Παρακολουθώντας τις πολιτικές εξελίξεις όλες αυτές τις ήμερες, μου προκάλεσε εντύπωση η συντεταγμένη ζέση ορισμένων καναλιών για δυο πρόσωπα.

Παρακολουθώντας τις πολιτικές εξελίξεις όλες αυτές τις ήμερες, μου προκάλεσε εντύπωση η συντεταγμένη ζέση ορισμένων καναλιών για δυο πρόσωπα. Πρώτον, του απερχόμενου πρωθυπουργού και, δεύτερον, του επερχόμενου. Επικράτησε λοιπόν σε μερικούς ένας εύλογος σκεπτικισμός που βασιζόταν στο λογικό επιχείρημα πως ορισμένα ΜΜΕ έχασαν τη στοιχειώδη ψυχραιμία τους και κάθε πρόσχημα προκειμένου να υπηρετήσουν και να προωθήσουν την υποψηφιότητα Παπαδήμου. Η καχυποψία ήταν λογική: αν τα ΜΜΕ υποστηρίζουν τόσο… δυναμικά τον Παπαδήμο… κάτι τρέχει προς όφελος των λεγόμενων συμφερόντων.

Τώρα, αν μεταφέρω την ίδια ακριβώς συλλογιστική στο πρόσωπο του Γ. Παπανδρέου και αναρωτηθώ τι έγινε και ξαφνικά το μεγάλο κανάλι, για παράδειγμα, βρίσκεται στα κάγκελα, με τους τρεμοπρετεντέρηδες και τους καμπουροοικονομαίους σε ψυχοπαθολογικό παραλήρημα εναντίον του απερχόμενου πρωθυπουργού, μήπως πρέπει να υποθέσω βάσιμα ότι ο Γιώργος μπορεί και να είχε πράγματι δίκιο όταν έλεγε ότι στράφηκε εναντίον των μεγάλων συμφερόντων των ΜΜΕ και των θαλασσοδανείων τους;

Την ίδια λογική και την ίδια καχυποψία και τους ίδιους προβληματισμούς να τους χρησιμοποιούμε για όλες τις περιστάσεις και για όλα τα πρόσωπα.

Αυτό το παλαιοκομματικό παιχνίδι των συμφερόντων είναι που μαζί με το πολιτικό σύστημα έφεραν τη χώρα στο χείλος της αβύσσου και θα την κρατήσουν εκεί με όλες τους τις δυνάμεις γιατί η βασική τους επιδίωξη είναι να ελέγχουν και να χειραγωγούν τις εξελίξεις και τα πρόσωπα των εξελίξεων, όσο αυτό περνά από τις μεγάλες και ουράνιες… οθόνες τους!