Και ενώ το παρόν  και το μέλλον της χώρας κρέμεται από μια κλωστή, κανείς δεν είναι διατεθειμένος να συνθέσει. Όλο το χρεοκοπημένο και εν αποσυνθέσει πολιτικό σύστημα επιδίδεται σε λεονταρισμούς και σε εξοντωτικές αλληλοκατηγορίες.

Και εδώ ας προχωρήσουμε λίγο τον συλλογισμό μας και ας αναρωτηθούμε γιατί ο λαός είναι εγκλωβισμένος σε αυτό το πολιτικό δίπολο. Η απάντηση είναι απλή και έχει να κάνει με το πολιτικό σύστημα στη χώρα. Απλά γιατί δεν εμπιστεύεται με τίποτα τα υπόλοιπα κόμματα. Τώρα ποιος φταίει, ο λαός ή τα «υπόλοιπα» κόμματα; Η λεγόμενη ελληνική Αριστερά γιατί δεν πείθει; Είναι ανώριμος ο λαός και οι λεγόμενες «συνθήκες» ή είναι ξεπερασμένη και ιδιαζόντως αναχρονιστική (για να μην πούμε ανατριχιαστική) η ίδια!

Έχει περάσει από  τον νου κανενός ότι είναι ολωσδιόλου ξεπερασμένος ο πολιτικός λόγος της Αριστεράς στην Ελλάδα με αποτέλεσμα αντί να λειτουργεί σαν αντίπαλο δέος στο σύστημα το διαιωνίζει ως αναπόσπαστο και αδιαίρετο κομμάτι του!
Δεν είναι δυνατό η Αριστερά να πολιτεύεται με την πολιτική της ύαινας που παραμονεύει να κλέψει τα υπολείμματα του φαγητού του λιονταριού. Κατηγορώντας ουσιαστικά αποκλειστικά το ΠΑΣΟΚ και για τους τύπους τη Ν.Δ. (με την οποία συγκυβέρνησε για όσους έχουν αδύνατη μνήμη), προσπαθεί να «υποκλέψει» παροδικά μερικές ψήφους και «μετά βλέπουμε». Μα με το «μετά βλέπουμε» δεν ασκούμε πολιτική, διαιωνίζουμε την υπάρχουσα κατάσταση!