«Υπάρχουν όμως και κάποιες/οι που δεν ξεχνούν. Για εμάς τα πράγματα είναι κάπως αλλιώς. Δεν χωράμε στην εθνική ενότητα, δεν συμπαθούμε κανέναν πατριώτη, δεν θέλουμε την εθνική σας αφήγηση, αυτό που θέλουμε είναι να σας κάνουμε τη ζωή πιο δύσκολη και να σας τσεκουρώσουμε τα εθνικά σας όνειρα. Γι’ αυτό επιλέξαμε στις 31.5.2018 να επιτεθούμε καταδρομικά και να “ανακαινίσουμε” τη βιτρίνα του Εναλλακτικού Βιβλιοπωλείου».

Όταν στις 31 Γενάρη του 2006 μια μικρή ομάδα αναρχικών συντρόφων αποφασίσαμε να εκφράσουμε την διαφωνία και την απέχθειά μας για το σίχαμα του ψευτοαναρχικού κουφαριού που ξυλοκόπησε τον (τότε πρόεδρο της ΓΣΕΕ) Χρήστο Πολυζωγόπουλο και τον Σάββα Ρομπόλη στην οδό Ναυαρίνου στα Εξάρχεια, μοιράσαμε μια προκήρυξη έξω από το νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν χτυπημένος άγρια ο Πολυζωγόπουλος και στην οποία γράφαμε με δύο σειρές κείμενο πως «Δεν υπάρχει αναρχοφασισμός, υπάρχει αναρχία και φασισμός και ο καθένας αναλαμβάνει τις ευθύνες του για αυτήν την αλητεία που διαπράχθηκε».

Από τότε κύλησε αρκετό παρόμοιο «νερό δηλητήριο» στον μύλο του φασισμού στα Εξάρχεια αποδεικνύοντας πώς η αναρχική ηθική και ευγένεια που σέβονται την ανθρώπινη ζωή και την άλλη άποψη δεν κατοικούν πλέον στην περιοχή! Έχω αναφερθεί αρκετές φορές σε αυτή την αθλιότητα, ντροπή και βαρβαρότητα που υποδύεται τον «αναρχικό» και τον «αντιεξουσιαστή» για να νομιμοποιήσει και να επιβάλει την εμμονή του, ένα καθεστώς «απόλυτης και μόνης αλήθειας» στην γειτονιά των Εξαρχείων (η οποία έχει Ιστορία που δεν την έχουν γράψει ανεγκέφαλοι και τραμπούκοι), για να κάνει θεσμό το δόγμα του φασισμού «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας»!

Μα ο φασισμός είναι ένας, ανεξάρτητα από το προσωπείο και την καταδρομική διάταξη των όποιων ταγμάτων εφόδου, τα λάβαρα και τη λατρεία τους για εξουσία και «αυτόκλητη δικαιοσύνη» (χειρότερη και σκληρότερη από την αστική), που έχει αναρίθμητα πτώματα στο στόμα της!

Στις 31.5 το Βιβλιοπωλείο των Εναλλακτικών Εκδόσεων στην οδό Θεμιστοκλέους 37 στα Εξάρχεια πήρε μια ακόμη «γεύση» από αυτά τα τάγματα εφόδου που ταυτίζουν τον πατριωτισμό με τον φασισμό, που δεν σηκώνουν τα σφυριά τους άλλη άποψη και παρουσία στα Εξάρχεια εκτός από τη δική τους καφρίλα και έναν καχεκτικό «διεθνισμό» που καταλήγει στις πιο σκοτεινές τρύπες και γιάφκες του εθνικισμού και του ναζισμού.

Ποτέ η βλακεία άλλωστε δεν μπορούσε να ανοίξει «χώρο» να σκεφθεί, να απλώσει διάλογο και πρόταγμα κοινωνικό, να αποδεχθεί τη διαφορετική άποψη και επιλογή, να ασκηθεί στην αντιπαράθεση λόγου και όχι πολέμου.

Η χρήση της πολιτικής βίας που είναι πάντα φασιστική είναι η μοναδική της «γλώσσα», ο κανόνας και η μέθοδός της!

