Η Μαρία Πολυδούρη, η ποιήτρια που δεν ευτύχη­σε να μεγαλώσει, μένοντας πάντα νέα, σύμβολο του έρωτα δίχως όρια, πρόλαβε στον σύντομο βίο της να δημοσιεύσει δυο ποιητικές συλλο­γές: « Οι τρίλλιες που σβήνουν» το 1 928 κι έναν χρόνο αργότερα την «Ηχώ στο χάος». Η εποχή του Μεσοπολέμου στη χώρα μας υπήρξε μια εν­διαφέρουσα περίοδος με σημαντικά εθνικά και κοινωνικά γεγονότα και ανακατατάξεις (Μικρασι­ατική Καταστροφή, οικονομικό κραχ) και με την εμφάνιση και εξάπλωση πολιτικών κινημάτων. Μέσα σ’ έναν κόσμο όπου όλα έμεναν ανοιχτά και όλα ήταν υπό διαμόρφωση, η τότε λογοτεχνική γενιά καλλιέργησε ένα πνεύμα απαισιοδοξίας που έβρισκε διέξοδο στη μελαγχολική διάθεση, στην αβεβαιότητα. Έτσι, η θρηνητική διάθεση έλαβε διαστάσεις ιδανικού. Μέσα σε αυτό το κοινωνικό πλαίσιο – περιβάλλον αναπτύχτηκαν αντίστοιχα λογοτεχνικά ιδανικά φυγής, απώλειας και απαξίωσης του κοινοτικού πνεύματος.

Η Μαρία Πολυδούρη, η ποιήτρια που δεν ευτύχη­σε να μεγαλώσει, μένοντας πάντα νέα, σύμβολο του έρωτα δίχως όρια, πρόλαβε στον σύντομο βίο της να δημοσιεύσει δυο ποιητικές συλλο­γές: « Οι τρίλλιες που σβήνουν» το 1 928 κι έναν χρόνο αργότερα την «Ηχώ στο χάος». Η εποχή του Μεσοπολέμου στη χώρα μας υπήρξε μια εν­διαφέρουσα περίοδος με σημαντικά εθνικά και κοινωνικά γεγονότα και ανακατατάξεις (Μικρασι­ατική Καταστροφή, οικονομικό κραχ) και με την εμφάνιση και εξάπλωση πολιτικών κινημάτων. Μέσα σ’ έναν κόσμο όπου όλα έμεναν ανοιχτά και όλα ήταν υπό διαμόρφωση, η τότε λογοτεχνική γενιά καλλιέργησε ένα πνεύμα απαισιοδοξίας που έβρισκε διέξοδο στη μελαγχολική διάθεση, στην αβεβαιότητα. Έτσι, η θρηνητική διάθεση έλαβε διαστάσεις ιδανικού. Μέσα σε αυτό το κοινωνικό πλαίσιο – περιβάλλον αναπτύχτηκαν αντίστοιχα λογοτεχνικά ιδανικά φυγής, απώλειας και απαξίωσης του κοινοτικού πνεύματος. Η πε­ρίπτωση της Πολυδούρη στην ποίηση της εποχής της χαρακτηρίζεται από έναν μελαγχολικό ρομα­ντισμό που η νεότητα τού προσδίδει διαστάσεις απελπισίας. Η κλίση της στην ποίηση λειτουργού­σε λυτρωτικά, πράγμα που δεν της περιόριζε τον ασυγκράτητο λυρισμό και την ανάγκη της έκφρα­σης, με αποτέλεσμα το έργο της να υπολείπεται σε λεπτές αποχρώσεις και κείνες τις απαραίτητες λεπτομέρειες που λειτουργούν υπερβατικά προς χάριν της αίσθησης και όχι της κραυγής. Η έκδο­ση αυτή περιέχει τις δυο ποιητικές της συλλογές και τα ανέκδοτά της ποιήματα. Ταυτόχρονα, ο αναγνώστης έχει την ευκαιρία να κατατοπιστεί σχετικά με τη ζωή και το έργο της ποιήτριας από ένα σύντομο εισαγωγικό σημείωμα που προτάσ­σεται των ποιημάτων.

Ξενοφών Μπρουντζάκης xenofonb@gmail.com