Κάποιοι λένε ότι σε μερικές ώρες ψηφίζουμε για κυβέρνηση. Κάποιοι άλλοι συμπληρώνουν ευλόγως ότι ψηφίζουμε και για αντιπολίτευση. Ο καθένας από τη σκοπιά του έχει τα δίκια του, αλλά η πραγματικότητα είναι λίγο πιο σύνθετη. Κι αυτό διότι τα περισσότερα από τα υποψήφια για τη Βουλή ή τη διακυβέρνηση κόμματα έχουν κάθε λόγο να ψάχνουν και την τελευταία ψήφο. Δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι κατατρύχονται από το σύνδρομο του… μισού τοις εκατό.

Κάποιοι λένε ότι σε μερικές ώρες ψηφίζουμε για κυβέρνηση. Κάποιοι άλλοι συμπληρώνουν ευλόγως ότι ψηφίζουμε και για αντιπολίτευση. Ο καθένας από τη σκοπιά του έχει τα δίκια του, αλλά η πραγματικότητα είναι λίγο πιο σύνθετη. Κι αυτό διότι τα περισσότερα από τα υποψήφια για τη Βουλή ή τη διακυβέρνηση κόμματα έχουν κάθε λόγο να ψάχνουν και την τελευταία ψήφο. Δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι κατατρύχονται από το σύνδρομο του… μισού τοις εκατό.

Για το ΠΑΣΟΚ ακόμη και μισή μονάδα παραπάνω ή παρακάτω θα κρίνει το εύρος της προδιαγεγραμμένης κυριαρχίας του. Αν δηλαδή θα μιλάμε για αυτοδυναμία ή παντοδυναμία. Μην ξεχνάμε ότι τις τελευταίες προεκλογικές ημέρες πολλά στελέχη του, κάποια και δημοσίως, όπως π.χ. ο Α. Λοβέρδος, μιλούσαν για αναμενόμενη συγκομιδή 155 εδρών. Φανταστείτε τι θα σήμαιναν αντιστοίχως οι 157 ή οι… 151! Ο νοών νοείτω.

Για τη Ν.Δ. δεν ισχύει το ίδιο, αφού ο προαναγγελθείς (εκλογικός) θάνατός της δεν σώζεται με μισό τοις εκατό παραπάνω. Το επιθυμητό γι’ αυτήν θα ήταν να μαζέψει πολύ περισσότερο για να αποτρέψει την εικόνα συντριβής. Ωστόσο κάθε ψήφος είναι σημαντική από ποιοτική άποψη (ποιοι θα εκλεγούν και πού θα πρόσκεινται) εν όψει της επόμενης ημέρας. Έχει επίσης τεράστια σημασία για το σημείο εκκίνησης εν όψει μιας περιόδου στην οποία η έξοδος της χώρας από την κρίση ή η καταβύθισή της σε αυτήν θα κρίνει το πολιτικό σκηνικό των επόμενων ετών.

Για το ΚΚΕ το μισό τοις εκατό πάνω ή κάτω δεν είναι ούτε Κόλαση ούτε Παράδεισος και ο Περισσός το διατυμπάνιζε όλες τις τελευταίες μέρες. Όμως, σε κάθε περίπτωση, άλλη ποιότητα και πολιτική σηματοδότηση έχει η υπέρβαση του ποσοστού των βουλευτικών του 2007 (8,15%) και άλλη η μείωσή του. Κυρίως επειδή για ένα αριστερό κόμμα είναι σημαντικό να μην εμφανίζεται ότι χάνει δυνάμεις εν μέσω μιας σφοδρής κοινωνικής κρίσης.

Σε ό,τι αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ, η μισή μονάδα μάλλον είναι αυτή που τον βάζει ή τον βγάζει από τη Βουλή. Το «μέσα» ή «έξω» από το κοινοβούλιο δεν είναι απλώς σημαντικό, αλλά καθοριστικό για το μέλλον και την ίδια την ύπαρξή του. Όσο κι αν οι μετεκλογικές εξελίξεις στον χώρο αυτόν δεν προδιαγράφονται όπως τις φαντάζεται ο περισσότερος κόσμος. Γι’ αυτά όμως το έντυπο «Π» θα έχει πολλά να σας πει τις επόμενες εβδομάδες…

Κρίσιμη για την είσοδο στη Βουλή – αλλά και για την αποτυχία σε αυτόν τον στόχο – είναι η μισή μονάδα και για τους Οικολόγους Πράσινους, οι οποίοι μέσα σε μια βραδιά θα γίνουν είτε ένας παράγων ενισχυτικός για τις έδρες του ΠΑΣΟΚ (αν μείνουν εκτός Βουλής) είτε ένας εν δυνάμει… κυβερνητικός εταίρος (εν υπερβούν το 3% και μειώσουν σοβαρά τη συγκομιδή εδρών για την Ιπποκράτους).

Τέλος, για τον Καρατζαφέρη εκ πρώτης όψεως δεν κάνει ούτε κρύο ούτε ζέστη για το συν ή πλην 0,50%. Τα πράγματα όμως δεν είναι ακριβώς έτσι, καθώς ένα όσο το δυνατόν υψηλότερο ποσοστό αυξάνει τη βαρύτητα του επιδιωκόμενου ρόλου του εν όψει πιθανότατης διαδοχής στη Ν.Δ. Από την άλλη η εκκίνησή του από χαμηλό ποσοστό θα δυσκολέψει το πολιτικό του μέλλον αλλά και την ίδια την ενότητά του, καθώς στην επόμενη φάση η πίεση που θα του ασκηθεί από το μητρικό κόμμα θα είναι ασφυκτική.

Με άλλα λόγια σ’ αυτές τις εκλογές «Ο Διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες», όπως λένε και οι Αγγλοσάξονες. Μην περιμένετε όμως να σας τα πούμε όλα μέσα σε μερικές αράδες. Τόσο στο «ΠΟΝΤΙΚΙ» όσο και στην ηλεκτρονική του έκδοση το επόμενο διάστημα θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε μαζεμένα ίσως όσα δεν είδαμε εδώ και μια εικοσαετία. Προς το παρόν, καλό βόλι και μην ξεχνάτε: Καμιά ψήφος δεν πάει ποτέ χαμένη. Όλες παράγουν πολιτική υπεραξία…