Σε προηγούμενο σχετικό θέ­μα είδαμε πώς η αστυνομία, αργά αλλά συστηματικά, δη­μιουργεί ένα φυτώριο με τε­λευταίας τεχνολογίας ηλεκτρονικά υβρίδια, μέσω των οποίων της παρέ­χεται η δυνατότητα, εκτός από αυτή που της διαθέτει το «οικοσύστημα» των σούπερ κοριών, να ανακαλύπτει σε χρόνο ρεκόρ το στίγμα εκπομπής κάθε χρήστη κινητού τηλεφώνου και Ίντερνετ, με μοναδική και αδιαμφι­σβήτητη πρόθεση φυσικά την… προ­στασία του!

Σε προηγούμενο σχετικό θέ­μα είδαμε πώς η αστυνομία, αργά αλλά συστηματικά, δη­μιουργεί ένα φυτώριο με τε­λευταίας τεχνολογίας ηλεκτρονικά υβρίδια, μέσω των οποίων της παρέ­χεται η δυνατότητα, εκτός από αυτή που της διαθέτει το «οικοσύστημα» των σούπερ κοριών, να ανακαλύπτει σε χρόνο ρεκόρ το στίγμα εκπομπής κάθε χρήστη κινητού τηλεφώνου και Ίντερνετ, με μοναδική και αδιαμφι­σβήτητη πρόθεση φυσικά την… προ­στασία του!

Η τεχνολογική χλωρίδα και πανί­δα της ΕΛ.ΑΣ. από μόνη της αποτελεί έναν ισχυρό μηχανισμό προϊούσας ει­σβολής στα… εσώψυχα ενός πολίτη ο οποίος διαθέτει ή του προσαρτάται ο τίτλος τού δυνάμει υπόπτου – και όχι μόνο – τέλεσης αξιόποινης πράξης.

Θα μπορούσε όμως μόνος του όλος αυτός ο τεχνολογικός μπαξές, δίχως την επίφαση νομιμότητας, ν’ αποτε­λέσει μέσο απόδειξης για την εμπλο­κή του εν δυνάμει ύποπτου πολίτη σε μια δικαστική περιπέτεια; Στο ρητο­ρικό ερώτημα δεν συμπεριλαμβάνο­νται οι… μη νόμιμες συνακροάσεις, οι οποίες, όπως απέδειξε η αστυνο­μική αβελτηρία, γίνονται σε βαθμό ωτακουστικής σούπερ κατάχρησης και σχεδόν… διαστροφής.

Όσοι γνωρίζουν το… ανευλαβές – για τα δεδομένα του σκοπού – «επί­τευγμα» των αστυνομικών που υποτί­θεται ότι αντιμάχονται το οργανωμέ­νο έγκλημα και που χειρίστηκαν την υπόθεση της MAFIA LEAGUE (αυτής που έφερε την επιθυμητή εξάρθρω­ση του κυκλώματος στον χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου) θα ξέρουν πως στο δικονομικό υλικό συμπερι­λήφθηκε συνομιλία μεταξύ κυβερνη­τικών στελεχών του οικονομικού επι­τελείου που σχολίαζαν τα… μέτρα της τρόικας.

Την υπόθεση έφερε στο φως της δημοσιότητας η «Καθημερινή» και το σχετικό ρεπορτάζ ουδέποτε δια­ψεύστηκε. Ποτέ όμως δεν απαντήθη­καν τα ερωτήματα για τον λόγο που το ακροατήριο της ευαγούς ΕΥΠ παρακολουθούσε δύο υπουργούς και, κυρίως, εάν υπήρχε προηγουμένως εξασφαλισμένη εισαγγελική άδεια. Διότι, όπως σεμνύνονται να λένε οι

ανυπόκριτοι και υπεράνω υποψίας διαφεντεύοντες τη δημόσια ασφά­λεια, παρακολουθήσεις χωρίς εισαγ­γελική εντολή δεν γίνονται! Κι εμείς φυσικά… τους πιστεύουμε.

