Ο μέσος Αμερικανός ψηφοφόρος πιθανότατα δεν το έχει κατά νου αλλά η επιλογή του μεταξύ των δύο πανίσχυρων συστημάτων εξουσίας προφανώς αφορά κάθε γωνιά του πλανήτη καθ ότι δεν υπάρχει γωνιά της γης που να μην βρίσκεται στη σφαίρα του αμερικανικού ενδιαφέροντος.

Ωστόσο οι άνθρωποι (και οι Αμερικανοί άνθρωποι είναι) προσεγγίζουν την κάλπη και εκφράζονται σ αυτήν, στη βάση πιο απτών κριτηρίων με βασικότερο εξ αυτών την οικονομία. Κι απ ότι φαίνεται απ την πανηγυρική διάψευση των δημοσκοπήσεων ο Τραμπ ικανοποίησε  τις προσδοκίες του μέσου Αμερικανού ψηφοφόρου ο οποίος αναγνωρίζει πως ο πρόεδρος κατά τη διάρκεια της θητείας του τουλάχιστον προσπάθησε να είναι συνεπής με ότι –πολύ απλοϊκά — τους είχε υποσχεθεί τέσσερα χρόνια πριν: «δουλειές για τους Αμερικανούς και όχι για τους …Κινέζους».

Τα πράγματα ενδεχομένως να είναι πιο πολύπλοκα στην παγκόσμια σκακιέρα, αλλά αυτό δεν αφορά τον μέσο ψηφοφόρο ο οποίος αδυνατεί να κατανοήσει τους λόγους που η αμερικανική παραγωγική βάση έχει μεταφερθεί στην Κίνα και άλλους εξωτικούς παραδείσους.

Από την άλλη μεριά είναι και αυτοί που έχουν λυμένα τα του βιοπορισμού και ως εκ τούτου μπορούν να ασχοληθούν με τις λεπτές αποχρώσεις της πολιτικής διαχείρισης στο εσωτερικό και να ενοχλούνται από το ύφος, την παιδεία, την υπεροπτική τάση ή τη ροπή προς τον αυταρχισμό. Το περίβλημα της δημοκρατίας και των ατομικών δικαιωμάτων άλλωστε, ανέκαθεν υπήρξε το «φκιασίδι» της αμερικανικής εξουσίας τόσο εντός όσο και εκτός της χώρας. 

Ωστόσο, τα πράγματα για την Αμερική και τους Αμερικανούς δεν πάνε καλά πολύ καιρό τώρα και ολοένα και μεγαλύτερες ομάδες πληθυσμού μπορούν ευκολότερα να αποδεχτούν το «σκληρό» πρόσωπο της εξουσίας, αρκεί…

Αρκεί να υπάρχει η ελπίδα ότι την επόμενη μέρα το φαγητό θα υπάρχει στο σπίτι, ότι δεν θα κλείσει άλλο εργοστάσιο, ότι θα επιστρέψει στην χώρα μια παραγωγική διαδικασία η οποία μέχρι τώρα έπλεε στη θάλασσα στης παγκοσμιοποίησης.

Αυτό είναι το κριτήριο που διαμόρφωσε το «θρίλερ»  που παρακολουθεί ο πλανήτης μετρώντας ψήφο την ψήφο της αμερικανικής υπέθρου, αυτό είναι το κριτήριο που θα αποτυπωθεί στο τελικό αποτέλεσμα. Αυτό το κριτήριο, ηθελημένα ή μη δεν έλαβαν υπόψη τους οι «σφυγμομέτρες» οι οποίοι έδιναν στο «σύστημα» Μπάιντεν προβάδισμα και εύκολη επικράτηση.

Καθ ότι, όπως είπαμε, η μάχη διεξάγεται μεταξύ δύο πανίσχυρων συστημάτων εξουσίας με συμφέροντα σε  κάθε γωνιά του πλανήτη, ουδείς μπορεί να «ορκιστεί» ότι η καταγραφή του τελικού αποτελέσματος και η ανάδειξη του νέου προέδρου θα συντελεστούν με απόλυτο σεβασμό των δημοκρατικών διαδικασιών. Αν δε η υπόθεση (της εκλογής) φτάσει στα δικαστήρια, τότε οι πιθανότητες  για το σύστημα Τραμπ πολλαπλασιάζονται καθώς «δημοκρατικά» πάντα, κάπως θα έχει φροντίσει να έχει κάνει τα κουμάντα του με την «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη.

ΥΓ. Σε ό,τι μας αφορά, ως γωνιά του πλανήτη ύψιστου αμερικανικού ενδιαφέροντος, όποιος κι αν είναι ο επόμενος πλανητάρχης οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις είναι «τακτοποιημένες» για τον επόμενο μισό αιώνα με τη συμφωνία που διαπραγματεύτηκε ο ΣΥΡΙΖΑ και υπέγραψε η ΝΔ και  μετατρέπει τη χώρα σε αμερικανική βάση. Από την Κρήτη ως την Αλεξανδρούπολη…