Ο Μονταλμπάνο ζει τη νύχτα. Σκάβει το σκοτάδι της. Μπροστά του ανοίγεται ένας λαβύρινθος από καθρέφτες. Χάνεται στους μαινάνδρους, καθώς ακολουθεί την αντανάκλασή τους: η προειδοποίηση και η νουθεσία της καλής και της κακής του συνείδησης.

Ο Μονταλμπάνο ζει τη νύχτα. Σκάβει το σκοτάδι της. Μπροστά του ανοίγεται ένας λαβύρινθος από καθρέφτες. Χάνεται στους μαινάνδρους, καθώς ακολουθεί την αντανάκλασή τους: η προειδοποίηση και η νουθεσία της καλής και της κακής του συνείδησης. Υπάρχει κάτι παραπάνω σε αυτό το μυθιστόρημα, σε σχέση με τα άλλα του Μπονταλμπάνο. Η γλοιώδης συμπεριφορά του αστυνόμου Λάττες γίνεται ακόμη πιο ενοχλητική, δίνει δείγματα καλοσύνης που απρό­σμενα εκρήγνυνται σαν νάρκες. Τα θορυβώδη χτυπήματα στην πόρτα και ο παράξενος τρόπος ομιλίας του Καταρέλλα, του μονίμως λαχανιασμένου αστυνομικού που κάνει πάντα σοβαρά λάθη και μεγάλα γλωσσικά ατοπήματα, τώρα ηχούν με ακόμη πιο ονειροπό­λα αγριότητα.

Ξενοφών Μπρουντζάκης xenofonb@gmail.com