Η λύση πάντως για τη νομιμοποίη­ση της επίφασης, ώστε ο σκοπός να καθαγιάσει το μέσο και το τεράστιο σύστημα από κοριούς και υβριδικούς σαρωτές – ανιχνευτές να βασιστεί σε ένα νομοταγές «εποικοδόμημα», ήρ­θε μέσα από την ίδρυση της Οικονο­μικής Αστυνομίας.

Τας πύλας άρατε!

Στις αδηφάγες κι ανικα­νοποίητες διωκτικές αρ­χές δεν αρκεί η εκχώρηση της δυνατότητας παγίδευ­σης ενός δυνάμει υπόπτου, ώστε να παρακολουθούν και να καταγράφουν σε CD τις συνομιλίες του, να υποκλέπτουν την ηλεκτρονι­κή αλληλογραφία του και να εντο­πίζουν πού βρίσκεται ανά πάσα ώρα και στιγμή.

Θέλουν πάντοτε το κά­τι παραπάνω. Κι αυτό το παραπάνω, στο όνομα της ιερότητας της προστα­σίας του πολίτη, το πετυχαίνουν με νέους νόμους και διατάγματα αστραπή.

Με πρόσφατη γνωμοδότησή του ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου εκ­χώρησε τη δυνατότητα στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος να πραγ­ματοποιεί σε αυτόνομες και δίχως τη μέχρι τώρα απαραίτητη έγκριση ή τη συμμετοχή της Αρχής Διασφάλι­σης του Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ) έρευνες σε εταιρείες παροχής υπηρεσιών σταθερής και κινητής τη­λεφωνίας και Ίντερνετ.

Σύμφωνα με πληροφορίες, στην υπ’ αριθμόν 2375 γνωμοδότηση που υπέγραψε στις 23 Ιουνίου ο Ιωάννης Τέντες, το νεοσύστατο Τμήμα Ασφά­λειας Ηλεκτρονικών Επικοινωνιών (ΤΑΗΕ) της Δίωξης «μπορεί να προ­βαίνει σε έρευνες και κατασχέσεις στις εγκαταστάσεις και τον εξοπλι­σμό των εταιρειών παροχής τηλεφω­νίας και να ελέγχει την αξιοπιστία τους, εφόσον έχει τέτοια παραγγελία του εισαγγελέα ή άλλων δικαστικών αρχών, ενώ η παρουσία της ΑΔΑΕ, με αποκλειστική δική τους πρω­τοβουλία, δεν δημιουργεί καμία ακυρότητα, όταν μάλι­στα αυτή μπορεί να είναι και χρήσιμη για την υποβοήθηση του ανακριτι­κού έργου».

Για παράδειγμα, όπως λέγεται, στην περίπτωση που κάποιος πολί­της καταγγείλει ότι το τηλέφωνό του έχει παγιδευτεί και υποκλέπτονται οι συνομιλίες του ή υπάρχει κοριός στο Ίντερνετ και υποκλέπτει φακέλους και αρχεία, το συγκεκριμένο τμήμα της Δίωξης έχει το δικαίωμα της εφόδου στην εταιρεία που παρέχει τις υπηρε­σίες της στον συνδρομητή, ώστε να διαπιστωθεί εάν και πού εμφωλεύει η πηγή της… «συνακρόασης».

Αν δηλαδή, όπως με νόημα υπονο­είται, η πολύκροτη υπόθεση των τηλεφωνικών υποκλοπών είχε συμβεί τώρα, η Δίωξη, χωρίς να προηγηθεί αίτημα προς την ΑΔΑΕ, θα διατηρού­σε το δικαίωμα της ξαφνικής εφόδου στη Vodafone και της άμεσης κατά­σχεσης λογισμικών και συστημάτων, ώστε να εντοπιστεί άμεσα η πηγή ή ο φορέας της παγίδευσης. Στην επίμα­χη περίπτωση, ακόμη κι αν ο κοριός ήταν η ίδια η… CIA, θα τους έβγαζαν φυσικά στη «σέντρα»!

Πολλά… τρυγόνια

Μήπως όμως το όλο σκηνικό και η επίκληση της προστασίας του πολίτη από εξωθεσμικούς κοριούς είναι η επίφαση ώστε να συνδεθούν απευ­θείας όλοι οι πάροχοι τηλεφωνίας και Ίντερνετ με τα κεντρικά παράσιτα της ΕΥΠ και της αντιτρομοκρατικής, προ­κειμένου ούτε χρονοβόρες άδειες ν’ απαιτούνται και οποτεδήποτε να πα­ρακολουθείται ο οποιοσδήποτε;

Μ’ έναν σμπάρο πολλά τρυγόνια, δηλαδή, προκειμένου οι σούπερ πρά­κτορές μας και τα αστυνομικά σαΐνια, όπως έκαναν πριν από τους Ολυμπια­κούς Αγώνες τ’ αμερικάνικα τσακάλια για να ξέρουν ποιος πουλάει τι και σε ποιον στην ακμάζουσα από τότε βιο­μηχανία της ασφάλειας, να μπορούν ν’ ακούν από τον πρωθυπουργό μέχρι και τον πολίτη που διαβιοί στην εσχα­τιά τηςχώρας, ώστε να διατηρούν υπό πλήρη έλεγχο κι αξιοποίηση το μεγαλύτερο αγαθό της εποχής μας: την πληροφορία. Για αγαθούς κι ανιδιοτελείς – φυσικά – σκοπούς, προθέσεις κι επιδιώξεις.

Ένας μαγικός κόσμος μέσα σε μια μεγάλη αυλή θαυμάτων, όπου ο σαλτιμπάγκος υπαγορεύει τον ρυθμό. Κατέχει, νέμεται την πληροφορία και τη διαχειρίζεται κατά το δοκούν. Ανυστερόβουλα και αποκλειστικά υπέρ του δημοσίου συμφέροντος φυσικά.

Για την ευχέρεια και τη δυνατότητα ανά πάσα στιγμή να εισβάλει η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος στα άδυ­τα των αδύτων των επικοινωνιών, ο εισαγγελέας που γνωμοδότησε έκρι­νε ότι οι συνθήκες και οι προοπτικές έχουν πλέον ωριμάσει, με δεδομένο ότι μεταξύ των υποψήφιων αξιωματι­κών ειδικών καθηκόντων και υψηλής επιστημονικής κατάρτισης που προ­σελήφθησαν υπάρχουν και… επτά «υπέροχοι» με ειδίκευση στις τηλε­πικοινωνίες.

«Επισπεύδοντες» όμως θα είναι μόνο οι ντετέκτιβ της Δίωξης ή, διά της πλαγίας, θα γίνεται επέκταση της αρμοδιότητας σε υπηρεσίες τύπου CERT, στην οποία συμμετέχουν και πράκτορες της ΕΥΠ; Για ανιδιοτελείς σκοπούς φυσικά. Το CERT (Κέντρο Αντιμετώπισης Ηλεκτρονικών Επιθέ­σεων) θεσμοθετήθηκε με νομοσχέ­διο για την αναδιάρθρωση της ΕΥΠ που κατατέθηκε τον Αύγουστο του 2008 προς ψήφιση στη Βουλή από τον τότε υπουργό Εσωτερικών Προκόπη Παυλόπουλο. Οι πρώτες προπα­ρασκευαστικές ενέργειες για τη δη­μιουργία του είχαν αρχίσει ήδη από το 2003, πλην όμως για αδιευκρίνι­στους λόγους η σχετική διαδικασία δεν προχώρησε, παρότι υπήρχε ανει­λημμένη υποχρέωση της χώρας για συγκρότηση και λειτουργία στο διά­στημα της διεξαγωγής των Ολυμπια­κών Αγώνων του 2004.

Σύμφωνα με non paper του υπουρ­γείου Εσωτερικών της τότε περιόδου, το CERT θα συλλέγει σε βάση δεδομέ­νων στοιχεία ηλεκτρονικών επιθέσεων

σε δημόσιους φορείς και θα προτείνει μέτρα προστασίας. Στο ίδιο κείμενο δι­ευκρινίζεται – για ευνόητους λόγους – ότι το όργανο δεν θα έχει τη δυνατό­τητα να επιβάλλει την εφαρμογή των μέτρων ούτε να εισβάλλει στα συστή­ματα ηλεκτρονικών υπολογιστών εάν αυτό δεν ζητηθεί από τους ίδιους τους φορείς. Τόμπολα. Και για να μην ξε­χνιόμαστε: στο CERT συμμετέχουν και αξιωματικοί της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος. Ξανά τόμπολα δηλαδή.