Προφανώς το φασισταριό που κατέβασε τις βιτρίνες του βιβλιοπωλείου ήταν αγέννητο όταν ο Γιώργος Καραμπελιάς και οι υπόλοιποι σύντροφοι της Ρήξης αγωνιζόντουσαν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κινήματος για να αλλάξει ο κόσμος, να έρθουν καλύτερες μέρες για την κοινωνία και τη Δημοκρατία.

Και μόνο για αυτό αξίζει σεβασμός και τιμή στους συντρόφους του Εναλλακτικού Βιβλιοπωλείου!

Υπάρχει μια απαράβατη συνθήκη που τηρούν οι αναρχικοί και όλοι οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι που προσπαθούν να κινήσουν την Ιστορία έξω από την τροχιά της αδικίας, της εκμετάλλευσης, της κοινωνικής αφασίας, του ατομικισμού, του καθημερινού κανιβαλισμού και εκφασισμού, του τέλματος και της παρακμής που έχει μετατρέψει σε βάλτο αργού θανάτου όλες τις πλευρές της κοινωνίας!

Υπάρχει μια απαράβατη συνθήκη που διαφοροποιεί και ξεχωρίζει τον αναρχισμό από τον φασισμό και τις δυνάμεις του σκοταδισμού! Είναι αυτή που αρνείται να αντιγράψει το πρόσωπο του κτήνους και τη δράση του!

Δύο μέτρα και δύο σταθμά στην κριτική της πολιτικής φασιστικής βίας δεν υπάρχουν! Όσο άθλια είναι η επίθεση στον Μπουτάρη ή ο εμπρησμός της κατάληψης «Λιμπερτάτια» στη Θεσσαλονίκη, όσο άθλια και καταδικαστέα είναι η επίθεση των νεοφασιστών στους κοινωνικούς χώρους «Αντίπνοια» και «Φαβέλα», άλλο τόσο άθλια είναι η επίθεση στο Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο σήμερα και παλαιότερα στο «Φλοράλ» ή στο περιοδικό «Ρεσάλτο»!

Όποιος χρησιμοποιεί ως «εργαλείο» τη διασπορά του τρόμου και της βίας θα πρέπει να διαγράψει από την όποια ανιστόρητη και αντιδραστική ανάληψη ευθύνης του τη λέξη αναρχισμός.

Και όποιος έχει απομείνει ακόμα γνήσιος αναρχικός και αντιεξουσιαστής στα Εξάρχεια θα πρέπει επιτέλους να πάρει θέση και να μιλήσει, να σπάσει τη σιωπή και την ανοχή που καταντά συγκάλυψη και συμμαχία με τον μηδενισμό και τον πολιτικό χουλιγκανισμό που αλωνίζει στην περιοχή με τον μαφιόζικο χαρακτήρα του!

Η πολιτική αυτή ανοχή από τον Δεκέμβρη του 2008 μέχρι τώρα γέννησε και διαιώνισε έναν «εξεγερτικό» υπόκοσμο καταστροφής, αυτοδικίας, εκδίκησης, τυφλής αγανάκτησης και μίσους για τον άνθρωπο και την δημιουργία μιας άλλης κοινωνίας!

Όποιος συνεχίζει και το ανέχεται το κτήνος και αυτόν τον «ιδεολογικό» κατήφορο και παρακμή θα θερίσει θύελλες. Και οι θύελλες αυτές δεν θα λυπηθούν κανέναν!

Όποιος έχει μυαλό μπορεί να καταλάβει ποια είναι η πραγματική κατασταλτική κατοχή στα Εξάρχεια! Η αστυνομία του Τόσκα ή η «ιδεολογική» πανούκλα της Αστυνομίας της Σκέψης που οπλοφορεί με τον μπαχαλισμό και τον μηδενισμό ως άλλος τρομοκράτης στους δρόμους των Εξαρχείων;

Oι όποιες διαφωνίες με τις απόψεις και τις επιλογές των ανθρώπων γύρω μας, δεν «λύνονται» με τον τρόμο της φασιστικής βίας!

Αλληλεγγύη και συμπαράσταση στο Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο

Αθήνα 2 Ιουνίου 2018

* Ο Παναγιώτης Παπαδόπουλος (Κάιν) είναι «μεμονωμένο άτομο από το ελευθεριακό κίνημα». Για την επιστροφή της χαμένης ανθρωπιάς και το τέλος της Εποχής της Κτηνωδίας

[email protected]

http://nadaparanosotros.blogspot.gr/