Υπάρχει μια νοοτροπία που διακατέχει όλους όσοι ασκούν την εξουσία, οι οποίοι, προκείμενου να εδραιώσουν τους μεταξωτούς τους κώλους στις υπουργικές καρέκλες, δεν λογαριάζουν τη συλλογική λειτουργία του πολιτεύματος.

Υπάρχει μια νοοτροπία που διακατέχει όλους όσοι ασκούν την εξουσία, οι οποίοι, προκείμενου να εδραιώσουν τους μεταξωτούς τους κώλους στις υπουργικές καρέκλες, δεν λογαριάζουν τη συλλογική λειτουργία του πολιτεύματος. Αυτή η εγωιστική αντίληψη άσκησης της εξουσίας, όπου η μόνη και αποκλειστική μέριμνα των υπουργών είναι να καλύπτουν τα δικά τους νώτα, αποτελεί έναν βασικό ανασταλτικό παράγοντα στην εύρυθμη λειτουργία του κράτους αλλά και των δημοκρατικών θεσμών. Είναι ανθρώπινο και θεμιτό να υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου και το έργο σου ως ένα σημείο και μέσα στο πλαίσιο κάποιων πολιτισμικών ορίων που προϋποθέτουν καλλιέργεια, ευγένεια και κυρίως μέριμνα προς το συλλογικό καλό. Δεν γίνεται ο κάθε υπουργός να πολιτεύεται με μοναδικό άξονα το προσωπικό του συμφέρον… Υπάρχει και η πατρίδα, υπάρχει και ο λαός, υπάρχουν και τα τρέχοντα τεράστια προβλήματα. Και αποτελεί τεράστια ασέβεια, σε μια εποχή τόσο κρίσιμων εξελίξεων, να πολιτεύονται μερικοί τόσο ανεύθυνα εκστομίζοντας αστειότητες περί τζιτζιφιόγκων ή κατεβάζοντας γαμωσταυρίδια σε συναδέλφους τους, όταν καλούνται να δώσουν εξηγήσεις για τα πεπραγμένα τους.

Αποτελεί ύβρη κατά του λαού και των δοκιμασιών που τον καλούν να υποστεί. Τουλάχιστον, ας δείχνουν τον ελάχιστο σεβασμό στην άσκηση των καθηκόντων τους. Δεν έχουμε ανάγκη ούτε από μαγκιές ούτε από λεβεντιές. Λίγη σοβαρότητα – τόσο απλά –, γιατί έχω την εντύπωση ότι η λαϊκή υπομονή δεν είναι ανεξάντλητη.