Τρένα που πάνε και έρχονται λουσμένα στο μπλε φως, η κόκκινη κεραμοσκεπή της αποθήκης εμπορευμάτων, τα διερχόμενα αυτοκίνητα, συνθέτουν τον αγαπημένο τόπο των παιδικών χρόνων του Φραγκίσκου Δουκάκη.

Τρένα που πάνε και έρχονται λουσμένα στο μπλε φως, η κόκκινη κεραμοσκεπή της αποθήκης εμπορευμάτων, τα διερχόμενα αυτοκίνητα, συνθέτουν τον αγαπημένο τόπο των παιδικών χρόνων του Φραγκίσκου Δουκάκη. Η πέμπτη ατομική του έκθεση «Το τοπίο της ΣΕΚ – Σιδηρόδρομοι Ελληνικού Κράτους» μας ταξιδεύει στο παρελθόν μέσα σε μια ονειρική (υπέροχη η κυριαρχία του μπλε) ατμόσφαιρα.

«Το τοπίο της ΣΕΚ (Σιδηρόδρομοι Ελληνικού Κράτους) είναι ένας τόπος των παιδικών χρόνων, ο οποίος με τη διαφορετικότητα του τοπίου εξήψε τη φαντασία μου», εξομολογείται ο Δουκάκης.

«Η αποθήκη του στρατού όπου φόρτωναν και ξεφόρτωναν τα τρένα, όπως και οι αλάνες πέριξ, ήταν ένα σημείο αναφοράς της περιοχής. Οι πρωτόγνωρες εικόνες, το μαύρο χρώμα της ατμομηχανής, τα σφυρίγματα, οι ατμοί και το φως του στύλου έδιναν μια άλλη μαγεία στον χώρο. Όλες αυτές τις παιδικές μνήμες μου προσπάθησα να τις εντάξω στη ζωγραφική φόρμα. Πολλά ζωγραφικά στοιχεία, οι τόνοι σε πολλές κλίμακες, τα δυναμικά μαύρα των ατμομηχανών, οι ψημένες ώχρες του παλιού τοίχου, τα ωραιότατα γκρι του δρόμου, οι ψυχρές λάμψεις στις ράγες και το ζεστό φως του στύλου, έπρεπε να γίνουν το υλικό για τα έργα μου. Στο υποβλητικό αυτό τοπίο που ζωγράφισα στην καινούργια μου δουλειά έπρεπε να δώσω έναν τίτλο από την παιδική φαντασία, αλλά και υπερβατικό ταυτόχρονα», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Πώς γίνεται και αντανακλάται το σήμερα στο ατμοσφαιρικό τοπίο; «Τη στιγμή που κάνεις τέχνη δίνεις πάντα την εποχή σου, η οποία αντανακλάται στο έργο σου. Υπήρξαν καλλιτέχνες επαναστάτες που χαρακτήρισαν εποχή και χαρακτηρίστηκαν, κι άλλοι που παρέμειναν σε πιο κλασικά επίπεδα. Η τέχνη εγώ πιστεύω είναι η φόρμα. Τι να το κάνεις όταν θέλεις να πεις κάτι το ωραίο και η ζωγραφική δεν είναι καλή. Πρώτα η τέχνη και όλα όσα κάνουν το έργο αιώνιο. Οι επαναπροσδιορισμοί γίνονται μέσα από κάθε σου έργο. Ορίζεις και ορίζεσαι μέσω αυτού. Η συνεχής δημιουργία φτιάχνει το παρόν και το παρελθόν», μας λέει ο εικαστικός.

Ο κόσμος είναι ένα παιχνίδι ερμηνειών. Ο καλλιτέχνης μέσα από το έργο του μεταμορφώνει ακόμα και την ασχήμια σε μια όαση μαγείας. Πώς γίνεται αυτό; «Ο κόσμος στην τέχνη είναι εύπλαστος», υποστηρίζει ο Δουκάκης. «Εάν δεχτούμε ότι η τέχνη είναι ο καθρέφτης του κόσμου, οι αναπαραστάσεις του και οι ερμηνείες του ποικίλλουν κάθε εποχή. Ο κάθε καλλιτέχνης μέσω του έργου του επικοινωνεί και τροφοδοτεί τον κόσμο με το όμορφο και το υψηλό. Εάν αναλογιστείς και κρατήσεις μια χρονική απόσταση για καλύτερη κρίση, τότε Κυκλαδικά – Αρχαία τέχνη – Αναγέννηση – Μοντερνισμός αντικατοπτρίζουν τις κοινωνίες που τα δημιούργησαν, αλλά και συγκινούν εξίσου την ανθρωπότητα».