Ανίερο σώμα

Η τιμωρία της πρέπει να είναι υποδειγματική. Μια ποινή δοκιμασμένη, από εκείνες που οι ιεροεξεταστές του Μεσαίωνα κατείχαν άριστα. Έτσι κι αλλιώς, σε πνευματικό και πολιτιστικό Μεσαίωνα ζούμε κι εμείς. Πού, λοιπόν, θα τη ρίξουμε τη Βίκυ Καγιά για να την πατάξουμε που τόλμησε να αποκαλύψει το σώμα της (σχεδόν) γυμνό στη διαφήμιση του ριάλιτι που θα παρουσιάσει, με θέμα το μόντελινγκ; Πού θα τη ρίξουμε για να εξαγνίσουμε την ατμόσφαιρα από τη διαβολική επίδειξή της; Από την ανίερη εικόνα της γυναικείας σάρκας που εμπνέει πάθη, ανάβει τα αρσενικά (ενίοτε και τα θηλυκά), και που θα «χαλάσει τα παιδιά μας»; Θέλει και ρώτημα; «Στην πυρά, στην πυρά», όχι «με τις ξενέρωτες» αλλά «με όλες τις τσούλες της Γης» –για να δανειστώ μερικούς στίχους από το απαύγασμα της τέχνης της Μυρτώς Κοντοβά– θα τη ρίξουμε τη μοντέλα. Γιατί δεν μας φτάνει το κράξιμο που της κάναμε από περιοδικά και τηλεόραση όταν απέτυχε στην παρουσίαση του «Πρωινού Καφέ», τώρα που τόλμησε να αποκαλυφθεί μπροστά μας σκίζοντας μανδύα που θυμίζει την ελληνική σημαία (άλλο μέγα παράπτωμα η βεβήλωση συμβόλου), θέλουμε να την τσαλακώσουμε και άλλο. Πρέπει, βλέπετε, να την εκδικηθούμε την ομορφιά της. Επειδή δεν την έχουμε. Επειδή παραμένουμε πεινασμένοι, ζηλιάρηδες και κομπλεξικοί. Ή δεν ήταν επιβεβαίωση του κόμπλεξ μας και της σεξουαλικής πείνας μας όλη αυτή η φασαρία γύρω από την ημίγυμνη καλλονή; (Παρεμπιπτόντως, φτου σου, κορμάρα μου, να μη σε βασκάνω!).