Το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης παρουσιάζει το Φεστιβάλ Ιαπωνικού Κινηματογράφου με τίτλο «Yasujiro Ozu και Kenji Mizoguchi: Οι δύο κορυφαίοι του κλασικού ιαπωνικού κινηματογράφου».

Πρόκειται για ένα φεστιβάλ-αφιέρωμα σε δύο σπουδαίους σκηνοθέτες, όπου το κοινό θα έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει τέσσερις ταινίες, αναγνωρισμένες και διακεκριμένες διεθνώς.

Την αυλαία των προβολών ανοίγει η εμβληματική ταινία του Yasujiro Ozu “Ταξίδι στο Τόκιο” (1953), ενώ ακολουθούν οι ταινίες “Η γεύση του πράσινου τσαγιού και του ρυζιού” (1952) του Yasujiro Ozu, “Η Ζωή της Oharu” (1954) και “Οι Σταυρωμένοι Εραστές”(1957) του Kenji Mizoguchi

Πρόκειται για τέσσερις ταινίες – αριστουργήματα  δύο σκηνοθετών που εκφράζουν τη γοητεία του ιαπωνικού κινηματογράφου και αναμένεται να καθηλώσουν το κοινό.

Το κινηματογραφικό φεστιβάλ πραγματοποιείται στο πλαίσιο του «Περιοδεύοντος Φεστιβάλ Ιαπωνικών Ταινιών» του Japan Foundation και θα διαρκέσει από τις 13 έως τις 16 Φεβρουαρίου 2020, ενώ οι ταινίες προβάλλονται στα ιαπωνικά με ελληνικούς και αγγλικούς υπότιτλους.

Στην πρώτη ταινία “Ταξίδι στο Τόκιο”（1953,135’), ο Shukichi (Chishu RYU) και η Tomi (Chieko HIGASHIYAMA) ταξιδεύουν στο Tokyo, όπου ζουν δύο από τα ενήλικα παιδιά τους. Οι δύο ηλικιωμένοι που έζησαν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους στη μικρή παραθαλάσσια πόλη Onomichi στη Hiroshima, προσμένουν με αγωνία την επίσκεψή αυτή. Ωστόσο, μόλις φτάσουν στη ζωντανή μητρόπολη, τα παιδιά τους παραμένουν απορροφημένα στην καθημερινότητά τους, χωρίς να διαθέσουν λίγο ποιοτικό χρόνο με τους γονείς τους.  Έτσι, παρά την αρχικά φιλόξενη υποδοχή, ο Shukichi και η Tomi νιώθουν την έλλειψη αγάπης και ζεστασιάς, ενώ αισθάνονται ανεπιθύμητοι και απογοητευμένοι…

Ακολουθεί “Η Γεύση του πράσινου τσαγιού και του ρυζιού”（1952,115’), μια ταινία της οποίας το σενάριο λογοκρίθηκε αρχικά με αποτέλεσμα η προβολή της να επιτραπεί κατά τη μεταπολεμική περίοδο. Πρόκειται για ένα διάτρητο πορτρέτο ενός γάμου που καταρρέει σιωπηρά… Η αστική ανατροφή της σοφιστικέ κυρίας από τη μία και η επαρχιακή καταγωγή του απλοϊκού κυρίου από την άλλη συγκρούονται με αποτέλεσμα τα μυστικά, τα ψέματα και το μεταξύ τους χάσμα να καταστρέψουν την ήδη εύθραυστη σχέση του άτεκνου, μεσήλικου ζευγαριού. Μάλιστα, μόλις η μοντέρνα και πεισματάρα ανηψιά κάνει την εμφάνισή της, οι όποιες ισορροπίες καταρρέουν. Στην ταινία ο σκηνοθέτης συνεχίζει να κινείται στο γνώριμο μοτίβο των οικογενειακών υποθέσεων που προτιμά για τα έργα του, ενώ δε διστάζει να την εμπλουτίσει με χιούμορ και δράση.

Ακολουθεί “Η Ζωή της Oharu”, μια ταινία όπου το κοινό παρακολουθεί μια ηλικιωμένη πόρνη, την Oharu να περιπλανάται σε διάφορους ναούς, όταν η μορφή ενός αγάλματος της ξυπνά αναμνήσεις από τη θλιβερή ζωή της. Η Oharu, κόρη ευγενούς της αυτοκρατορικής αυλής του Κιότο, ερωτεύτεται έναν άνδρα κατώτερης κοινωνικής θέσης. Όταν, όμως,  η σχέση τους αποκαλύπτεται, ο άνδρας εξοντώνεται και η Oharu με την οικογένειά της εξορίζονται. Κατόπιν, γίνεται η ερωμένη ενός τοπικού φεουδάρχη και μετά από λίγο καιρό οι αυλικοί συνωμοτούν και τη στέλνουν πίσω στο πατρικό της. Τότε η Oharu καλείται να ακολουθήσει δύσκολες περιπλανήσεις και δύσβατα μονοπάτια…

Στους “Σταυρωμένους Εραστές” οι θεατές μεταφέρονται στη φεουδαρχική Ιαπωνία του 17ου αιώνα όπου ο Ishun, ένας φιλοχρήματος προύχοντας και τυπογράφος του Αυτοκρατορικού ημερολογίου είναι ο σύζυγος της αρκετά νεώτερής του, Osan. Ωστόσο, η οικογένειαά της Osan αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα και την πιέζει να ζητήσει χρήματα από τον σύζυγό της. Η ίδια, όμως διστάζει κι έτσι στρέφεται στον έμπιστο υπάλληλο του συζύγου της, Mohei. Εκείνος δέχεται να τη βοηθήσει, ωστόσο διαπράττει αδίκημα και συλλαμβάνεται. Από τη στιγμή εκείνη, η ζωή της Osan και του Mohei παίρνει μια εντελώς διαφορετική τροπή.

Η μοναδική κινηματογραφική έκφραση του Kenji Mizoguchi (1898-1956) με την τεχνική του μονοπλάνου που προσδίδει ρεαλισμό στα έργα του, επηρεάζοντας σπουδαίους σκηνοθέτες όπως τους Godard, Tarkovsky και Scorsese, ενώ εξακολουθεί να επιδρά σε σκηνοθέτες κινηματογραφικών ταινιών παγκοσμίως, ακόμη και σήμερα.

Εξίσου σημαντικό είναι και το κινηματογραφικό έργο του Yasujiro Ozu (1903-1963) το οποίο πραγματεύεται  ως επί το πλείστον τις οικογενειακές σχέσεις. Πρόκειται για 54 γνωστές ταινίες υψηλής κινηματογραφικής τέχνης στις οποίες κυριαρχούν οι σχέσεις που αναπτύσσονται μέσα στις οικογένειες και τον γάμο. Το έργο του εξακολουθεί να θεωρείται υψηλής αξίας τόσο στην Ιαπωνία όσο και το εξωτερικό.

INFO

Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Πειραιώς 206, (ύψος Χαμοστέρνας), Ταύρος

Πρόσθετες πληροφορίες / Κρατήσεις: www.mcf.gr | www.gr.emb-japan.go.jp