Στις τράπεζες

Η σύσταση της Οικονομικής Αστυ­νομίας, όμως, πρόσθεσε στο αβυθο-μέτρητο αντλιοστάσιο της Αστυνομίας, απ’ όπου ανασύρονται τεχνολογι­κές εφαρμογές, νόμοι και διατάγμα­τα με στόχο την όλο και μεγαλύτερη συρρίκνωση των ατομικών δικαιωμά­των και ελευθεριών του πολίτη, που τον παγιδεύουν ανά πάσα στιγμή στην ελεγκτική δικαιοδοσία του ένστολου τέρατος, άλλη μία χρήσιμη για τους λεγκαλιστές μας δυνατότητα.

Μετά την… «περιαγωγή» στη δι­καιοδοσία της του δικαιώματος της παρείσδυσης στα κέντρα διανομής τηλεφωνικών και διαδικτυακών υπηρεσιών, της εκχωρήθηκε με εμβόλιμη διάταξη στον εφαρμοστικό νόμο η δυ­νατότητα της αυτοδίκαιης πρόσβασης μέσω του υπουργείου Οικονομικών στους τραπεζικούς λογαριασμούς των υπό έρευνα ύποπτων ατόμων.

Το αρμόδιο think tank που συνέλα­βε τους όρους και τις προϋποθέσεις λειτουργίας του νέου καταδιωκτικού σχήματος έκρινε ότι θα πρέπει να του εκχωρηθούν αρμοδιότητες ισοδύνα­μες του ΣΔΟΕ. Συνεπώς και η δυνα­τότητα της εισβολής και ελέγχου των καταθέσεων του δυνάμει ή του προσδιορισμένου ως υπόπτου, αρκεί να αρχίσει εις βάρος του προανακριτι­κή διαδικασία – μια απλή έρευνα δη­λαδή – προκειμένου να εντοπιστούν εάν βρεθούν – τα στοιχεία ή οι αποχρώσεις ενδείξεις ώστε να σχηματι­στεί εις βάρος του δικογραφία.

Δεμένος…

Εάν δεν βρεθούν οι αποδείξεις, τα συγκεντρωμένα στοιχεία θα… δια­γράφονται (φυσικά!) από το αρχείο. Δεμένος από παντού ο ύποπτος!

Ως εκ τούτου, όλοι οι πολίτες μετα­τρέπονται εκ των πραγμάτων πλέον συλλήβδην σε δυνάμει υπόπτους, κα­θώς πλέον δεν κοστίζει τίποτα στον ανιδιοτελή ωτακουστή ή απρόσκλητο επισκέπτη να συνακροαστεί ή να δει την αλληλογραφία ή τα κιτάπια οποι­ουδήποτε προκειμένου να βγάλει το «λαβράκι».

Από την άλλη, ο πολίτης που θεω­ρείται δυνάμει ή κατά συνθήκη ύπο­πτος απορούσε και εκστασιαζόταν όταν άκουγε τον καλό μας πρωθυ­πουργό τον περασμένο μήνα ν’ αναγ­γέλλει τη δημιουργία διακομματικής επιτροπής κατά της βίας και των απο­δοκιμασιών που εξακολουθούν να υφίστανται οι πολιορκούμενοι από απελπισμένους πολίτες βουλευτές – όχι μόνο του κυβερνητικού σχημα­τισμού.

