Ο Σλοβένος καθηγητής Slavoj Zizek θέτει ένα ερώ­τημα ως αφετηρία προβληματισμού, που ακούγεται πέρα για πέρα λογικό και κυρίως αφοπλιστικά απλό. Δύσκολα, λοιπόν, θα μπορούσε κάποιος να απαντήσει με στοιχειώδη πειστικότητα στο γιατί δείξαμε παροιμιώδη προθυμία για να διασωθεί το υπό κατάρρευση παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, παρέχοντάς του δισεκατομμύρια δολάρια με πρωτοφανή γενναιοδωρία και ενθουσιασμό, ενώ την ίδια στιγμή δεν δείχνουμε την παραμικρή προθυμία – μένοντας στα ευχολόγια και σε καμιά κερδοφόρα σπονσοραρισμένη συναυλία – να δρα­στηριοποιηθούμε, με στόχο να αντιμετωπιστεί το ασύγκριτα σοβαρότερο πρόβλημα της παγκόσμιας φτώχειας και της περιβαλλοντολογικής κρίσης που απειλεί όλο και περισσότερο το μέλλον του πλανήτη μας.

Ο Σλοβένος καθηγητής Slavoj Zizek θέτει ένα ερώ­τημα ως αφετηρία προβληματισμού, που ακούγεται πέρα για πέρα λογικό και κυρίως αφοπλιστικά απλό. Δύσκολα, λοιπόν, θα μπορούσε κάποιος να απαντήσει με στοιχειώδη πειστικότητα στο γιατί δείξαμε παροιμιώδη προθυμία για να διασωθεί το υπό κατάρρευση παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, παρέχοντάς του δισεκατομμύρια δολάρια με πρωτοφανή γενναιοδωρία και ενθουσιασμό, ενώ την ίδια στιγμή δεν δείχνουμε την παραμικρή προθυμία – μένοντας στα ευχολόγια και σε καμιά κερδοφόρα σπονσοραρισμένη συναυλία – να δρα­στηριοποιηθούμε, με στόχο να αντιμετωπιστεί το ασύγκριτα σοβαρότερο πρόβλημα της παγκόσμιας φτώχειας και της περιβαλλοντολογικής κρίσης που απειλεί όλο και περισσότερο το μέλλον του πλανήτη μας. Παίρνοντας σαν αφετηρία τα κοσμοϊστορικά γεγονότα που σημάδεψαν την πρώτη δεκαετία του εικοστού πρώτου αιώνα, ο συγγραφέας φέρνει στο φως – δίχως να χαρίζεται σε κανέναν – όλες τις ηθικές αστοχίες του σύγχρονου κόσμου. Έτσι, μέσα από μία απολαυστική αλλά και ουσιαστική ανάλυ­ση, εξετάζει την Ιστορία ως ένα μείγμα φάρσας και τραγωδίας. Για τον Zizek δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η θεωρία του νεοφιλελευθερισμού θάφτηκε κάτω από τα ογκώδη συντρίμμια της 11ης Σεπτεμβρίου και την παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση που ακολούθησε. Ο νεοφιλελευθερισμός απέτυχε τόσο ως οικονομική θεωρία όσο και ως πολιτικό δόγμα. Θεωρώντας ότι η εποχή του νεοφιλελευθερισμού και του ηθικολογικού του εκβιασμού ξεπεράστηκε, ο συγγραφέας καλεί την Αριστερά να επανεφεύρει τον εαυτό της και να αναλάβει τις ιστορικές ευθύνες της μπροστά στην απελπιστική κατάσταση (πολι­τική – οικονομική – ηθική) στην οποία βρίσκεται η ανθρωπότητα.

Ξενοφών Μπρουντζάκης xenofonb@gmail.com