Τους Cleanjunkies οι αναγνώστες του «Πράσινου Ποντικιού» τους γνώρισαν µέσα από το τεύχος Οκτωβρίου.

«∆ώσε µου ένα σηµάδι»

Ο τίτλος του προγράµµατος «Give me a sign» έχει δυο αναγνώσεις: σηµαίνει και «δώσε µου µια πινακίδα» και «δώσε µου ένα σηµάδι». Όπως µας εξηγεί η Σταυρούλα Πανοπούλου, «θέλουµε ο κόσµος να µας δώσει ένα σηµάδι ότι είναι ζωντανός, ότι θέλει να κάνει κάτι για την πόλη του. Θέλουµε να γίνει µαζκό». Και η φιλοσοφία της οµάδας, όπως η ίδια λέει, συνοψίζεται σε ένα κείµενο της σκηνοθέτιδας Αν Μπόγκαρτ: «Να µην περιµένεις κατάλληλες στιγµές γιατί δεν υπάρχουν, να δουλεύεις µε ό,τι έχεις την εκάστοτε στιγµή, χωρίς ιδανική αρχιτεκτονική και χωρίς ιδανικούς ανθρώπους δίπλα σου, αλλά ορµώµενος από την επιθυµία σου για κάτι καλό και κάτι ανώτερο – και, ΚΥΡΙΩΣ, να έχεις υποµονή». Όταν η οµάδα άρχισε να δραστηριοποιείται και να εκφράζεται µέσω του deBop.gr, πολλοί τους θεώρησαν τρελούς επειδή άρχισαν κάτι µέσα στην κρίση. «Όταν σκεφτήκαµε τη στήλη ‘‘Μικροί Ήρωες της Πόλης’’, στο μυαλό μας είχαμε να ονομάσουμε και να δώσουμε ταυτότητα σε όλους αυτούς που δρουν κόντρα στη γενική απαισιοδοξία για κάτι που πιστεύουν πως είναι καλό. Οι Cleanjunkies μοιράζονται απόλυτα αυτή τη φιλοσοφία μαζί μας. To νόημα λοιπόν ήταν να παρασύρουμε κι άλλους ανθρώπους σε αυτό. Θεωρούμε στην τελική ότι είναι μια υγιής αντιμετώπιση της ζωής».

Στην πρόσκληση – πρόκληση του «Give me a sign» ανταποκρίθηκαν περισσότεροι από 30 καλλιτέχνες, πράγμα αναμενόμενο θα πει κανείς, αφού για τους καλλιτέχνες ή καλύτερα για τους περισσότερους καλλιτέχνες η ανταπόκριση στην πρόκληση είναι το προφανές.

Τι γίνεται, όμως, με τους λεγόμενους απλούς πολίτες; Έδωσαν σημάδι; Είναι εύκολο να δώσουν; Εμπιστεύονται; Η Σταυρούλα Πανοπούλου μας απάντησε χωρίς περιστροφές: «Ζούμε σε μία χώρα όπου με τα τόσα που λέγονται ο κόσμος έχει γίνει δύσπιστος. Είμαστε στο στάδιο της απόδειξης ότι τα εννοούμε και μόλις γίνει αυτό, ξέρουμε ότι θα βρούμε συνοδοιπόρους. Αν όχι για κανέναν άλλο λόγο, γιατί ο κόσμος έχει ανάγκη να βρει διεξόδους δημιουργικής αντίδρασης για να νιώσει υγιής». Η αλήθεια είναι ότι τον τελευταίο καιρό βλέπουμε όλο και περισσότερους καλλιτέχνες και καλλιτεχνικές ομάδες να συμμετέχουν σε δράσεις με αιχμή την αισθητική των πόλεων. Και το ερώτημα είναι εάν τέτοιες κινήσεις μπορούν πράγματι να βοηθήσουν στη μετάδοση του μηνύματος για συμμετοχή και δράση των πολιτών σε θέματα πόλης. Και ακόμα πώς μπορούν να ξεφύγουν από την «παγίδα» μιας ελιτίστικης αντιμετώπισης. Η Σταυρούλα Πανοπούλου μας απάντησε ότι το «κλειδί» είναι δυο λέξεις: «απόδειξη» και «λαϊκό». Πράγματι, μας είπε, λέγονται τόσα πολλά τελευταία και ζούμε και σε μία Ελλάδα που – ενδεχομένως για να ξορκίσει τα κακώς κείμενά της – θέλει να ονομάζεται πολύ «πράσινη» (οικολογικά σκεπτόμενη) και πολλοί πατούν πάνω στο θέμα οικολογία για να φτιάξουν την εικόνα τους. «Εμείς δεν κάνουμε κάτι τέτοιο και γι’ αυτό, όπως είπα και νωρίτερα, θέλουμε αρχικά να το αποδείξουμε. To ‘‘Give me a sign’’ είναι ένα καθαρά λαϊκό κάλεσμα. Δεν χρειάζεται να είσαι καλλιτέχνης για να συμμετέχεις. Χρειάζεται απλά να το θέλεις – οι κατευθύνσεις μας είναι η αισθητική, η δημιουργικότητα, η κοινωνική αφύπνιση και η μαζική κίνηση». Το «Give me a sign» είναι ένα project που βασίστηκε στον ενθουσιασμό των διοργανωτών του, έχει όνειρα και σχέδια μεγάλα. Ευελπιστεί να εξελιχθεί, να γίνει θεσμός και υπόσχεται σύντομα να δώσει και νέο δείγμα γραφής.