Να ξέρουμε: κάναμε τον Καλλικράτη για να ενισχύσουμε την τοπική αυτοδιοίκηση, κι αν ναι, γιατί παρεμβαίνει η κεντρική εξουσία στο τι θα ψηφίσουμε;

Κι αφού ο πρωθυπουργός δεν μπόρεσε να πείσει τους διακεκριμένους δικούς του να κατέβουνε (εφόσον το είχε τόσο γκαϊλέ), πρέπει να καθοδηγήσει – εξαναγκάσει εμάς, σαν ζαγάρια, να ψηφίσουμε σε εκλογές αυτοδιοίκησης υπέρ ή κατά του μνημονίου; Ούτε τσομπάνηδες στα πρόβατα δεν φέρονται έτσι.

Και απ’ την άλλη, πότε θα πάψει η εκάστοτε αντιπολίτευση να κάνει νταβατζιλίκι με την αυτοδιοίκηση και να μπερδεύει τους ναύτες με τους καντηλανάφτες; Επιτέλους, είναι φανερό ότι δεν έχει διδαχτεί κανείς τίποτα. Δεν σέβονται κανέναν κανόνα. Δεν συντηρούν κανένα πρόσχημα.

Και δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτε, αφού δεν μεταβάλλεται, από πάνω, η συμπεριφορά κομμάτων και κομματαρχών και ακούμε τα ίδια, με την ίδια αναίδεια και περιφρόνηση προς την κοινή λογική, που ακούγαμε πριν από τριάντα χρόνια.

Δεν θέλουνε, αδερφέ, τοπική αυτοδιοίκηση, αλλά τοπική νάρκωση. Δεν θέλουνε Καλλικράτη, αλλά Καυλικράτη.