιτικό κυνισμό και υπονομεύει την αριστερή ευαισθησία και κυρίως την διάκριση που επιχειρεί η κυβέρνηση μεταξύ των πρακτικών του παλιού πολιτικού σκηνικού και των εκπροσώπων της. 

 

Ο πρωθυπουργός άργησε τρεις μέρες να αντιδράσει και φαίνεται ότι αντέδρασε κάτω από την πίεση των γεγονότων και κυρίως συνειδητοποιώντας τις αλγεινές εντυπώσεις της ιστορίας αυτής. Και μέσα στην αντίδραση προχώρησε στην υπερβολή να ανακοινώσει ότι καταργεί την επίμαχη διάταξη και όχι να θέσει όρους, όρια και προϋποθέσεις εισοδηματικές για το ποιος εξωκοινοβουλευτικός υπουργός μπορεί, ανάλογα με το εισόδημά του, να στηρίζεται προκειμένου να αντεπεξέλθει αν έχει το σπίτι του στην περιφέρεια, ανατρέφει ανήλικα παιδιά ή σπουδάζει παιδιά και προφανώς αναγκάζεται να διαμείνει μόνιμα στην Αθήνα. 

 

Μετά το σάλο της περίπτωσης του ζεύγους Αντωνοπούλου – Παπαδημητρίου άρχισε το κυνήγι των μαγισσών προκειμένου να δούμε και ποιοι άλλοι εξωκοινοβουλευτικοί υπουργοί έχουν κάνει χρήση της διάταξης αυτής. Μιας διάταξης η οποία αποδείχτηκε ότι δεν επέβαλε η τρόικα, αλλά παρεισέφρησε μέσα στο χιλιάδων σελίδων Μνημόνιο, χωρίς προφανώς να το πάρει κανείς χαμπάρι, ούτε οι βουλευτές της αντιπολίτευσης, που υποτίθεται ότι χρέος τους είναι να ελέγχουν τέτοιες πονηρές διατάξεις. 

 

Τι θα μείνει από αυτή την ιστορία; Μια γενικευμένη επίθεση του ενός στον άλλο και μια ισοπέδωση του συνόλου του πολιτικού προσωπικού της χώρας, χωρίς να μπουν ευθέως σοβαρές αρχές και όρια για το ποιος δικαιούται τι… Μπορεί να βουλιάξαμε, αλλά μυαλά δεν αλλάξαμε…