Κατά γενική ομολογία αλλά και κατά παραδοχή του ιδίου του Ρίλκε, οι Ελεγείες του Ντουίνο είναι ένα από τα κορυφαία έργα του, αν κανείς δεν παραλείψει να συμπεριλάβει και τα Σονέτα στον Ορφέα. Όπως σημειώνει και η μεταφράστρια στο επίμετρο, «θα έλεγε κανείς, και το είπαν ή το υπαι­νίχθηκαν πολλοί, αλλά και ο ίδιος στις πολυάριθ­μες επιστολές του, ότι όλη του η ζωή έτεινε προς τον σκοπό της ολοκλήρωσης αυτού του έργου». Ο Ρίλκε μεταφράστηκε με επιτυχία πολλές φορές στη γλώσσα μας και το έργο του είναι διαδεδο­μένο και ιδιαίτερα αγαπητό στο ελληνικό κοινό. Πρόκειται για άσματα όπου θρηνείται η αδυναμία της ανθρώπινης καρδιάς να ερωτευτεί ολοκληρωτικά.

Κατά γενική ομολογία αλλά και κατά παραδοχή του ιδίου του Ρίλκε, οι Ελεγείες του Ντουίνο είναι ένα από τα κορυφαία έργα του, αν κανείς δεν παραλείψει να συμπεριλάβει και τα Σονέτα στον Ορφέα. Όπως σημειώνει και η μεταφράστρια στο επίμετρο, «θα έλεγε κανείς, και το είπαν ή το υπαι­νίχθηκαν πολλοί, αλλά και ο ίδιος στις πολυάριθ­μες επιστολές του, ότι όλη του η ζωή έτεινε προς τον σκοπό της ολοκλήρωσης αυτού του έργου». Ο Ρίλκε μεταφράστηκε με επιτυχία πολλές φορές στη γλώσσα μας και το έργο του είναι διαδεδο­μένο και ιδιαίτερα αγαπητό στο ελληνικό κοινό. Πρόκειται για άσματα όπου θρηνείται η αδυναμία της ανθρώπινης καρδιάς να ερωτευτεί ολοκληρωτικά. Ο ποιητής προσεγγίζει μέσα από το απόλυτο του έρωτα και του θανάτου τα ανεκπλήρωτα αι-σθήματα, καθώς και το τραγικό βίωμα: το πεπερα­σμένο του ανθρώπινου βίου. Στις Ελεγείες, πέρα από τα βασικά στοιχεία που συγκροτούν το κατά Ρίλκε συναισθηματικό ιδεώδες, αναδεικνύονται δυο βασικές μορφές, αυτή του αγγέλου κι εκείνη του νεαρού νεκρού. Οι δέκα αυτές ποιητικές συν­θέσεις, που αποτελούν τις Ελεγείες, γράφτηκαν πριν, κατά και μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και έτσι φέρουν τη σφραγίδα της αγωνίας του σύγχρονου ανθρώπου του οποίου τα θαυμα­στά επιτεύγματα κατέληξαν σε ένα αιματηρό αδιέξοδο. Αυτό το λυρικό ξέσπασμα του ποιητή αναδεικνύεται μέσα από τον θρήνο ως αξεπέρα­στος ύμνος στην ομορφιά αλλά και ως απόλυτη κατάφαση υπέρ της ανθρώπινης ζωής. Η ποιητική αυτή σύνθεση εκτινάσσει στα ύψη τον ευρωπαϊκό λυρισμό, ενώ ταυτόχρονα ανανεώνει όλη τη μεγά­λη γερμανική ποιητική παράδοση.

Ξενοφών Μπρουντζάκης xenofonb@gmail.com