Σε λιγότερο από δυο μήνες ο Χρυσοχοΐδης κατάφερε να γκρεμίσει αυτό που συστηματικά και με μόχθο οικοδομούσε σε όλη του την πολιτική καριέρα: ένα προφίλ μετριοπαθούς και αποτελεσματικού υπουργού, ο οποίος διακρινόταν για τη σταθερότητά του και την αξιοπιστία του, και είχε να επιδείξει επιτυχίες στα υπουργεία τα οποία ανέλαβε, ιδίως στο Δημοσίας Τάξεως.

Ωστόσο, με τη δήλωσή του, στην οποία ανέφερε ότι υπέγραψε το μνημόνιο δίχως να το διαβάσει, διέπραξε έγκλημα ειδεχθές – όχι μόνο κατά του εαυτού του, αλλά και κατά της χώρας, των πολιτών, των θεσμών, της Δημοκρατίας. Από τη μια, για όλα έφταιγε ο Παπανδρέου, τον οποίο στήριζε – την περίοδο που έφταιγε – ασμένως και σε κάθε ευκαιρία. Μετά θυμήθηκε το μνημόνιο, το οποίο υπηρέτησε επίσης ασμένως με όλες του τις δυνάμεις, και συνεχίζει να το υπηρετεί – αν και αντιμνημονιακός, μπερδεύοντας άγρια τη συνείδησή του και τους πολίτες. Τέλος, δηλώνει ότι έβαλε την υπογραφή του στο πιο σημαντικό, τις τελευταίες δεκαετίες, κείμενο για το μέλλον της χώρας δίχως να το διαβάσει. Και αυτό το λέει στον λαό ως υπουργός, γιατί παραμένει παραδόξως υπουργός, που ψηφίζει υπέρ του μνημονίου.

Αλίμονό μας!