Της Ιωάννας Μπλάτσου

Της Ιωάννας Μπλάτσου

♦ «Με λένε Σαντ. Είμαι 30 ετών. Στα αγγλικά το όνομά μου σημαίνει λυπημένος. Δεν είμαι λυπημένος… Ονειρεύομαι συχνά. Ονειρεύομαι το επώνυμό μου». Σε ένα παράπηγμα με φαγωμένους τοίχους κι ελάχιστα αντικείμενα σε μια γερμανική πόλη ενοικεί ένας ιρακινός μετανάστης που προσπαθεί να συγκροτήσει την ταυτότητα και την ύπαρξή του σε ένα αφιλόξενο περιβάλλον.

♦ «Με λένε Σαντ. Είμαι ένα σκατό πατημένο. Βρωμάω. Κι εσείς είστε υποχρεωμένοι να με βλέπετε κάθε μέρα… Τώρα το ξέρω. Ποτέ δεν έπρεπε να έρθω εδώ… Να σας κολλήσω μια αρρώστια που σας κάνει βίαιους… Βρίσκεται μέσα σας το μίσος. Είναι τόσο μεγάλο που σας κάνει τόσο μικρούς». Πάνω στον Ξένο, στον Διαφορετικό από εμάς, προβάλλουμε τις φοβίες και τις ανασφάλειες μας, τα πιο χαμερπή ένστικτα της «ανώτερης» φυλής μα

♦ Η αποφορά που νιώθει να διαπερνά τα ιγμόρεια του και να κατακλύζει την ψυχή του ο «πολιτισμένος» δυτικός άνθρωπος στη θέα ενός μετανάστη μεταφέρεται καίρια στην Αποθήκη της Πειραιώς 260 μέσα από τη συνολική σκηνοθετική σύλληψη του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου και τη συγκεκριμένη ιδέα του ξεφλουδίσματος και της βρώσης ενός κρεμμυδιού από τον Σαντ σε πραγματικό χρόνο και ρεαλιστική οσφρητική οξύτητα.

♦ Η κατακτημένη τεχνική του Γιάννου Περλέγκα (Σαντ) αναδεικνύει το έντονα αιχμηρό κείμενο του Γερμανού Ρόμπερτ Σνάιντερ –υπάρχουν στιγμές που κυριολεκτικά οι λέξεις του πονάνε. Κι ενώ αρχικά ο κατά τα άλλα έντονα πολιτικοποιημένος ηθοποιός μοιάζει κάπως αποστασιοποιημένος από τη συναισθηματική συνθήκη του ρόλου του, η θερμοκρασία της παράστασης αλλάζει από τη στιγμή που κοιτάζει κατάματα τους θεατές για να μας πουλήσει τα κόκκινα τριαντάφυλλά του και όλοι μας στεκόμαστε σαστισμένοι και τελικά αρνητικοί στην πρόθεσή του. Από κει κι έπειτα, ο Σαντ παίρνει τη μορφή του Περλέγκα· φοβισμένος, σοκαρισμένος, πληγωμένος, μόνος του.

INFO: «Βρομιά» (ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ, Πειραιώς 260, τηλ. 210-32.72.000, www.greekfestival.gr. Εως: 16/6 στις 21.00 & 23.00. Τιμές εισιτηρίων: €10, €20).