Το σημείωμα που ακολουθεί δεν έχει καμία αξίωση κινηματογραφικής κριτικής. Αισθάνομαι την ανάγκη να πω δυο λόγια για μια ταινία που αναπάντεχα με συγκίνησε και η προβολή της οποίας πιστεύω ότι αποκτά σημαντικό συμβολικό και πολιτικό ρόλο, καθώς αναδεικνύει την καλή πρακτική και το πάθος ενός ανθρώπου για τη δουλειά του.

Η ταινία «Απ’ τα κόκαλα βγαλμένα» έχει τα κότσια να συγκινεί καθώς σκύβει με σεβασμό και τάλαντο στην υπόθεση της υγείας, με πολύτιμο οδηγό το βιβλίο του Γιώργου Δενδρινού.
Η πνευματική υγεία μας τραυματίζεται ικανά καθημερινά από την αθλιότητα της τηλεόρασης και την προπαγανδιστική προσέγγιση όσων τη χρησιμοποιούν ως μέσο προσηλυτισμού. Ακόμη και στη σάτιρα οι δημιουργοί φέρονται παγιδευμένοι στα εκφραστικά της μέσα, δεν καταφέρνουν να ξεπεράσουν την τηλεοπτική παγίδα. Στον αντίποδα της τέχνης και δη του σινεμά, άλλα πνευματικά τραύματα καραδοκούν, καθώς αναπτύσσονται εκφραστικές μορφές με προσχήματα νεωτερικότητας, οι οποίες ουσιαστικά υπογραμμίζουν την αδυναμία τους να χειριστούν το υλικό τους, είτε χαϊδεύουν με ναρκισσισμό τα πιο άρρωστα ένστικτα της κοινωνίας, είτε καταναλώνονται σε έναν φορμαλισμό και παράγουν ούτως ή άλλως ένα στρεβλό περιεχόμενο.

Σε αυτό το τοπίο ταινίες όπως η ταινία «Απ’ τα κόκαλα βγαλμένα» μας υπενθυμίζουν πού βρίσκεται ο αγώνας και η ομορφιά της ζωής… κι όταν ακούγεται ο ψίθυρος των πρώτων στίχων του Εθνικού Ύμνου, ναι τολμάμε να συγκινηθούμε, χωρίς καμιά αυτολογοκρισία, γιατί η αληθινή συγκίνηση δεν καταλαβαίνει από αυτά, όταν είναι να αναβλύσει το κάνει με την ορμή του ποταμού.

(Η ταινία του Σωτήρη Γκορίτσα είναι βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Γιώργου Δενδρινού, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος.
Παίζουν: Αργύρης Ξάφης, Δημήτρης Ήμελλος, Άννα Κουτσαφτίκη, Στέλιος Μάινας, Μπέσσυ Μάλφα, Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, Βαγγέλης Μουρίκης, Μηνάς Χατζησάββας, Γιώργος Συμεωνίδης, Γιώτα Φέστα, Κώστας Μπερικόπουλος, Δημήτρης Ξανθόπουλος, Μάκης Παπαδημητρίου, Υβόννη Μαλτέζου.)