«Ώστε έτσι λοιπόν. Τους δημιούργησα σοβαρά προβλήματα, λέει, στα δρομολόγια των αεροπορικών εταιρειών. Βρέθηκαν όλοι αναγκασμένοι να συνυπάρξουν στις αίθουσες των αεροδρομίων βρίζοντας και ανησυχώντας. Για τις υποχρεώσεις τους στις οποίες δεν μπορούσαν να είναι συνεπείς εξαιτίας μου. Για το πρόγραμμά τους, που το ανέτρεψα  εγώ. Για τα λεφτά που έχασαν. Κυρίως για τα λεφτά που έχασαν. Πότε έγινε αυτό το λάθος και ο σεβασμός για τις δυνάμεις της φύσης έγινε τσατίλα για την απώλεια φράγκων;»

Μα είναι ηλίθιοι τελικά οι άνθρωποι; Με έκαναν πρώτο θέμα σε όλα τα ΜΜΕ, επειδή τους δημιούργησα ‘χάος’. Δεν καταλαβαίνουν ότι το ’χάος’ είναι ακριβώς ο πρωταρχικός νόμος και η δύναμη της φύσης; Εγώ δεν είμαι δημιούργημά τους. Δεν με εφεύραν οι άνθρωποι. Εγώ είμαι στάχτη από ηφαίστειο. Δεν θυμούνται πια τί σημαίνει ‘ηφαίστειο’; Έχουν ξεχάσει τελείως ότι  μια έκρηξη ηφαιστείου θα μπορούσε να τους ισοπεδώσει ; Πρέπει να τους θυμίσω πόσες περιοχές της Γης χάθηκαν από το χάρτη όταν τις κάλυψα –κυριολεκτικά- εγώ; Πότε έγινε αυτό το λάθος και ο σεβασμός για τις δυνάμεις της φύσης έγινε τσατίλα για την απώλεια φράγκων; Πότε μετατράπηκε το δέος σε μηχανικό πρόβλημα; Δηλαδή αν μεθαύριο φύγω από τον αέρα και πετάξουν τα αεροπλάνα τους, όλα θα είναι καλά;

Θα τους κάνω τη χάρη μάλλον. Θα φύγω, γιατί δεν καταδέχομαι να είμαι ένα πρόβλημα στον προγραμματισμό τους. Κι αν αυτοί με θυμούνται απλώς έτσι, κακό του κεφαλιού τους. Γιατί δεν είμαι το εμπόδιο στα λεφτά τους. Είμαι η στάχτη που ξερνάει ο κρατήρας του Εϊγιαφιατλαγιοκούλ. Ασεβείς…»