Τον κίνδυνο της πρόωρης προσφυγής σε κυρώσεις απέναντι στην Τουρκία επισείει, μιλώντας στην «Καθημερινή», η Ντανιέλα Σβάρτσερ. Η διευθύντρια του German Council on Foreign Relations και σύμβουλος του Ζοσέπ Μπορέλ χαρακτηρίζει το ζήτημα των κυρώσεων «σύνθετο από πολλές απόψεις: αν πρέπει να επιβληθούν, σε τι έκταση, υπό ποιους όρους και με τις προβλέψεις για την άρση τους». Η εκτίμησή της είναι ότι «δεν έχουμε φτάσει στη στιγμή επιβολής ευρέων και ισχυρών κυρώσεων. Πρέπει ακόμα να δοθεί η ευκαιρία στην προσπάθεια διαμεσολάβησης να πετύχει».

Σύμφωνα με τη Σβάρτσερ, η ελληνοτουρκική κρίση αποτελεί μία «πολιτικά πολύ σύνθετη κατάσταση» για την Ευρωπαϊκή Ενωση, με τη Γερμανία, που προεδρεύει του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, να επιχειρεί να παίξει ρόλο διαμεσολαβητή και άλλες χώρες, με κυριότερη τη Γαλλία, να στηρίζουν «με άλλους τρόπους» την Ελλάδα. Η πιο σθεναρή στάση της Γαλλίας απέναντι στην Τουρκία «δίνει ένα ισχυρό σήμα ευρωπαϊκής αλληλεγγύης», τονίζει, αλλά «πρέπει να εξισορροπηθεί με μία ξεκάθαρη πρόταση για διάλογο» αν η Αγκυρα κινηθεί στην κατεύθυνση της αποκλιμάκωσης. «Αυτή τη στιγμή υπάρχει στις τάξεις της Ε.Ε. σε μεγάλο βαθμό κοινή ανάλυση του προβλήματος, αλλά διαφωνία ως προς τα σωστά εργαλεία για τη διαχείριση της κρίσης», λέει.

Εχει φτάσει η ώρα η Ευρώπη να δει διαφορετικά την Τουρκία – να πάρει σοβαρά τις αναθεωρητικές της φιλοδοξίες και τη διάθεσή της να τις υποστηρίξει με τη χρήση στρατιωτικής ισχύος; «Η διάθεση της Τουρκίας να χρησιμοποιήσει στρατιωτικά μέσα για να ενισχύσει την επιρροή της σε περιφερειακό επίπεδο είναι κάτι που πρέπει να λάβουμε υπόψη. Ωστόσο, η Τουρκία παραμένει εταίρος της Ε.Ε. στη συμφωνία για το μεταναστευτικό, η οποία θεωρείται κλειδί από τους Ευρωπαίους. Επιπλέον, οι οικονομικοί δεσμοί παραμένουν στενοί – αν και η εξάρτηση είναι μεγαλύτερη για την τουρκική πλευρά. Είναι πάντως μία σχέση που δεν εξαντλείται στην αντιπαράθεση [στην Ανατολική Μεσόγειο]. Στη Γερμανία, ειδικότερα, υπάρχει μία σημαντική εγχώρια διάσταση, με τον σημαντικό πληθυσμό Γερμανών τουρκικής καταγωγής και Τούρκων που διαμένουν μόνιμα εκεί».

Η Ε.Ε. έχει υπάρξει «μάλλον παθητική ώς τώρα» στη Β. Αφρική και την Εγγύς Ανατολή, τονίζει η Σβάρτσερ. Η περιοχή, σημειώνει, έχει «αποσταθεροποιηθεί» και «έχουν σπεύσει άλλες χώρες, όπως η Τουρκία και η Ρωσία, να καλύψουν το κενό που έχουν αφήσει οι Ηνωμένες Πολιτείες». Σε αυτό το πλαίσιο, εξηγεί, πρέπει να γίνει κατανοητή και η πιο σθεναρή στάση του Μακρόν. «Η Ιστορία παίζει σημαντικό ρόλο εδώ. Η Γαλλία έχει πιο ισχυρούς δεσμούς με την Ανατολική Μεσόγειο, μία λιγότερο στενή σχέση [σ.σ.: σε σύγκριση με τη Γερμανία] με την Τουρκία και μεγαλύτερη ετοιμότητα να προβάλει τη στρατιωτική της παρουσία».