Τελικά, την οικονομική κρίση οι Έλληνες δεν την έχουν αναλύσει κι αφομοιώσει…, την έχουν σωματοποιήσει. Το αποδεικνύουν οι σπασμένες χολές, τα πρησμένα συκώτια, τα κομμένα ήπατα (συνώνυμο), οι ραγισμένες καρδιές, τα αλλεπάλληλα εγκεφαλικά, τα νεύρα – συρματόσκοινα, οι φλούμπες, οι φλύκταινες κλπ κλπ κλπ που αναγκάζουν τους εγχώριους ασθενείς να απευθυνθούν στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας. Είμαστε σε θέση πλέον να γνωρίζουμε από επίσημα χείλη –πιο επίσημα δε γίνεται…, η ίδια η Μαριλίζα το δήλωσε- ότι το τελευταίο διάστημα  οι εισαγωγές στα νοσοκομεία παρουσιάζουν αύξηση κατά 30%.

Και βέβαια, η αύξηση αυτή δεν οφείλεται μόνο στην ευαισθητοποίηση της ελληνικής κράσης έναντι των εξωτερικών συνθηκών. Οφείλεται και σ’ αυτό καθαυτό το πρόβλημα, στην ίδια  γενεσιουργό αιτία. Εφόσον, οι οικογενειακοί προϋπολογισμοί δε «σηκώνουν» πια νοσήλια και διανυκτερεύσεις σε ιδιωτικές κλινικές πολυτελείας, οι ιθαγενείς ξεπέφτουν όλο και περισσότερο στις ταπεινές υπηρεσίες του ΕΣΥ. Ανάγκα και οι γιατροί πείθονται…  Από το να πάει κανείς σαν το σκυλί στ’ αμπέλι, καλύτερα να τα παίξει όλα για όλα, στα ανήλιαγα πολυθέσια δωμάτια του ΕΣΥ. (Και στους διαδρόμους επίσης…) Έτσι, το Σύστημα Υγείας, που αντιμετώπιζε ήδη δικά του προβλήματα, καταλήγει να είναι πολλαπλά επιβαρυμένο…

Αμ το έλεγε ο Δημήτρης Μακρόπουλος το προφητικό εκείνο άσμα που έμελλε να εκφράσει χιλιάδες ελλήνων (κρίση, με πιάνει κρίση…)  αλλά ουδείς τον άκουσε εγκαίρως. Μπετά δεν έπεσαν, υποδομές δεν έγιναν…Βάστα Τούρκο να στήσω το ράντσο γίναμε  τώρα…