Η μεγαλύτερη ναυτική στρατιωτική επιχείρηση έλαβε χώρα στις 6 Ιουνίου του 1944 δίνοντας τέλος στον πιο αιματηρό πόλεμο της Ιστορίας.

Μερος Πρωτο

Η μεγαλύτερη ναυτική στρατιωτική επιχείρηση έλαβε χώρα στις 6 Ιουνίου του 1944 δίνοντας τέλος στον πιο αιματηρό πόλεμο της Ιστορίας. Η «Επιχείρηση Επικυρίαρχος» και η επιτυχία της που δεν ήταν άλλη από την απόβαση στη Νορμανδία βασίστηκε πάνω σε μια άλλη «επιχείρηση» που συντελέστηκε στο παρασκήνιο της Ιστορίας με την ονομασία «Επιχείρηση Σωματοφύλακας».

Τον χειμώνα του 1944 ο Χίτλερ είχε στραμμένη την προσοχή του στη Ρωσία. Εκεί, ο στρατός του υπέστη μια σειρά καταστροφών τέτοιας εμβέλειας που αν οι Σύμμαχοι κατόρθωναν να μεθοδεύσουν ένα σοβαρό στρατιωτικό πλήγμα εναντίον του, η επιτυχία τους θα ήταν σίγουρη. Ωστόσο, όλα ήταν ακόμα ρευστά και δεν υπήρχαν βεβαιότητες. Ήδη, τον Απρίλιο του 1944, μία νηοπομπή αμερικανικών πλοίων περικυκλώθηκε από τα γερμανικά πολεμικά και καταβυθίστηκε.

Ομάδα σχεδιασμού

Η «Επιχείρηση Σωματοφύλακας» αναδείχθηκε σε ένα από τα πιο παραπλανητικά τεχνάσματα της Ιστορίας. Το όνομά της το χρωστά σε ένα σχόλιο του Τσόρτσιλ προς τον Στάλιν στη Διάσκεψη της Τεχεράνης το 1943: «Στον πόλεμο η αλήθεια έχει τόσο μεγάλη αξία, ώστε πρέπει πάντα να συνοδεύεται από σωματοφύλακα». Η μυστική αυτή επιχείρηση κάλυπτε τα πάντα, από το γενικό πλάνο έως την πιο μικρή λεπτομέρεια.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η ομάδα που την εκπόνησε. Το σχέδιο οργανώθηκε στο Λονδίνο από το ετερόκλητο προσωπικό του Τμήματος Ελέγχου του Λονδίνου. Επικεφαλής ήταν ένας πρώην χρηματιστής συνταγματάρχης, ο Τζον Μπέβαν, τον οποίο μεταξύ άλλων πλαισίωναν ένας ηθοποιός, ένας διευθυντής σαπωνοποιίας και ο μυθιστοριογράφος Ντένις Γουίτλεϊ. Αυτοί είχαν επιστρατευτεί προκειμένου να εκπονήσουν το σχέδιο εξαπάτησης των Γερμανών!
 
«Ζέπελιν» και «Βόρεια Ευψυχία»

Τα πρώτα σχέδια παραπλάνησης εκπονήθηκαν με το σκεπτικό να προκαλέσουν σύγχυση στους Γερμανούς, οι οποίοι γνώριζαν ήδη καλά ότι το πιθανότερο ήταν η απόβαση να επιχειρηθεί στη Νορμανδία. Έτσι οργανώθηκε μια πληθώρα πλασματικών επιχειρήσεων που είχαν στόχο να αποπροσανατολίσουν τους Γερμανούς μεταφέροντας την προσοχή τους σε διάφορα μέτωπα. Τα δύο πρώτα σχέδια στρατηγικής παραπλάνησης έφεραν την ονομασία «Ζέπελιν» και «Βόρεια Ευψυχία».

Στην επιχείρηση «Ζέπελιν» οι Σύμμαχοι προσπάθησαν να δώσουν την εντύπωση πως έχουν σχεδόν καταφέρει να πάρουν με το μέρος τους συμμάχους των ναζί στις βαλκανικές χώρες. Έτσι, τον Μάρτιο του 1944 ο Χίτλερ αναγκάστηκε να εισβάλει στην Ουγγαρία και να απειλήσει τη Ρουμανία, προκειμένου να διατηρήσει την καθεστηκυία τάξη σε αυτές τις χώρες ενώ ταυτόχρονα αναγκάστηκε να μεταφέρει υπολογίσιμες μεραρχίες από τη Γαλλία στη Βαλκανική προκειμένου να διασφαλίσει τη χερσόνησο.

Στην περίπτωση της επιχείρησης «Βόρεια Ευψυχία» σχεδιάστηκε μια παραπλανητική όσο και πειστική «εισβολή» στη Νορβηγία. Αυτό έγινε εν μέρει και προκειμένου να ασκηθούν πιέσεις στη Σουηδία που ανεφοδίαζε τους ναζί με ειδικής ποιότητας μεταλλεύματα. Ως ημερομηνία της πλασματικής επίθεσης ορίστηκε η ίδια με την απόβαση στη Νορμανδία. Αυτό έγινε για να δεσμευτούν γερμανικές δυνάμεις στη Σκανδιναβία κατά τη διάρκεια της πραγματικής απόβασης. Οργανώθηκε λοιπόν μια σειρά ενεργειών προκειμένου να πειστούν οι Γερμανοί για την ύπαρξη μιας φανταστικής 4ης στρατιάς επιστρατεύοντας διάφορα ευφάνταστα τεχνάσματα.

Τελικά, μολονότι οι Γερμανοί δεν πείστηκαν ποτέ για το σενάριο μιας μαζικής εισβολής στη Νορβηγία από μέρους των Συμμάχων, πείστηκαν μια χαρά για την ύπαρξη της 4ης Στρατιάς και τον κίνδυνο μιας μείζονος απόβασης. Έτσι, κράτησαν καθηλωμένες δεκαοκτώ μεραρχίες, ήτοι 200 χιλιάδες άντρες, στη Σκανδιναβική χερσόνησο υπό τον φόβο των τριακοσίων εξήντα δύο αντρών οι οποίοι αντιπροσώπευαν στην πραγματικότητα την 4η στρατιά!

«Νότια Ευψυχία»

Ο Χίτλερ γνώριζε, από την αρχή κιόλας του 1943, ότι κορυφαία προτεραιότητά του για την άμυνα της οχυρωμένης Ευρώπης ήταν η βορειοδυτική Γαλλία. Οι Σύμμαχοι λοιπόν είχαν ανάγκη από ένα σχέδιο παραπλάνησης σε επιχειρησιακό επίπεδο. Με αυτό έπρεπε να πείσουν τον Χίτλερ και τους στρατηγούς του τόσο για ένα άλλο από το πραγματικό σημείο απόβασης όσο και για τον χρόνο που αυτή θα πραγματοποιούνταν. Οι βάσεις για την επιτυχία του τεχνάσματος ήταν αληθοφανείς.

Το πιο προφανές σημείο ήταν το Καλέ. Ένα λιμάνι το οποίο θα διασφάλιζε εύκολη και γρήγορη πρόσβαση στα συμμαχικά στρατεύματα. Επίσης, από εκεί θα έφταναν ευκολότερα σε στρατηγικούς στόχους των Γερμανών. Αυτή η εκδοχή ενισχύθηκε επίσης από την αποτυχημένη επιδρομή στη Διέππη, η οποία φανέρωνε ότι οι σύμμαχοι τελικά σχεδίαζαν την κατάληψη ενός σημαντικού λιμανιού. Από την άλλη οι Σύμμαχοι είχαν αποκλείσει την πιθανότητα, μετά και την πανωλεθρία της Διέππης, να μπορεί ένα λιμάνι να παραμείνει ανέπαφο και μάλιστα να πληροί και τις απαιτητικές προϋποθέσεις μιας επιτυχημένης εισβολής. Έτσι, Βρετανοί και Αμερικανοί είχαν ήδη αποφασίσει και βρήκαν τρόπους προώθησης των σχεδίων τους δίχως τη χρήση λιμένων χάρη στα πλωτά τσιμεντένια αγκυροβόλια του προγράμματος «Μάλμπερι» και στον υποθαλάσσιο πετρελαιαγωγό του προγράμματος «Πλούτων».

