Στο περιοδικό «TV24» μίλησε η Νικολέτα Βλαβιανού για την επιστροφή της στην τηλεόραση, μέσα από το νέο σίριαλ της ΕΡΤ «Χαιρέτα μου τον πλάτανο».

Η ηθοποιός έδωσε μια πρώτη γεύση για το νέο της ρόλο και αποκάλυψε και τα θεατρικά της σχέδια.

Η δημόσια τηλεόραση φέτος μπαίνει δυναμικά στη μυθοπλασία.

«Πράγματι και πρέπει να τη συγχαρού­με, γιατί χρόνια ακούμε ότι κάνει ανοίγ­ματα για τον πολιτισμό, αλλά το μόνο που βλέπαμε ήταν δημοσιογραφικές εκπομπές. Επιτέλους είδα­με να δημιουργεί μυθοπλασία γιατί, αν μη τι άλλο κι εμείς εργαζόμενοι είμαστε και έπρεπε να πά­ρουμε από αυτήν την πίτα».

Και μάλιστα το άνοιγμα αυτό γίνεται με αξιόλο­γους συντελεστές.

«Η σεναριογραφική ομάδα του Αγγέλου Χασάπογλου είναι αξιέπαινη. Όλα τα κείμενα της σειράς είναι ένα κι ένα, κάτι σπάνιο για καθημερινό πρό­γραμμα. Έχουν περάσει πολλά σενάρια από τα χέ­ρια μας και μπορούμε πια να κρίνουμε. Η ιστορία λαμβάνει χώρα στην επαρχία. Όλα ξεκινούν όταν ο Βαγγέλας Κυριαζής αφήνει τα εγκόσμια αλλά και μια περίεργη διαθήκη. Τα εγγόνια του κληρο­νομούν το σπίτι του, μερικά στρέμματα και τρία εκατομμύρια ευρώ! Μοναδικός του όρος να μεί­νουν στο σπίτι του, που δεν έχει ρεύμα, νερό και μπάνιο, για έναν ολόκληρο χρόνο! Αν δεν τα κα­ταφέρουν, τότε όλη η περιουσία θα περάσει στο χωριό. Το θέμα, λοιπόν, είναι ποιος θα επικρατή­σει, οι Αθηναίοι

Οπότε τα εγγόνια επιστρέψουν θέλοντας και μη στον τόπο καταγωγής του παππού.

«Επειδή με το θέατρο γυρνάμε την ελληνική πε­ριφέρεια, η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν πολύ λί­γες ευκαιρίες για να μείνουν εκεί οι νέοι. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Η σειρά, αν και κωμική, το καταδεικνύει αυτό».

Ο δικός σας ρόλος ποιος είναι;

«Εγώ κάνω τη Βαρβάρα, η οποία είναι δασκάλα. Εί­ναι μόνη της. Για τον άντρα της δεν αναφέρονται αρκετά και δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς έχει συμβεί. Έχει μια κόρη που είναι πολύ όμορφη αλλά και λίγο πεταχτούλα. Προσπαθεί να τη συμμαζέψει από τον ασυμμάζευτο. Αποστολή της ήταν να μεγαλώσει το παιδί της. Για αυτό έμεινε στο χωριό, αλλιώς θα είχε φύγει. Από την άλλη. η Βαρβάρα, δασκάλα γαρ, κυνηγάει τους συγχωριανούς λίγο με τα ήθη και τα τα έθιμα και τα θρησκευτικά της πιστεύω. Είναι μια γυναίκα σύγχρονη σαν όλες τις άλλες. Είναι και λίγο τσούχτρα, με την έννοια ότι το στραβά που βλέπει τα λέει. Δεν κρατάει το στόμα της κλειστό».

Έχει κι εκείνη όφελος από την κληρονομιά;

«Ναι, όπως και όλοι στο χωριό. Προσπαθούν να μείνουν εκεί τα χρήματα για το κοινό όφελος. Αλ­λωστε τα εγγόνια του εκλιπόντος δεν έχουν δείξει σημάδια ότι θα μείνουν μόνιμα ή ότι έχουν σκοπό να δώσουν χρήματα για έργα και κοινωφελείς σκοπούς. Δεν τον πονάνε τον τόπο, όπως δεν τον πόνε­σαν και οι γονείς τους».

Εχετε μαζευτεί πολλοί καλοί ηθο­ποιοί. Φιλιππίδης, Κουρλαμπάς, Μπουρδούμης, Τάσος Κωστής, Γιάννης Μόρτζος και πόσοι άλλοι.

«Και οι νεότεροι είναι πολύ καλοί και εμείς οι μεγαλύτεροι. Ο καθέ­νας θα κάνει από την πλευρά του το καλύτερο δυνατό. Η ΕΡΤ για εμάς είναι ένας φάρος ασφάλειας, για­τί ως κλάδος έχουμε δεινοπαθήσει. Εκλεισε το ΜΕGΑ, μείναμε απλήρω­τοι από διάφορες άλλες δουλειές, ήρθε και ο κορονοϊός».

Με τον σκηνοθέτη Αντρέα Μορφονιό έχετε ξανασυνεργαστεί;

«Τον ξέρω και με ξέρει από τότε που ξεκίνησε την καριέρα του ως βοηθός σκηνοθέτη στης “Ελλάδος τα παιδιά”. Έκανα ένα γκεστ στο “Σόι σου” και να που ξαναβρεθήκαμε».

Θα είστε σε δύο παραστάσεις.

«Συνεχίζουμε με τη Μιμή Ντενίση το “Κι από Σμύρνη… Σαλονίκη” στον Ελληνικό Κόσμο. Ήταν πραγματικά αμαρτία που μας σταμάτησε ο κορονοϊός, γιατί η παράσταση ήταν sold out όλη τη σεζόν. Επιπλέ­ον κάθε Δευτέρα και Τρίτη θα κάνω το “Ω, τι ωραίες μέρες” του Σάμουελ Μπέκετ στο θέατρο “Τόπος αλλού” με τον Νίκο Καραστέργιο, σε σκηνο­θεσία Νίκου Καμτσή. Είναι ένα συ­γκλονιστικό κείμενο. Ένα ταξίδι, που μέσα από αθωότητα έχει χιούμορ».