Ανέκαθεν ανέβαιναν στη Θεσσαλονίκη πρωθυπουργοί και αρχηγοί κομμάτων με όλο τον θίασο επί σκηνής και κάνανε εξαγγελίες – αλλά ποτέ, κανείς, ούτε και φέτος, δεν έκανε ούτε μία νύξη περί Πολιτισμού και Τεχνών.

Αλλά και ούτε, ποτέ, κανείς συνάδελφος δεν έκανε μια σχετική ερώτηση – ας πούμε, τι γίνεται με το νομοσχέδιο περί κινηματογράφου ή ποια η νέα πολιτική προβολής του ελληνικού βιβλίου. Οι εννιά στις δέκα ερωτήσεις αφορούν οικονομίστικα θέματα, την ανακύκλωση των σκανδάλων, κι αν σκίστηκε το καλσόν της Ντόρας. Κι ο πολιτισμός, εφόσον δεν υπάρχει για τον Τύπο, σ’ αυτές τις συναντήσεις, γιατί να υπάρξει για τους πολιτικούς, οι περισσότεροι των οποίων έχουνε να ανοίξουν βιβλίο δέκα χρόνια;

Πρόκειται για επαρχιωτισμό και μικροπολιτική, εύκολη παπαρολογία περί δήθεν σοβαρών θεμάτων – το αποτέλεσμα: γνωστό. Και κάθε τόσο, απ’ την άλλη, το ρεφρέν: όλα είναι θέμα Παιδείας. Αλλά η σχετική κουβέντα είναι πάντα εξοβελισμένη από μια σοβαρή συζήτηση ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο: είναι θέμα Παιδείας. Τα φράγκα είναι όλος ο γκαϊλές. Οπότε, αδερφέ, μην περιμένεις κανένα χαΐρι, από πουθενά.