Το σχέδιο παραπλάνησης συνεχίστηκε ωστόσο και μετά την επιτυχημένη απόβαση των συμμάχων στη Νορμανδία και προέβλεπε την καθήλωση των γερμανικών δυνάμεων στο Καλέ ώστε να μην προωθηθούν στην περιοχή της Νορμανδίας. Όπως συνέβη και με τη φανταστική 4η Στρατιά, έτσι και σε αυτή την περίπτωση, η επιχείρηση «Νότια Ευψυχία» βασίστηκε στην επίσης φανταστική Πρώτη Αμερικανική Στρατιά (ΠΑΣ) που θα τελούσε υποτίθεται υπό τις διαταγές του στρατάρχη Πάτον, τον οποίο οι Γερμανοί θαύμαζαν. Η ΠΑΣ μέσα από διάφορα τεχνάσματα εξακολουθούσε να υφίσταται στη Νορμανδία αρκετούς μήνες μετά την εισβολή. Μια σειρά από δευτερεύουσες επιχειρήσεις συνέδραμαν στην εδραίωση της «ύπαρξής» της. Τα σχέδια αυτά έφεραν την κωδική ονομασία «Υδράργυρος 1-6» και σύμφωνα με αυτά, η ΠΑΣ θα πραγματοποιούσε μεγάλη συμμαχική εισβολή στο λιμάνι του Καλέ λίγες εβδομάδες μετά το εγχείρημα στη Νορμανδία. Το σχέδιο «Υδράργυρος 2» προέβλεπε μια σειρά παραπλανητικών ασύρματων εκπομπών. Σε αυτές γινόταν πιστή αντιγραφή της συχνότητας και του προτύπου που θα εφάρμοζαν πραγματικές μονάδες στρατού. Επίσης, οι χειριστές μιμούνταν τις εξατομικευμένες ιδιαιτερότητες και το ξεχωριστό ύφος που συνήθιζαν να συλλαμβάνουν τα αυτιά των Γερμανών υποκλοπέων. Σε παρόμοιες περιπτώσεις, άλλες επιχειρήσεις Υδράργυρος περιλάμβαναν τη μεθόδευση της υποτιθεμένης παρουσίας αποβατικών και άλλων πλοίων στην παράκτια ζώνη της νοτιοανατολικής Αγγλίας καθώς και τη διέλευση ανύπαρκτων αεροσκαφών από αεροδρόμια της ίδιας γεωγραφικής ζώνης σε συνδυασμό με παραπλανητικές φωταγωγήσεις που έδιναν την εντύπωση μαζικής συγκέντρωσης στρατευμάτων ή ακόμα για να χτυπήσουν λάθος στόχους τα εχθρικά βομβαρδιστικά. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι επιστρατεύτηκαν ακόμα και οι σκηνογράφοι των κινηματογραφικών στούντιο Σέπερτον και δημιούργησαν ένα μεγαλοπρεπές ψεύτικο συγκρότημα εγκαταστάσεων, που περιλάμβανε δεξαμενές πετρελαίου και προκυμαίες ελλιμενισμού στο Ντόβερ.

Αυτές και άλλες απίστευτες μεθόδους χρησιμοποίησαν οι συμμαχικές δυνάμεις στην προσπάθειά τους να ενισχύσουν την εντύπωση ότι πρωταρχικός στόχος τους ήταν η περιφέρεια του Καλέ…
 
Συνεχίζεται…