Το «Πράσινο Ποντίκι» αποχαιρετά το 2012 µε – ακόµα – ένα τεύχος που προσπαθεί να ισορροπήσει «πληµµυρισµένο» από ωραίες αντιφάσεις.

Το «Πράσινο Ποντίκι» αποχαιρετά το 2012 µε – ακόµα – ένα τεύχος που προσπαθεί να ισορροπήσει «πληµµυρισµένο» από ωραίες αντιφάσεις. Που βρίσκεται ανάµεσα σε ειδήσεις που εξοργίζουν, άλλες που προβληµατίζουν και άλλες που σε κάνουν να υποκλίνεσαι στη φωτεινή πλευρά της ζωής. Ένα παζλ µε εικόνες, ψιθύρους και στεντόρειες φωνές από την Ελλάδα και τον κόσµο. Μια Ελλάδα που θα βιώσει φέτος έναν από τους πιο δύσκολους χειµώνες της Ιστορίας της, µε 6 στους 10 πολίτες να υποφέρουν από το κρύο. Με τους όρους «ένδεια καυσίµων» και «ενεργειακή φτώχεια» να έχουν µπει βίαια στο λεξιλόγιό µας προσπαθώντας να περιγράψουν πολιτικά ορθά τις οικογένειες που δεν µπορούν να καλύψουν τις ανάγκες τους σε θέρµανση, στην εποχή της κυριαρχίας της τεχνολογίας και της καινοτοµίας.
Μια Ελλάδα που βιώνει, στο όνοµα της σωτηρίας της, την απόλυτη απαξίωση των τέκνων της και ειδικά εκείνων που διαφωνούν, που επιµένουν να κάνουν δεύτερες σκέψεις και που δεν αποδέχονται την απόλυτη αλήθεια που ευαγγελίζονται οι χαµαιλέοντες.

Και από την άλλη, µια Ελλάδα που ζητά σεβασµό, που αντιστέκεται, παρά την εκκωφαντική σιωπή που επιβάλλεται ανερυθρίαστα. Όπως οι χιλιάδες πολίτες της Χαλκιδικής, του Κιλκίς, της Ροδόπης και του Έβρου, που απέναντι στην υστερία των χρυσοθήρων προσπαθούν να υπερασπιστούν ένα άλλο µοντέλο αντίληψης για τις έννοιες «πρόοδος» και «ανάπτυξη». Όπως οι χιλιάδες πολίτες που συνεισέφεραν από το υστέρηµά τους για να καλλιεργηθούν µε πρωτοβουλία της Greenpeace τα ταπεινά «ψυχανθή» της ελληνικής γης, τα ελληνικά κτηνοτροφικά φυτά όπως το κουκκί και το ρεβίθι, ως απάντηση στην επέλαση των µεταλλαγµένων.
Όπως, στην άλλη άκρη του πλανήτη, στο Ελ Σαλβαδόρ, οι γκραφιτάδες που πολεµούν τους γκάνγκστερ ανακαταλαµβάνοντας τους δρόµους µε τις τοιχογραφίες τους.

Όπως, στο βάθος του Αµαζονίου, οι ιθαγενείς Kayapό που µε, σχεδόν, αδαµιαία περιβολή συγκρούονται για τη σωτηρία του αρχέγονου δάσους µε τους άντρες µε τα µαύρα ρούχα, τις µαύρες µπότες, τις µαύρες ασπίδες, τα κλοµπ και τα πολυβόλα.
Και πώς; Χωρίς κλαψούρισµα.
 
ΥΓ: Ας µην ψαχνόµαστε, ο Τ.Σ. Έλιοτ έχει δώσει την απάντηση. «Έτσι τελειώνει ο κόσµος: όχι µε µια θεαµατική έκρηξη, αλλά µε ένα αδύναµο κλαψούρισµα»

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.