Ένα πρωτότυπο αλληγορικό παραμύθι, το «Πατατατί», προσκαλεί μικρούς αλλά και μεγάλους θεατές να διερευνήσουν καίρια και διαχρονικά ερωτήματα, που αφορούν τη διαφορετικότητα, τη φιλία, τη δύναμη της θέλησης, τον ρατσισμό αλλά και την αλληλεγγύη, στη νέα στέγη του «104» στο Γκάζι.

Ένα πρωτότυπο αλληγορικό παραμύθι, το «Πατατατί», προσκαλεί μικρούς αλλά και μεγάλους θεατές να διερευνήσουν καίρια και διαχρονικά ερωτήματα, που αφορούν τη διαφορετικότητα, τη φιλία, τη δύναμη της θέλησης, τον ρατσισμό αλλά και την αλληλεγγύη, στη νέα στέγη του «104» στο Γκάζι.
Όταν ο άνθρωπος από την Υπηρεσία Ελέγχου Πατάτας θα εντοπίσει στο δέρμα μιας πατάτας… τρεις λακκούβες και θα την κρίνει ως «δηλητηριώδη», εκείνη πια διωγμένη θα γυρίσει πίσω στην πατρίδα της, την Παταταγονία, αποχαιρετώντας την αγαπημένη και αχώριστη πατατοφίλη της.
Όμως, η πατατοφίλη δεν θα δεχτεί να τη χάσει έτσι απλά. Θα ξεκινήσει ένα ταξίδι μέχρι την άλλη άκρη του κόσμου, στον Βόρειο Πόλο, με ενδιάμεσες στάσεις την Αμερική, την Αφρική, τη Γαλλία, τη Σερβία, την Ισπανία μέχρι και την Κίνα. Κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού θα συναντήσει άλλες πατάτες και άλλους πολιτισμούς. Θα ανακαλύψει νέους τρόπους ζωής, θα αναμετρηθεί με πρωτόγνωρες καταστάσεις, συναισθήματα και δυσκολίες.
«Μην στεναχωριέσαι, αυτό που έχει σημασία είναι ότι όλα τα κάνεις για να βρεις τη φίλη σου. Σημασία έχει που προσπαθείς», θα πει μία μικρή θεατής κατά τη διάρκεια μιας παράστασης σε σχολείο στην Αθήνα, αποδεικνύοντας ότι τα μηνύματα που θέλει να θίξει το «Πατατατί» τα παιδιά τα αντιλαμβάνονται με εξαίρετη ευκολία.
«Η ανταπόκριση των παιδιών είναι πολύ θετική, άλλα παιδιά ουρλιάζουν από χαρά και άλλα μέσα από τη φαντασία ταυτίζουν τις έννοιες της αλληλεγγύης, της φιλίας και του ρατσισμού», μας λένε οι Μυρτώ Μακρίδη και Ιωάννα Ραμπαούνη, οι οποίες ανέλαβαν τη σκηνοθεσία, τη σύλληψη, το κείμενο και την ερμηνεία της παράστασης. Και μια ευχάριστη σύμπτωση είναι ότι οι δύο συνεργάτιδες είναι κι αχώριστες φίλες από το δημοτικό.
Η αρχική ιδέα προέκυψε επειδή το απωθημένο των κοριτσιών έγινε πραγματικότητα. Ήθελαν να κάνουν κάτι, ειδικά τώρα που τα πράγματα βρίσκονται σε τεντωμένο σχοινί. Παρακολουθώντας για χρόνια παιδικό θέατρο αποφάσισαν με τη θεατρική ομάδα «Ντουθ» να διευρύνουν κι άλλο τους κώδικες, ώστε να επικοινωνήσουν με τα παιδιά. «Μέσα στη δύσκολη συγκυρία αναρωτηθήκαμε πώς μπορούνε τα παιδιά να μην επηρεάζονται, αν αυτό είναι εφικτό. Κι αν δεν είναι, τουλάχιστον να γίνεται σωστά. Έτσι, προτρέπουμε και τους γονείς. Για να τους θυμίσουμε πώς εκείνοι έβλεπαν τα πράγματα σε μικρή ηλικία».
Μέσα από την επιλογή παραμυθένιων χαρακτήρων δεν επιδιώκουν τον διδακτισμό των μηνυμάτων. «Ο άνθρωπος από την Υπηρεσία Ελέγχου Πατάτας μπορεί να αντανακλά μια οποιαδήποτε μορφή εξουσίας, όλα όμως καλύπτονται από το παραμύθι και την αλληγορία για να το καταλαβαίνουν με διαφορετικό τρόπο τα παιδιά. Το ίδιο συμβαίνει και με τις “τρεις λακκούβες” της πατάτας, τη διαφορετικότητα μπορούν να την ερμηνεύουν όπως εκείνα θέλουν και φαντάζονται». Ακόμα κι η πρωτότυπη μουσική που επιμελείται ο Δημήτρης Τάσαινας είναι σημαντική. Αποδίδει τη μουσική αίσθηση κάθε χώρας, χωρίς όμως να γίνεται στερεοτυπικά.

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.