Κι αυτές οι απειλές δεν λογαριάζονται;

Συμπτωματικά, πάντως, την ίδια χρονική πε­ρίοδο, πριν ο πρωθυπουργός μας διαρρήξει τα ιμάτιά του, ακούστηκε άλλη μία κραυγή αγωνίας μέσα στη Βουλή, η οποία μίλησε για αδιέξοδα και σκοπέλους προκειμένου η αρ­μόδια αρχή να παρέμβει με λυσιτελή τρόπο και μέσα για να σπάσει τον γόρδιο – όπως έχει καταντήσει – δεσμό των απειλών ακό­μη και κατά ζωής, εις βάρος εκβιαζόμενων, απειλούμενων και ψυχολογικά καταπιεζόμε­νων ανήλικων αγοριών και κοριτσιών. Διότι το cyber bullying είναι μία από τις πολλές μεθό­δους κυβερνοτρομοκρατίας, απειλής και επι­βολής σ’ ένα παιδί ανήκεστων φοβικών συν­δρόμων, τα οποία σταδιακά εμπίπτουν στη δικαιοδοσία ψυχιατρικής παρακολούθησης. Σε αρμόδια επιτροπή που συνεδρίασε στην αίθουσα «Παναγή Τσαλδάρη» στη Βου­λή με θέμα τις απειλές κατά των εφήβων,

μεταξύ άλλων εμπειρογνωμόνων ήταν πα­ρών και πήρε τον λόγο ο προϊστάμενος της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος Μανόλης Σφακιανάκης, ο οποίος ύψωσε τη δική του κραυγή.

Διαδικτυακό έγκλημα

Απευθυνόμενος στους εθνοπατέρες, αρ­κετοί από τους οποίους φανταζόμαστε πως αρχίζουν το τελευταίο διάστημα να πολιορ­κούνται από φοβικά σύνδρομα εξαιτίας του αναθέματος που δέχονται σε φραστικό επί­πεδο, είπε ότι «στην Ελλάδα η απειλή μέσω διαδικτύου δεν μπορεί να διερευνηθεί, επει­δή δεν το επιτρέπει η νομοθεσία»! Αναφέρ­θηκε σε άλλες τρεις γνωμοδοτήσεις των εκά­στοτε εισαγγελέων του Αρείου Πάγου – με τελευταία στις 2 Ιουνίου κι αυτή του Ι. Τέντε – σχετικές με την επέκταση στις άρσεις του

απορρήτου των επικοινωνιών και για αδική­ματα εκτός του κακουργηματικού πεδίου, που όμως εγγράφονται κι επισυνάπτονται στα παλαιότερα των υποδημάτων των παρόχων εταιρειών.

Ο Σφακιανάκης επισήμανε την αναγκαιό­τητα «ν’ αλλάξει ο νόμος 2225/94, να τρο­ποποιηθεί επιτέλους και να συμπεριληφθεί, αν μη τι άλλο, το αδίκημα της απειλής κατά της ζωής», με δεδομένο ότι οι εταιρείες δεν πείθονται από το πνεύμα της γνωμοδότησης, αλλά από το γράμμα του νόμου.

Τώρα, εάν κυβέρνηση και βουλευτές κατα­νοήσουν ότι… και οι πολίτες έχουν ψυχή και δικαιούνται να υψώνουν την ίδια με τη δική τους φωνή αγωνίας – διαμαρτυρίας για απει­λή κατά της σωματικής ακεραιότητας και της ζωής τους, θα φανεί στο εγγύς μέλλον.

Αυτό όμως που μέχρι στιγμής διαπιστώνεται είναι πως οι όποιες ενστάσεις αίρονται αμέσως μόλις τίθεται ζήτημα επέκτασης των χωροφυλακίστικων αρμοδιοτήτων της Αστυ­νομίας και της ΕΥΠ.

Ο φόβος…

Ίσως πάλι η απάντηση για τη μεγάλη ευ­κολία με την οποία γίνονται συστηματικά και κάθε τόσο γενναίες παραχωρήσεις στην Αστυνομία, με τις οποίες περιστέλλονται με συνοπτικά μέσα κεκτημένα δικαιώματα και ελευθερίες του πολίτη, όπως είδαμε με ανα­λυτικό ρεπορτάζ στο προηγούμενο «Π», να βρίσκεται στο ότι κυβέρνηση και τρόικα εκ­χωρούν μέσα, ανθρώπινο δυναμικό και πό­ρους στα Σώματα Ασφαλείας, σε αντίθεση με τις άγριες περικοπές στον υπόλοιπο ευρύτε­ρο δημόσιο τομέα και στον ιδιωτικό, επειδή ακριβώς ο φόβος (τους) φυλάει τα έρημα…