Ο στίχος του λαϊκού τραγουδιού προσεγγίζει ιδιόμορφα την άτυπη κοινωνιολογική δομή που συνιστά η πατροπαράδοτη «λαϊκή αγορά».

Οι λαϊκές αγορές, ως κοινωνικός θεσμός, υπήρχαν και υπάρχουν σε κάθε ελληνική πόλη και προσωπικά τις βρήκα σε χώρες της Ευρώπης, στην Αμερική, τον Καναδά, την Αυστραλία, και όχι μόνο. Από το παζάρι της αρχαιότητας μέχρι σήμερα, με κυμαινόμενες ιδιομορφίες που αντανακλούν ήθη, έθιμα, κοινωνικοψυχολογικές και οικονομικές παραμέτρους της περιρρέουσας ιστορικής πραγματικότητας, οι λαϊκές αγορές αποτελούν τον πόλο έλξης και το σημείο αναφοράς για μεμονωμένα άτομα και για οικογένειες που, άσχετα με το μέγεθος του «βαλαντίου» τους, εδώ θα βρούνε το φρέσκο προϊόν του παραγωγού ή του μικροεμπόρου σε τιμές προσιτές και σε ποικιλίες που δεν μπορεί να διαθέτει ο «λαχανοπώλης» της γειτονιάς έστω και αν έχει αναγάγει το κατάστημά του σε επίπεδο «μπουτίκ».

Στη λαϊκή θα κατεβεί ο συνταξιούχος και η σύζυγός του, εδώ θα βολευτεί ο φοιτητής και η φοιτήτρια, στη λαϊκή θα βρει για τα παιδάκια της η νοικοκυρά σύζυγος του δημόσιου υπάλληλου ή του επιχειρηματία τα φρούτα και τα λαχανικά που θα καταναλώσουν τα αγαπημένα της πρόσωπα. Η πρόσμιξη ηλικιών, προσωπικοτήτων και κοινωνικο-οικονομικών τάξεων στις λαϊκές μας αγορές έπρεπε να αποτελεί αντικείμενο σοβαρών κοινωνιολογικών, ψυχολογικών και οικονομικών ερευνών, καθώς εδώ αναπτύσσονται, όπως μπορεί ο καθένας και η καθεμιά μας να το επιβεβαιώσει από προσωπικές εμπειρίες, διαπροσωπικές σχέσεις ανάμεσα σε πωλητή και πελάτη, εδώ γίνεται καλοπροαίρετο και συχνά καυστικό χιούμορ ανάμεσα στους ανταγωνιστές στην προσπάθεια του εμπειρικού μάρκετινγκ για επηρεασμό του πελάτη, εδώ αντιπαρατάσσονται ποδοσφαιρικές ιδεολογίες και πεποιθήσεις και, φυσικά, στην Ελλάδα ζούμε άλλωστε, εδώ συγκρούονται παραμονές τοπικών ή εθνικών εκλογών και οι… πολιτικοί μας, οι οποίοι μόνο τότε θυμούνται τις λαϊκές!…

Χρονιάρες μέρες, όπως της Μεγάλης Εβδομάδας και του ΠΑΣΧΑ ή των ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ, οι πολιτικοί μας από τα τηλεοπτικά παράθυρα εκστομίζουν «μπαρούφες» απίστευτων μεγεθών καθώς ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝ τις λαϊκές, τους παραγωγούς και μικροεμπόρους ότι ευθύνονται για την άνοδο του πληθωρισμού και την αδυναμία της νοικοκυράς να γεμίσει το καλάθι της… Μεγαλύτερη ανακρίβεια σίγουρα ΔΕΝ υπάρχει, αλλά η δικαιολογία «βολεύει» τους αιρετούς άρχοντές μας με τον ίδιο τρόπο που βολεύει και η απάντηση της γνωστής «άφαντης» για άλλους λόγους κυρίας του λαϊκού μας άσματος…

Εκείνη τουλάχιστον είχε πάει… λαϊκή!

Οι πολιτικοί μας πότε θα πάνε… λαϊκή, όχι για να τους δούμε, αλλά για να δούνε αυτοί τους άνδρες και τις γυναίκες που ΠΕΦΤΟΥΝ με τα μούτρα στην άσφαλτο της Θεσσαλονίκης, της Αθήνας και κάθε άλλου ελληνικού αστικού κέντρου για να μαζέψουν φρούτα, λαχανικά και σαρδέλες που οι μικροέμποροι της λαϊκής ρίχνουν στο οδόστρωμα κάθε απόγευμα που μαζεύουν τους πάγκους καθώς τελειώνει το αλισβερίσι με τους καταναλωτές;

Παλιότερα, εάν ήταν «τυχεροί», μπορεί να έπεφταν και επάνω στις παρέες των «Ρομπέν των Σούπερ Μάρκετ» (αλήθεια εκείνα τα παιδιά, σαν τους ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΥΣ, γιατί άραγε… χάθηκαν;).

Λέτε να φοβήθηκαν ότι όπως τους περίμεναν οι «φτωχοί και παραμελημένοι» ως «μάννα εξ ουρανού» κάποιοι από τους πολιτικούς μας με ανεξέλεγκτη την απληστία τους θα… απλώνανε το χέρι να πάρουν και αυτοί μερικά από τα τρόφιμα που τα παιδιά μοίραζαν;

*O Γιώργος Πιπερόπουλος είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας