Της Βάλιας Μπαζού
Τελικά το φεγγάρι είναι «εύφορο» κατά το ήµισυ. Στο Φάληρο, ο απόλυτος «starchitect» (νεολογισµός που προέρχεται από το star και το architect, και χρησιµοποιείται για να προσδιορίσει τους κορυφαίους, τα είδωλα της αρχιτεκτονικής), ο Renzo Piano σχεδιάζει και δηµιουργεί τις υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις της Εθνικής Βιβλιοθήκης και της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.
Της Βάλιας Μπαζού
Τελικά το φεγγάρι είναι «εύφορο» κατά το ήµισυ. Στο Φάληρο, ο απόλυτος «starchitect» (νεολογισµός που προέρχεται από το star και το architect, και χρησιµοποιείται για να προσδιορίσει τους κορυφαίους, τα είδωλα της αρχιτεκτονικής), ο Renzo Piano σχεδιάζει και δηµιουργεί τις υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις της Εθνικής Βιβλιοθήκης και της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.
Την ίδια στιγµή, σε κάθε γωνιά της υπόλοιπης Ελλάδας, σχεδιάζει και δηµιουργεί ο κάθε παράνοµος που αυθαίρετα έκτισε όπου ήθελε, όπως ήθελε, ό,τι ήθελε, και τώρα επιβραβεύεται ως ο πρωτοπόρος χωροτάκτης – πολεοδόµος, αφού εκείνος επέλεξε ποιες περιοχές θα δοµηθούν, και κατόπιν, η Πολιτεία θα έρθει να κάνει τον σχεδιασµό – αν τον κάνει ποτέ… Στο Σουσάκι Κορινθίας, θέτουν σε κίνδυνο τόσο την υγεία και την ασφάλεια των πολιτών όσο και την οικονοµική ανάπτυξη της περιοχής, επιλέγοντας να φιλοξενήσουν µονάδα αποθήκευσης χηµικών, µεταξύ των οποίων και του άκρως επικίνδυνου στυρενίου.
Την ίδια ώρα, στους Αγίους Αναργύρους προσπαθούν να «αναγεννήσουν» το πάρκο Τρίτση, έκτασης 1.150 στρεµ-µάτων, που είχε αφεθεί στη µοίρα του. Εθελοντές οργανώνονται και εκπαιδεύονται για να συµµετέχουν ουσιαστικά στην πυροφύλαξη, τη δασοπροστασία και τη συντήρηση του πρασίνου. Σε ολόκληρη την Ελλάδα – και κυρίως στη νησιωτική – ανυπολόγιστες ποσότητες γυαλιού οδεύουν στις χωµατερές, κι έτσι ένα υλικό – θαύµα της φύσης πετάγεται στον Καιάδα.
Την ίδια ώρα, όλο και περισσότεροι πολίτες απορρίπτουν την πλαστική ζωή, επιλέγοντας γυάλινες συσκευασίας και πιέζοντας τις εταιρείες να τους δώσουν, τουλάχιστον, το δικαίωµα της επιλογής. Στην Ιαπωνία, άρχισε για µια ακόµα φορά η σφαγή των δελφινιών. Με κυβερνητική απόφαση, περισσότερα από 20.000 δελφίνια θα σφαχτούν, ενώ ανυπολόγιστος αριθµός αυτών των θηλαστικών θα αιχµαλωτιστεί, προκειµένου να εφοδιαστεί µε νέο αίµα η βιοµηχανία του θεάµατος. Τα δελφίνια σκοτώνονται για να ικανοποιήσουν περίεργους ουρανίσκους, και αιχµαλωτίζονται µε σκοπό να πουληθούν προς 150.000 ευρώ το ένα στα δελφινάρια.
Την ίδια ώρα, 5.000 καλλιτέχνες από 83 χώρες κινητοποιήθηκαν για ένα από τα µεγαλύτερα προβλήµατα του πλανήτη, το νερό, προσπαθώντας να ευαισθητοποιήσουν πολίτες και πολιτικούς, ούτως ώστε να ληφθούν ουσιαστικά µέτρα για την ανακούφιση εκατοµµυρίων πολιτών που ζουν σε περιοχές όπου ο πολυτιµότερος φυσικός πόρος αποτελεί είδος πολυτελείας. Με αυτές τις αντιθέσεις υποδέχεται το φθινόπωρο το «Πράσινο Ποντίκι». Με θέµατα που µας κάνουν να µελαγχολούµε και να θυµώνουµε, αλλά και µε πρωτοβουλίες που µας κάνουν να πιστεύουµε ότι υπάρχουν πάντα τόσο ο χρόνος όσο και ο τρόπος. Καλή ανάγνωση.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
